No.2321[Reply]
Çocukken insanlar neden böyle diye onların yerine hayıflanır dururdum hep. İnsanlar için dertlenirken bir de a*lemden hayatımın kazığını yiyince daha ne oluyor bile diyemeden tüm gençliğimi ve büyük ölçüde geleceğimi yitirdim. Ama insan büyüdükçe başkalarının dertleriyle dertlenmemeyi psikolojisine yedirmeyi başarıyor her ne kadar aynı zamanda kendi derdi olsa da. İnsan bir şekilde geçmişin yükünü sırtından atıp travmalarından kurtulmanın bir yolunu bulmalı. Aykırı gitmeden bunu başarmak da pek mümkün gibi durmuyor.
Artık sıçanlamakla ömrümü çürütmek yerine sokağa çıkıp insanların halini, hareketini, hiçbir şey yokmuş gibi gezip tozuşlarını, öte tarafta da ailecek çöpleri karıştıran insanları gördükce manevi duygularımı gitgide yitirdim. Kendi ailem de dahil tüm insanlardan ümidimi tamamen kestim. Ekonomik gidişatı takip etmek, siy*set, h*berler, boksal medya, sentüp, vidya oynamak hepsi zaman kaybından ibaret. Çanların da devri biteli çok oldu. Gereksiz bilgi akışının zihinlerde yarattığı kirliliğe ve sıçanlığın yarattığı psikolojik, fiziksel, sosyal ve ekonomik zarara hiç girmiyorum bile.
Bana göre günümüzde insanın kendini koruyabilmesinin tek yolu dijital minimalizm'den geçiyor. Kişi kendini koruyup toparlayabilmek ve hedefinden sapmamak için öncelikli olarak hemen hemen her şeyden bağını büyük ölçüde koparmalı fakat aynı zamanda da felaketlere karşı bir tehdit modeli oluşturup kendini hazırlıklı tutmalı. Yakında sadece wh*tsapp'ı ve tel*gram'ı acil durumlar için açık tutup geri kalan her şeyden bağımı koparacağım.
Her gün parkta veya doğanın az kirletilmiş bir köşesinde 1 saat civarı öylece oturuyorum. Meditasyon gibi geliyor. Size de tavsiye ederim. Artık sadece kendi yoluma bakmaya gayret ediyorum. Ekonomiyi, bokistan ş*hirlerinin ve ins*nlarının pisliğini, sokaktaki köpek sürülerini iplemeyi tamamen salıp stalker'da veya tarkov'da dolanır gibi her gün dışarıda dolanıyorum. Bir tek silahlarım ve ekipmanlarım eksik. Bütün gün dışarıda gezerken kafa dağıtıp insanları lootlamaya çalışır gibi nasıl sağarım sadece buna kafa yoruyorum. Kendimi toparlamak ve çıkarımı korumak için insanlara sardım tamemen. Bu saatten sonra ekmek 100 put olmuş yok 10000 put olmuş, yok bilmem nereye nuke atılmış fiziksel olarak hiçbir zarar görmediğim sürece hiçbir şey umurumda değil artık.
Şu an takıldığım tek yer burası. Yakında burada takılmayı da bırakırım. Senede 1-2 kere neler olmuş diye arşiv'i yoklarım belki. Size hayatta başarılar dilerim anonlar.
No.2322
ben senin bilincin dahilinde bir şey yaptığını düşünmüyorum ülkedeki çürüme seni etkilemiş o kadar, yalnız değilsin herkesin senin gibi hissettiğini düşünüyorum. bir ülkenin para birimi dolar karşısında bir sene içinde kaç kere rekor seviye dip görebilir, insanlar takip etmekten yoruldu 20 lira da deseler 30 lira da deseler umrunda değil kimsenin hayata tutunmak dışında bir gayesi kimsenin yok zaten.
sokak köpeği bilmem ne kafamı kurcalamıyor artık demişsin de zaten hiç kimse oturduğu yerde bunları hobi olsun diye dert etmiyor sabahın köründe çocuğunu servis beklerken it sürüsü gelip paramparça eder mi diye korkuyor insanlar, çevrendeki problemleri sen görmezden gelmeyi seçebilirsin onların senin üzerindeki etkileriniyse görmezden gelemezsin.