/comfy/ - Comfy General

Behzat ç. olmasaydı toplumun okur yazar geçinen bir kesiminde emrah serbes isminin bir karşılığı olmayacaktı. belki erken kaybedenler kitabından dolayı alternatif ve mahalli bir okur kitlesi olurdu o kadar. neyse ki kendi emrah serbes kendi kendisinin fişini çekti. zaten bahsettiğim okur yazar güruhu içinde fişinin çekilmesini ciddiye alan birileri var mı, sanmıyorum. fakat yine de özellikle alternatif edebiyat takipçisi gençlerin gözünde bir önyargı emsali olarak kaldı ve kalacak. Öte yandan her röportajında, her çiziktirmesinde araya ilahi metler sıkıştırmaktan geri kalmayan, şunu bunu nasıl yazdın dediğinde edebiyat tanrıları yazdırdı diye salak salak konuşan, birileri buna post modern yerli kafka dedi diye kendini harbiden post modern bir kafka sanan hasan ali toptaş'ı da herhalde edebiyat tanrıları çarptı, fişi çekildi.

peki bu ordercı hırsızın fişi ne zaman çekilecek anonlar? lise zamanında okuduğum kinyas ve kayra'yı hatırlıyorum, ne sikik bir kitap bu, hayatın manası yok deyip 500 sayfa yazmak nedir, her şeyden vazgeçtim deyip okul sıraları içinde karaktere sigara içirtmek nedir, karanlığını aydınlığını sikeyim senin demiştim. l.f celine okuduktan sonra da bu ordercının baya paragraf paragraf arakladığını gördüm. sonra bir röportajında yemin ediyorum bu soru sorulunca aynı şunu dediğini okudum; sırf celine ailesinin varisleri beni mahkemeye verir de onlardan biriyle tanışırım umuduyla kitaptan cümleler çaldım vay senin ben ya.. bir de bunu gülerek söylüyor, aman canım hehe ne olacak denmesine psikolojik yürüdüğü için. 2000 yılında yayımladığı kitaba o arakları yaparken o kitap hiç türkçeye çevrilmeyecek sandı muhtemelen. sadece bu da değil, daha isimli zırvasında sartre'ın bir yöneticinin çocukluğundan yine paragraf paragraf alıntılar. pes artık ulan pes. fransızca bilmenin ekmeğini nasıl bir yemek bu. daha bilmediğimiz neler neler. ve en son zamir kitabında ermenileri katleden türkler diye bir cümle, ardından türkiyeliler diye bir tanım. sakalı salmalar, fransız medyasına türkiye'nin mülteci pompalamasını anlatıp, yaaa işte hepimiz insanız ilticadan daha tehlikeli meziyetlerimiz var diyerek konuyu farklı yere getirmeler. az buz da okuru yok ama okuru ya sorgulamaktan aciz ya da kendisi gibi muhtemelen amaaan hayattan geçtim modunda rollendiği için umurlarında değil ama harbiden ne zaman fişi çekilecek bunun? bokşi'de bile çekilmedi henüz fişi.

sizin hikayeniz neydi anonlar? yolunuz buraya nasıl düştü?

Merhaba arkadaşlar. Keto-low carb arası bir diyet uyguluyorum. Kendimi daha önce hiç olmadığı kadar sindirim ve zihinsel yönden sakin hissediyorum. Daha önce ne yesem sık sık aradan 1 saat bile geçmeden wc ye koştururdum. Günde 3-4 kez büyük wc ye çıkar ve sık sık gaz problemi yaşardım. Midem ve bağırsağım kaynardı sürekli. Şimdi o konuda çok iyiyim ve resmen otizmim azaldı. Artık çok daha rahat bir şekilde odaklanıp düşünebiliyor ve insanlarla çok daha rahat iletişim kurabiliyorum. Ter kokum sıfırlandı. Ama tüm bunların yanında bir o kadar da yorgun ve halsiz hissediyorum. Günde 12-13 saat uyuyorum resmen. Dün gece tahin yedikten sonra oturduğum yerde bacak kaslarım ve kemiklerim sızladı. Yoksunluk belirtisi gösteriyorum resmen. Bugün diyetimin 3.günü ve toplam 1-2 öğünde carb olarak sadece birkaç kaşık pilav yedim. Geri kalanını full et, yumurta, çerez ve sebzelerle falan idare ettim. Şu an ne yapacağım konusunda kararsızım. Acaba tüm bunlar normal mi yoksa gizli diyabet falan olabilir miyim? Diyeti tamamen bozmalı mıyım? Kendimi sindirim, zihinsel ve sosyal yönden hiç bu kadar iyi hissetmemiştim ama bu fiziksel halsizlik beni mahvediyor ;_;

adımın varolduğu noktalarda kendi fikirlerimi söylemekten ve yazmaktan çekiniyorum. bunu yaptığımda sürekli dışlanacakmışım veya dalga geçilecekmişim gibi hissediyorum. daha önce yazdığım kendi fikrime dayanan yazılarda sürekli takipçim eksildi, yaptığım işi yapan başka şahıslar alkışlanırken bana tek tük kişi kafa tutmaya çalıştı, kardeş şu bilgiler güzel ama şunu şunu da ekle diye beni sürekli düzeltmeye çalıştı. sürekli okuyorum araştırıyorum ama nasıl bilgisiz konumunda algılanıyorum bilmiyorum. yazdığım şeyler de genelde edebiyat hakkında, yazarların hayatı, yazarların birbiriyle olan ilişkileri vb. aslında bilinmeyeni araştırıp sunmaya, bir olay örgüsü yaratmaya çalışıyorum. ama şahsi fikrim ve o fikrin aydınlatıcı bir tarafı olma olasılığı ontolojik olarak yok sayılıyor. nerede yanlış yapıyorum anonlarım?

Askere gidene kadar üzerimdeki hamlığı atmak istiyorum fakat salonlara o paraları verecek halim yok. Evde, parkta vs. çalışmam için aletsiz tam vücut programı söyler misiniz?

parfüm, deodorant, roll-on vs. her türlü önerilerinize açığım.

etinin nereden olduğu belli olmayan, hatta belki et bile olmayan kıymamsılı lahmacunun en dandiği 30 beton. eline yüzüne bakılmaz montlar 1000 betondan başlıyor, ikinci el uygulamalarında butikler sistemi ele geçirmiş sıfır ürünleri 900den başlayan fiyatlarla satıyorlar. kahve içeyim desen 40 beton. yanına su istesen 55 oluyor. lan su nasıl 15 olur? allahın 0,5 ml suyu 15 beton.. acıkıp yemek söyleyeyim diyorsun mal mal uygulamalarda geziyorsun ne yiyeceğim diye. ortalama karnım doysun menüleri 150 beton. dolmuş indi bindileri 7 beton. kıçı kırık duş jelleri 70 betonlara dayandı. peyniri zeytini nohutu fasülyeyi pirinci bulguru söylemiyorum. ve kimseden çıt yok anonlar. itaatin bile onuru vardır. burada onura dair hiçbir şey göremiyorum.. artık param varsa bile harcama yapmak gelmiyor içimden çünkü her para verişimde birileri içinden ziiiktiim götünüü tırreek diyormuş gibi hissediyorum. enayiliğimizi fakirlik adını verdiler üstadlarını ziktiklerim.

kayış ne zaman kopacak anonlar? bu kayış bir yerde kopacak ama ne zaman kopacak??

Çocukken insanlar neden böyle diye onların yerine hayıflanır dururdum hep. İnsanlar için dertlenirken bir de a*lemden hayatımın kazığını yiyince daha ne oluyor bile diyemeden tüm gençliğimi ve büyük ölçüde geleceğimi yitirdim. Ama insan büyüdükçe başkalarının dertleriyle dertlenmemeyi psikolojisine yedirmeyi başarıyor her ne kadar aynı zamanda kendi derdi olsa da. İnsan bir şekilde geçmişin yükünü sırtından atıp travmalarından kurtulmanın bir yolunu bulmalı. Aykırı gitmeden bunu başarmak da pek mümkün gibi durmuyor.

Artık sıçanlamakla ömrümü çürütmek yerine sokağa çıkıp insanların halini, hareketini, hiçbir şey yokmuş gibi gezip tozuşlarını, öte tarafta da ailecek çöpleri karıştıran insanları gördükce manevi duygularımı gitgide yitirdim. Kendi ailem de dahil tüm insanlardan ümidimi tamamen kestim. Ekonomik gidişatı takip etmek, siy*set, h*berler, boksal medya, sentüp, vidya oynamak hepsi zaman kaybından ibaret. Çanların da devri biteli çok oldu. Gereksiz bilgi akışının zihinlerde yarattığı kirliliğe ve sıçanlığın yarattığı psikolojik, fiziksel, sosyal ve ekonomik zarara hiç girmiyorum bile.

Bana göre günümüzde insanın kendini koruyabilmesinin tek yolu dijital minimalizm'den geçiyor. Kişi kendini koruyup toparlayabilmek ve hedefinden sapmamak için öncelikli olarak hemen hemen her şeyden bağını büyük ölçüde koparmalı fakat aynı zamanda da felaketlere karşı bir tehdit modeli oluşturup kendini hazırlıklı tutmalı. Yakında sadece wh*tsapp'ı ve tel*gram'ı acil durumlar için açık tutup geri kalan her şeyden bağımı koparacağım.

Her gün parkta veya doğanın az kirletilmiş bir köşesinde 1 saat civarı öylece oturuyorum. Meditasyon gibi geliyor. Size de tavsiye ederim. Artık sadece kendi yoluma bakmaya gayret ediyorum. Ekonomiyi, bokistan ş*hirlerinin ve ins*nlarının pisliğini, sokaktaki köpek sürülerini iplemeyi tamamen salıp stalker'da veya tarkov'da dolanır gibi her gün dışarıda dolanıyorum. Bir tek silahlarım ve ekipmanlarım eksik. Bütün gün dışarıda gezerken kafa dağıtıp insanları lootlamaya çalışır gibi nasıl sağarım sadece buna kafa yoruyorum. Kendimi toparlamak ve çıkarımı korumak için insanlara sardım tamemen. Bu saatten sonra ekmek 100 put olmuş yok 10000 put olmuş, yok bilmem nereye nuke atılmış fiziksel olarak hiçbir zarar görmediğim sürece hiçbir şey umurumda değil artık.

Şu an takıldığım tek yer burası. Yakında burada takılmayı da bırakırım. Senede 1-2 kere neler olmuş diye arşiv'i yoklarım belki. Size hayatta başarılar dilerim anonlar.

Saat 12:01 20 eylüle girdik. Dün, yani 19 eylül benim doğum günüm. Artık 21 yaşındayım. Anam babam dahi tek kişi bile kutlamadı.

Sabahtan beri odada abimle annemin kavgasını dinliyorum. Şimdi uyumaya gittiler ve şu an sonunda odada tek başımayım. Elimde malboro sigaram, içip şu şarkıyı dinliyorum.
>https://youtu.be/-IiWtFY-vGE

21 yıldır bir şeyleri çok yanlış yapıyorum, bu onun göstergesi olmalı.