>>5714bunu yeni gördüm (Auto update kapalı)
teşekkür ederim Anon, bu bölümü isteyerek seçtim yani motivasyonum yüksek. Yapmak istediğim şeyleri de biliyorum şu an matematik eksiğim var AYT sınavında bile matematiği çuvallayan biri olarak temelleri hızlı inşa edip daha da ötesine gitmeliyim.
hayatımda 1 sene falan (aslında bakarsanız 9 ay) çalıştım. o zamanın parasıyla asgari ücretin yarısı kadar kazanıyordum. o parayı da biriktirmek durumunda kaldım. hayatım boyunca babam bana baktı, doğal olarak ona bağımlıydım ve bu durum artık canımı sıkıyor adam olmam lazım. daha önce kız arkadaşım oldu ama annesi ilişkimizi desteklemediği için ayrılmak zorunda kaldım, gerçi kız arkadaşım varken bile sürekli kaygılıydım. kendimi hiç bir zaman sevmedim. sosyal medyada / gerçek hayatta dişi bireylerin (Foid) sulandığı ve yavşadığı, dümdüz fanı olduğu erkekleri gördükçe sürekli onlar gibi olmak istedim. hayatımda ilk defa, es kaza olan, kız arkadaşım da doğal olarak foidlik yapıyordu ve ünlü her kim varsa instagramdan takip edip süreklki o kişinin/o kişiyle alakalı içerikleri tüketiyordu. mesela son zamanlarda F1 yarışçılarına çok sarmıştı, elimde olmadan sürekli ben de öyle olmak zorundayım diye kendime telkin yapıyordum. gerçi bakir ve özgüvensiz olduğum için kandırıldım ve sokaklara ait bir kızla birikte olduğum için biraz da suç benim. düzgün kızlar da var tabi ama gözlemlerime göre geneli bu şekilde. sürekli olarak, ileride olabilecek potansiyel bir partnerimin, başka birinden etkilenmesinden korkuyorum ve bu kaygı bütün enerjimi yiyor.
düzgün kızların olduğuna inanmak istiyorum, bu durumu absürt bulanlar var ama burada en büyük sorun kendime ait bir kimliği bu özgüvensizlik ve kendimden nefret etmemden dolayı benimseyememem. eğer bir partnerim olursa ve buz patenine sararsa kendimi hayranı olduğu o adamla kıyaslıyorum ve onun gibi olmak umrumda olan tek şey oluyor. bu da pratik olarak imkansız olduğu için çok derin bir depresyona giriyorum. girdiğim bu depresyon ve kendimden nefret etmem bana sürekli olarak zarar veriyor. sadece beni beğenecek ve diğer kişilerin hayranı olmayacak, obsesifmiş gibi izlemeyecek takip etmeyecek ve beni gvende hissettirecek biriyle ilişki kurmak istiyorum.
tabi burada benim de suçum var biraz. daha baba parası yiyen eniğin tekiyim, ne param var, ne tipim var, ne de olağansütü bir yeteneğim var. yetersiz olan benim günün sonunda. genetik ve sosyal olarak şanssız doğduğum için, kıskandığım kişiler gibi olmak için 10x fazla çalışmam lazım. elimden gelen şeyleri değiştirdikçe yükselebilirim. ama bir yandan dünyanın en yakışıklı insanları bile aldatıldığı için acaba her zaman bu paranoyanın esiri mi olacağım, mutluluk imkansız mı diye düşünüyorum.