No.1351[Reply]
haftasonu notre dame de paris'i izlemeye gittim ve literal olarak bokumu kaybettim. ekrandan izlemeye hiç benzemiyor. bugüne kadar görsel ve işitsel anlamda şahit olduğum en epik manzara idi. şovun ihtişamından ve bana yüklediği hislerden dolayı yer yer gözlerim yaşardı. hikayenin benim için en can alıcı kısmı olan, papazın iç çatışması sahnesinde,
https://www.youtube.com/watch?v=MZ-9-sAaNT0
kontrolü tamamen kaybedip zırıl zırıl ağladım.
bu muhteşem şovu kaleme alan var, şarkılarını besteleyen var, sahneleyen yöneten var, şarkıları söyleyeni var, oyuncuları, dansçıları, ışıkçısı, dekorcusu, kostümcüsü, belki yüzü aşkın backstage elemanı... hepbirlikte ortaya çıkardıkları iş muazzam. yetenekli ve güzel insanlar... bu durum götümü harıl harıl yakıyor. bazı insanlar muhteşem varlıklar ve dünyada çoğunluk olan vasıfsız bizler, yalnızca onların ihtişamını izlemeye muktedir olabilen sefillerden başka bir şey değiliz ;_;
No.1356
>>1354gözümden kaçmış anon reportlayın ordan kesin görürüm
Nerde izlemeye gittim anon? Bilet fiyatları falan nasıl bende deneme amaçlı gidebilirim anlattıkların ilgimi çekti
No.1357
>>1356istanbul zorlu psm'de 5 mayıs'tan beri oynuyordu ama 21 mayıs'ta son gösteriyi yapıp ülkeden gittiler maalesef anon. ben sondan bir önceki oyuna gitmiştim final gösteride bilet bulamam diye. bileti de balkonun önlerinden almıştım 880 betona. 15 dakikadan fazla ayakta alkışlandı. acayip bir emek, hayatta bir kez görülecek bir event. hala etkisindeyim a, m ve de k.