/kultur/ - Sanat & Edebiyat

>>1435
İsteyen olursa yeşilyazı kolleksiyonumu buraya bırakırım. bi 3000 tane sırf /x/ ile alakalı yeşilyazılı imaj var elimde.

>>1435
/b/ ye sıçmayı düşündüm bunu ama orada piç olmasın diye bu tiradın altına postluyorum. Yalanına soxuyumcular, serin hikayeciler, "öle mi olmuş abisi" diyecekler okumasın. Başımdan geçmiş ve psikolojimi bu güne değin sikip atmış gerçek bir hikayedir.

2009 senesinde lisenin 3. sınıfındayım. Ankara'da yaşıyorum o zamanlar. 4 kişilik bir çakal sürüsüyle birlikte takılıyorum. Lisenin başlarından beri etle tırnak gibiyiz. Yaz, kış, tatil, kar, yağmur farketmesizin okul dışındaki tüm zamanlarımızı bir arada geçiriyoruz. İçlerinde bir tanesi hariç hepsi ile aynı yaştayım. Üç kişi biz aynı sınıftayız, iki kişi yan sınıftan. En büyüğümüz Serkan. Okula geç yazıldığı ve başka bir okulda hazırlık okuduğu için bizden 2 yaş büyük.

2009 sonbaharı, Ankara'nın ayazının yeni yeni ortaya çıktığı dönemler. Bu Serkan "Kış gelmeden bi gün içmeye gidek la gardaş" dedi ve bir haftasonu Dikmen'in en boktan gecekondu mahallelerinden birinde, ıssız terkedilmiş tenha bir yerde içip sıçmak için sözleştik. Hafta bittiğinde söz verdiğimiz gibi biz 4 arkadaş parkta buluştuk. Arda diye bir çocuk vardı grupta, o su kaynattığı için gelmedi. Paralar Cuma günü Serkan'a teslim edildiğinden içkileri o alacaktı. Abisinin Şahini ile geldi o gün. Yokuşlarda ite kalka harabe olmuş bir sağlık ocağına kadar gittik.

100'lük vodka ve adam başı ikişer teneke de kırmızı tuborg almış. Meze namına da hiçbir şey yok. Tam "yapacağın işi sikeyim" diyecekken cebinden bi torba da ot çıkardı. "Meze almayı unuttum la gardaş kusura bahmayın" dedi. Daha önce yemediğim bir bok ama merak etmiyor da değilim. Önce vodkayı plastik bardaklara doldurduk, bi yandan onları sek içiyoruz öte yandan birkaç fırt ot çekiyoruz döne döne. Serkan piçi telefondan ankara havası falan açıyor, otun ve alkolün etkisiyle normalde hiç sevmediğim abdal havası eşliğinde maymun gibi dansa başlıyoruz. Tabii hayvan gibi tek oturuşta her şeyi içip kalkmadık, yavaş başladık. İkindi vaktini biraz geçtiğinde eldeki tüm içkiler bitti ama Serkan ibnesi doymadı. Atladı arabaya gitti bir 50'lik vodka daha aldı.

Benim daha önce otla hiçbir yakınlığım olmadığından beni aptal etti namıssız bitki. Adımı bile unuttum şerefsizim, doğru düzgün konuşamıyordum bile. Kuruyla suluyu karıştırma derler ama o zamanki liseli aklıyla anlamıyor insan. Akşam vaktine yakın daha tam hava kararmadan bu daha önce bahsettiğim, Arda dediğim çocuk çıktı geldi. Herkesle tokalaştı, sarıldı. "N'oldu lan ibne, hani gelmeyecektin" demeye kalmadn 50'lik vodkadan kalanı kafaya dikti. Sonra yanımıza çömdü. Kart liseli ses tonumuzla şarkılar söylüyoruz, hala konuşmayı becerebilenler bir şeyler anlatmaya çalışıyor, ara sıra işemek için ayağa kalkıyorum ama yere düşüyorum, türlü türlü şebeklikler, mallıklar... Arda pek konuşmuyordu ama ben de nedenini soramıyordum ağzımdan düzgün kelime çıkmadığı içün.

Hava tam karardıktan sonra ihtiyarın teki camdan içeri atladı, küfür saydı, hepimizi kovdu. Serkan doldurdu hepimizi arabaya, en az 10 kez kaza tehlikesi atlatarak sağa sola kırarak buluştuğumuz parka geri götürdü. O kafayla eve gimek mümkün olmadığından hepimiz bir ağacın dibine uzanıp orada sabahladık. Sabah uyandığımda Serkan ve Arda çoktan gitmişti. Kalanlarla vedalaşıp eve döndüm. Peder beyden ve aNeyimden sabah sabah fırça yedikten sonra kafayı vurup biraz da evde uyudum. Aradan 13 yıl geçmiş nereden baksan ama ben böyle bir baş ağrısı daha hatırlamıyorum. Pazartesi okula döndüğümde bile kafamın ağrısı devam ediyordu.

Bizim gruptan bir tek Arda yoktu o sabah. Diğerlerine sordum "Arda gelmeyecek mi?". "Sen duymadın mı?" dediler. Neyi duymadığımı öğrenince başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Meğer bizim içmeye gittiğimiz gün Arda ailesiyle Aksaray'a giderken trafik kazası geçirmiş. Kimse kurtulamamış. "Oğlum yanlışınız olmasın, cumartesi değildir o. Arda bizim yanımızda değil miydi?" dediğimde de "Ot sana yaramadı galiba, sen bir daha içme" dediler. "Oğlum bak ciddi söyleyin, siz Arda'yı görmediniz mi o gün?" diye sordum hiçbiri de görmemiş.

Tamam belki ot yüzünden ben kafayı çizdim de, Arda'nın aynı gün vefat etmesi aşırı tesadüf.

>>1437
Ot yüzünden arada halisünasyon görmüşsün anon ilk defaysa normaldir. Ben de viskiyle ot karıştırıp içmiştim 9 sene önce ölen arkadaşımla dertleşmiştim.

>>1436
dump it

>>1437
spoopy

Karışık atıyorum, bazıları boktan olabilir, 3000 imajı teker teker seçemem şimdi.

.

floodunu siqem. Seri postlayamıyorum amq.

Dewam ederim sonra.
...

Anonlar lütfen bana hayatımda yaşadığım en garip 2 olaydan birini anlatacağım.

Sabaha tam ezan okunmaya yakın bir vakitti aralıksız 12 saat anno 1404 oynamaktan canım sıkılmıştı hafiften uykum gelmişti kafamı yastığa koymuştum. Tam uykuya dalıyordum ondan sonra bir anda beynimin içinde bir patlama sesi ile uyanıyordum, 3-4 kere böyle beynimin içindeki kulağımı çınlatan değişik patlama sesine kalktıktan sonra hiç patlama sesi olmadan TAM uyku evresine ulaşabilmeyi başardım. Tam ne güzel mis gibi uyuyacağım öğlen 1-2 gibi kalkar kendime ekmek arası bir şeyler hazırlarım yine Anno 1404 oynarım diye düşünürken birden kulağım içeri doğru çekilmeye başladı, hani boksörlerin kulağı böyle ezim büzüm olur sanki içerden bir şey o kulağı vakumlamış gibidir ya hah benim de kulağım TAM öyle oldu gibi hissettim. Kulağımın ucu ve memesi kulağımın deliğine doğru vakumlanıyordu, sanki kulağımda bir karadelik varmış da tüm vücudumu içeri çekecekmiş gibi hissettim o an. Kulağım böyle bir süre içeri çekildikten sonra yine beynimin içinde bir patlama sesi duydum ve kulağımın ucuyla kulak memem birden kulağımın içinden şiddetli bir şekilde fırladı, bu fırlama o kadar şiddetliydi ki kafam yastıktan fırladı. Ondan sonra ezan okundu ve bu patlama sesleri vs. tamamen durdu çok rahat mışıl mışıl bir uyku uyudum. O günden beridir de bir daha ne kulağım içeri çekildi ne de tam uykuya dalacakken patlama sesi duydum.

>>1447
>Anonlar lütfen bana
anonlar lütfen bana şizo demeyin olacaktı amqq

>>1447
yaşadığın şey patlayan kafa sendromu çoğu kişi yaşıyor o patlama sesini, ben geçen gün çığlık sesiyle uyanmıştım bir kere de çok büyük bir patlama sesiyle uyanmıştım hatta uyanınca siz de duydunuz mu diye sormuştum kek. yani çok gerçekçi olsa da aslında olan şey uyku sırasında nasıl rüya görüyorsan aynı hormonlar tam uyku ve uyanıklık arasında salgılanınca böyle halüsinasyonlar yanılsamalar yaratıyor.

uykuda bir şeyler hissetmen de uyku felciyle alakalı >>1436 şu postta olan da uyku felcinde görülen halüsinasyonlardan başka hiçbir şey değil çocukken çok yaşardım, "karabasan"lar bastığında benim de üstüme bir şey otururdu.

kendi beyninde kurduğun için sen ne hissedersen onu görüyorsun, korkarsan korkunç şeyler görüyorsun korkmazsan zaten geçiyor hemen. cinlere perilere inanan bir gerizekalıysan korkarsın halüsinasyonlar daha korkunç daha gerçekçi görünür, ama her şeyin uyanıkken rüya görmekten ve beyninde salgılanan kimyasallarda ufak bir anlık dengesizlikten dolayı olduğunu bilirsen korkmazsın halüsinasyon da görmezsin. birebir yaşadıklarımı anlatıyorum hala da yaşıyorum bu uyku felcini ama siklemiyorum lel.

>>1449
Bana da oluyor arada. Ne zaman yatmadan önce kahve içsem gecenin bir yarısı sıçrayarak uyanıyorum. Sanki 500m yüksekten atlayıp yataktan sekmişim gibi.

>>1449
Şimdi dedin de hatırladım yav çocukken çok feci halüsinasyonlar görürdüm. Gece yürürken yerde örümcek gördüğümü sanardım korkup çığlık atardım. Bir keresinde penguen görmüştüm baya korkmuştum. Bir keresinde de yerde yatıp tüplü bilgisayarın ekranına bakıyodum benim yattığım yerden ekran açıkmış gibi gözüküyodu yanına gittiğimde birden kapanıyodu, sonra ekranın üzerinde azrail gibi değişik bir figür oturuyordu o da yanına yaklaştığımda ekranın içine kaçıyodu iyice yaklaştığımda da direk kayboluyodu. Çok değişik bir çocukluk geçirdim valla

>>1447
>>1437
Serin hikayeler ßiraderlerim. Ama anlattıklarınız doğruysa sizin şizo olmanıza daha çok var gibi.

Ben çocukken benim bir Muzo dayım vardı. Muzaffer'di adı ama Muzo diyordum ben ona. Hiç de sinirlenmezdi bacak kadar boyumla ona Muzo dememe. 7 yaşıma gelene kadar bizi sık sık ziyarete gelirdi ama bir kere olsun onların evine gittiğimizi hatırlamıyorum ben. Babam pek sevmezdi Muzo dayımı o yüzdem babam işten gelmeden önce evine dönerdi. Her geldiğinde bana badem şekeri verirdi ama öyle bir paket falan değil, tek bir tane badem şekeri. Tüm gün benimle oynardı, oyuncak arabalarımı dizerdi, taksicilik yapardık birlikte. Atarim vardı süper mario falan oynardık, o pek beceremezdi oynamayı. Saklambaç oynardık, bana kağıt uçaklar yapardı ama yaptığı uçak da doğru düzgün uçmazdı. Adam akıllı bir hediye almamasına ve oyun oynamayı bile beceremesine rağmen pek severdim dayımı. Ben büyüdükçe daha az uğramaya başladı en sonunda da hiç gelmez oldu. Anneme sorduğumda da "Almanya'ya gitti, geri dönecek" derdi.

Aradan çokça zaman geçti, ilkokul bitti, ortaokul bitti, lise bitti, üniversitenin anası sikildi, bu arada Muzo dayı tamamen unutuldu. 3 sene önce durduk yere aklıma geldi. Anneme sordum "Ya Muzo dayı vardı çocukken bizi ziyarete gelen, ne oldu ona?".

>Ne dayısı? Senin dayın yok ki.

Dedim n'oluyor amk, annemin tokmakçısı falan mıydı bu herif yoksa? Ne diye amca dedirtti kendine o zaman? Anneme anlattım uzun uzun. Şöyle bir herifti, sürekli badem şekeri verirdi, senden yaşça büyüktü, uzun sakalları vardı, gözlük takıyordu, yaz kış ceket giyiyordu. Bir türlü hatırlayamadı annem.

>Saçmalayıp durma akşamın bir vakti, dayın yok senin, evin tek kızıyım ben. Kendi kardeşim olsa bilmez miyim?

Dedim "O zaman benimle kim atari oynuyordu, taksicilik yapıyordu? Kim bana badem şekeri veriyordu? O adamdan bahsediyorum ben."

>Sen çocukken sürekli kendi kendine oynuyordun, kendi kendine konuşuyordun. Çocuktur yapar dedik çok seslenmedik sana. Yanlış hatırlıyorsundur.

Demez mi? Uzun uzun düşündüm, o gece hiç uyumadım. Hadi diyelim ki ben bu adamı kafamdan uydurdum çocuk aklımla ki gayet normal, çocukken de otistik olduğumdan hiç arkadaşım yoktu. Ulan ben bu herifin yüzünü nasıl bu kadar net hatırlıyorum? Sesi hala kulaklarımda. İmkanı yok bu adam benim zixinLab'da yaşasın. Uzunca bir süre annemden şüphelendim. "Kesin bu orospunun metresiydi" diye düşündüm ta ki bir gün babamın babaannesi vefat edene kadar. Yaşı 100'ü geçkindi rahmetlinin. Çok ziyaretine gitmezdik. Geçen sene öldü.

5 gün babamın köyünde kaldık, defin işlemleriydi, mevlidti, helvaydı derken 3 gün geçti. Kış vakti köyde durulmuyor. Göt kadar köy evinde tek bir odada soba yanıyor, 15 adam balık istifi gibi uyuyoruz. Neyse 4.günün sabahı annemi albümleri karıştırırken buldum, yanında da baba tarafından akrabalar var. Kimseyle çok bir yakınlığım yok ama can sıkıntısından albüme göz ucuyla bakıyorum. Annem sayfayı çevirdiğinde diğer sayfada bir ihtiyarın resmine gözüm takıldı. Kocaman bir fotoğraf, siyah beyaz. Sayfanın tamamını kaplıyor.

>Durdurdur, bi dakka, bu kim?
Halam cevap verdi oradan
>Babanın dedesi, Üzeyir deden. Babaannen gençken vefat etti, sen doğmadan önce.

Ağzımı açıp diyemedim ki "Ulan bu benim Muzo dayım". Aynı sakal, aynı şekil, aynı saç, sadece birazcık daha yaşlı fotoğrafta. Detayı detayına aynı adam, gözlüğü bile aynı şekil. Üstündeki ceketine varana kadar aynı. Aileye falan durumdan bahsetmedim. 3 ay önce kafa doktoruna göründüm birşeyin yok dedi, çocuklukta olurmuş öyle şeyler.

Sizin başınıza geldi mi hiç anonlar? Ben pek normal olduğunu zannetmiyorum. Başka bir doktora daha görünecem, şizo olma ihtimalim yüksek.

>>1452
travmatik bir çocukluk geçirdiysen ya da çocukken ailen cahilce davranıp korku filmi vs. izlemene izin verdilerse böyle şeyler yaşaman çok olası anon. ben çocukken ailemle hostel izlemiştim kekkürü kek + travmalar da var tadından yenmez amq her gün kabus görürdüm.

Yatmadan önce okumasaydım keşke altıma yabtım galiba

>>1454
küçükken terminatör izlemiştim çok feci korkmuştum yav kafamda kirasız yaşıyodu

>>1453
Benim başıma sadece buna yakın bir şey geldi. Küçükken sevgilim falan vardı onunla pikniğe giderdim hırsızlık yapardım ama asla seninki kadar ekstrem bir olay değildi kek :DDD.

Bu tecrübelerimin üstünden 20 yıl hatta daha fazla süre geçti, o yüzden detaylarını hatırlamıyorum özet geçeceğim ama şunu da belirteyim, hepsi birbirine yakın deneyimlerdi. Yıllar sonra merak edip araştırdığımda astral seyahat tarzı bir şey olduğunu düşündüm ama bilemiyorum. Neyse başlıyorum:

1- Anneannemle dedemin evindeydik, akşam boyunca uzaktan bir akrabanın çocuğuyla oyun oynamıştım. Sonra ailelerimiz bizi yatırdı, ben sebebini hala bilmediğim bir şekilde içimden "Allah beni duymaz" dediğim anda bir ses "DUYAAAAAAAAAAR" diye bağırdı ve ondan sonra sanki deprem oluyormuş gibi etrafın sallandığını ve kafamın içinde uğultular hissettim.

2- Aynı uğultuları ve deprem oluyormuş hissini çocukluğumda pek çok kez hissettim, hatta bir keresinde sırt üstü yatınca bu uğultulu depremlerin olduğunu fark edip yan yatma alışkanlığı edindim. Yaşım 31'e geliyor ama hâlâ sırt üstü yatınca hafif bir tırsıyorum, sonra geçiyor.

3- Bazen bu uğultulu depremlerden önce bir yıldızın Ay'a çarptığını görürdüm. Yıldız Ay'a temas ettiği an sanki yıldırım düşmüş gibi bir uğultu ve ardından kafamın içinde deprem...

4- Ergenliğimde bu durum devam etti. Bir keresinde "eeeeh sikerler" deyip uğultu esnasında gözlerimi açmıştım ve cidden her yer sallanıyordu (aslında sallanan bir şey yok tabii), hemen korkup sıkıca kapatmıştım.

5- Sırt üstü yatma korkumu da yenmek için yine bir uğultulu deprem esnasında pozisyonumu değiştirmeyip sırt üstü yatmaya devam ettim (dipnot: o dönemler astral seyahat ve i-doser konularına bayağı sarmıştım). Birden ortalık bembeyaz oldu ve uğultular zınk diye kesildi, sanki ruhum bedenimden ayrılmış gibi hissetmiştim.

6- Yağmurlu gecelerde bu uğultular ve depremler daha sık yaşanıyordu. Şimşek çaktığında veya yıldırım düştüğünde bir şey sanki beni o sese aşırı derecede yoğunlaşmaya zorluyordu. O yüzden çooook uzun bir süre şimşek ve yıldırım sesinden korktum, tabii büyüyünce geçti. Şimdi o kadar duyarsızlaştım ki yağmurlu bir havada dışarıdayken yolumun üstüne yıldırım düşse yukarı bakıp "IS THAT ALL YOU GOT BITCH" diye bağıracak hale geldim neredeyse, top kek.

Bendede böyle hastalık var kaygı yapınca ya da dikkatım dağılınca 1 saniyelik Gözümün önüne birşey geliyor

Dışarda bisiklet sürerken bir olay aklıma geldi kaygı yaptım Boş arabayı biri çalıştırıyormuş gibi oldu

Tengriciliğe nereden giriş yapılır geyler? Kitap önerisi falan var mıdır?