/comfy/ - Comfy General

Burun yamuklugu ameliyati nereden oluyoruz anonlar

Geçen sene psikiyatriste gittim ve sorunlarımı anlattım. Onun yanında farklı birkaç psikoloğa, rehber hocalarına hatta spor salonundaki psikolojik danışmana bile defalarca danıştım. Hiçbiri gram yardımcı olmadı. Ha elbette son ikisinin bir işe yarayacağını umduğumdan değil fakat "profesyonel" olduğunu düşündüğümüz, hastanede randevuyla gördüğümüz kişiler dahi beni kale almadı. 15 dakikalık süre boyunca ağlayıp yakardım, derdimi anlattım, odaklanamıyorum dedim, kafam basmıyor dedim ve en sonunda "hıhı tamam ben sana ilaç falan yazmicam al antidepresanını sege :DDD" ile karşılaştım. Sanki ben oyun oynuyormuşum gibi, sanki ilgi için tıbbi yardım istiyormuşçasına beni öylece kovdu. Ben DEHB'den şüpheleniyorum deyince bana tek bir açıklama yapma gereği dâhi duymadı, sadece dalga geçti. O da yetmezmiş gibi beni psikoloğun birine gönderdi ve o da çocuk oyunundan bozma bir "test" çıkarıp sıvadı. Kimse bana bir açıklama yapma, "bak sende şöyle şöyle bir şey var veya yok, senin şöyle yapman gerek" diye akıl bile vermedi, çocuk gibi avuttular ve kovdular beni.

Demem o ki arkadaşlar, bokistanda cebinizde özel hastaneye verecek paranız yoksa sizi kimse çüküne takmıyor, en boktan koşullarda, en boktan kişilerle muhattpa olmak ve kendi başınızın çaresine bakma mecburiyetindesiniz. Ben yakın bir tarihte yine bir devlet hastanesinde şansımı deneyeceğim, çünkü fakir piçin biriyim. Belki bu sefer olur. Kendinize ve kafanızın içindekine sahip çıkın.

Eskiden birkaç kez olmasına rağmen şuanda kız arkadaş edinme, hele ki uzun dönemli bir ilişki fikri bana o kadar uzak geliyor ki... Çünkü adımım gibi biliyorum ne kadar zengin olursam olayım, ne kadar güce sahip oluram olayım, hiçbir zaman beni gerçekten sevecek bir kız arkadaşım olmayacağını.

Beni imajdaki gibi biri olmaya zorlayan orospu çocukları utansın ne diyeyim.

bu tirada
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>literally me
dosyalarınızı atın.

Sınava 99 gün kaldı ve ben bütün arkadaşlarımın arkasında kaldım, hala 60-70 TYT yapıyorum ve AYT konularında gerinin de gerisiyim. Geçen sene depremden dolayı anam sikildi ve çalışamadım, bu sene de yatılı okulda kafam sikiliyor. Ders çalışmaya çalışsam kalabalık ve kafam almıyor, anlamayınca da ders çalışma isteğim yok oluyor zaten. Bu karmaşanın, odaklanma ve zihinsel sorunlarımın arasında kesin mezuna kaldığımı düşünüyorum. Zaten yazdan beri milletin benim çok önümde olduğunu biliyor ve mezuna kalmayı düşünüyordum ama sürekli benim önümde olanları görünce götüm tutuşuyor.

Ne yap?

* Mounting local filesystems ...
* Configuring kernel parameters ...
* Creating user login records ...
* Wiping rtmp directory ...
* Setting hostname to SICHAN ...
* Bringing up network interface lo ... [ OK ]
* Initializing random number generator ... [ OK ]

INIT: Entering runlevel: 3
* Starting dbus [ OK ]
* Starting bluetooth [ OK ]
* Starting sysklogd ... [ OK ]
* Starting WA Supplicant Daemon ... [ OK ]

Successfully initialized upa_ supplicant
Post too long. Click here to view the full text.

Dün 3 yıldır tanıdığım ve az çok samimi olduğum bi kız arkadaşımla buluştuk arada buluşur görüşürüz aslında ama dün farklıydı, beraber gezdik kahve içip takıldıktan sonra bi sokağın başında durduk. Yaya ışığının yanmasını bekliyoduk, biz beklerken kız göğsümün üzerine başını yasladı bana sarıldı ben de ona sarıldım saçlarını okşadım. Işık yandı ama biz durmaya devam ettik. Bu benim ömrümde ilk defa bi kadınla böyle sevgi dolu temas edişimdi, arada koluma girer sarılırdı ama dün çok farklı oldum; çıplak ayakla toprağa basınca ve ya kedi severken hissetiğim gibi hissetim. Bütün çudluğum, tiRekliğim, sıçan nefretim bedenimi terk etti. Gözlerim doldu neden bilmiyorum ama tekrar çocuk gibi hissettim. Onu uzun süredir seviyorum aslında bi arkadaştan fazla olarak ama bunu gizlemek zorunda kaldım bazı sebeplerden. Bana hep sevgililerini anlatırdı ama brn bişey diyemezdim nutkum tutulurdu, bunlar olurken hep Gülden Karaböcek - Ben olmalıydım şarkısı çalardı kafamda. Olgunluğu, düşünceli olması, tatlı ve saf mimikleri ve gözlerindeki masumiyeti hep beni etkilerdi. Saf oluşu ona ayrı bi tatlılık kazandırıyor bana ise outcastliğin alıp götürdüğü temiz duyguları hatırlatıyor. Bazen geceleri saatlerce onu düşünüyorum, uykusuz kalıyorum; yemek yerken hayırlıyorum, nahoş bir doygunluk duygusu beni sarıyor ya da sabahları uyanır uyanmaz, o tertemiz gülümsemesini hatırlıyorum. Onu çok seviyorum ama knu kaybetmemek için bu arkadaş oyununu oynamalıyım ciddi bir ilişkisi olduğunda hep ortadan kaybolurdum yaptığım doğru değil diye. dünkü o anda hissetklerimi size anlatamıyorum ama hayal etmenizi istiyorum. ;__;

Başlıyorum!

İdeal benliğime ulaşacağım. 1 yıl içinde koyduğum bütün hedefleri başarmış olarak bu tiradda postluyor olacağım.

Japonyaya gitmek isteyen anonlar Birleşelim Nasil Japonyaya gideceğiz ?

Şehirdışında üniversite okuyan/okumuş anonlar hangi şehirde ve (paylaşmayı uygun görüyorsanız) hangi ünide okudunuz? Artıları eksileri nelerdi ? Ne tür tavsiyeler verebilirsiniz ?