>>2534Ben çocukken yani ilkokulda ve öncesinde iken insanalrın cinsiyetleirni aynı sanıyordum. Kzıları erkek falan sanıyordum. Bütün erkekler ve kızlar aynı ama kızlar erkekleirn değişiği diye düşünüyordum ve bir fark göremiyordum. Bu nedenle mesela bana vuran kızlara vuruyordum. Anlamsız geliyordu cnsiyetler arası farklar.
ortaokulda da genelde kendi arkadaşlarımdan uzak duran birisiydim. Yine kadın erkek ayırmaz ve arada herhangi bir fark olduğunu göremezdim.
Ergenliğe 12 yaşında girdim ama o zamanalr müslümandım ve korkuyordum. 14 yaşına geldiğimde dinden çıkınca erkeklerden ve futa shemale türlü şeylerden hoşlanmaya başladım. O zaman kendimi pasif oalrak görüyordum. eğer kadınlarla çıkar-sikişirsem nötr erkeklere çıkar-sikişirsem pasiftim. erkek sikmek istemiyorum yani ama erkekler beni sikerse olur. Bunu ergenlikte hissetmeye başladım yani. 14-17 arası baya kendime genderfluid diyordum. Bazen kadın gibi hissediyorum bazen erkek gibi hissediyorum diye. Ama bu hissetme genelde kadın olaraktı. ben de korkumdan genderfluidim diyordumv e araştırmak istemiyordum. transları da çirkin insanalr oalrak düşünüyordum hep. Bülent ersoy falan gibi (ki bülent trans değil hermoafrodit) Baya içsel bi nefretim vardı translara çünkü kendim de öyleydim. Aynı şekilde yine homofobi de yapıyordum arada.
Sonra translara karşı olan önyargılarım yavaşça kırılmaya başaldı. Ben de kendimden iyice emin olmaya başaldım translığım konusunda. Bu iyiydi ama trans olmayı hala kabul etmek istemiyordum. "transım ama böyle olmak istemiyorum. dmeek ki değiştirebilirim" diye düşündüm.
sonra kendimi zorlamaya başaldım. gidip kızların arasında baya bol takılyordum ve sevgili yaptım. sevgilim baya erkeklerden hoşlanan transfobik-homofobik birisiydi ve araya korona falan girdi. bendne beklentisi hep benim erkek olmam yönündeydi. ellerimi seviyordu kas yaparsam mutlu olurdu ve erkeksiliği seviyordu bildiğin işte.
Ama ben erkek değildim. Hislerim o şekilde değildi. her zaman kendimi zorlamaya başladım. Sürekli zorluyordum. Birazcık kendi durumumu açıklar gibi olduğumdan daha fazla erkeksilik beklemeye başladı ve sonra…
Ben itiraf ettim nasıl hissettiğimi ve trans olduğumu. daha sonra kavga ettik aldatıldım falan sonra barıştık bir şekilde sonra da ayrıldık.
Ayrıldığımız gün hiçbir şey yokmuş gibi davranmaya başladım. Ama bir şeyler değişmişti.
Artık kendime yalan söylemekten baskılamaktan vaz geçmiştim. Kız arkadaşımı seviyordum ama bu benim sigma olduğum gerçeğini değiştirmezdi. Acı çektim. Ama bu acının asıl var olması gereken şey olduğunun da farkındaydım.
Bir daha kendime yalan söyleyip böyle acı çekek istemiyorum. Kendim oalrak mücadele vermek istiyorum. ben böyle deoğdum, böyle olmayı ben seçmedim.
İntihar edeceksem bile kendim olarak intihar etmek isterim.
Beni tekrar reddedici, erkek olduğuna kendisini ikna etmeye çalışan kişiye döndürmeni anlayabiliyorum. Ben sen olsam böyle bir tavsiye verebiliridm. hatta kendim de uygulamaya çalıştım.
Ama başarısız oldum. Kendimi olmadığım bir şeye ikna etmeye çalıştım. beni mutlu eden asıl şeylerden kaçıp, sırf üzülmemek için sahte bir mutluluk inşa edip gerçek olduğuna inandım.
üzücüydü.