No.1566[Last 50 Posts]
Günleriniz nasıl geçiyor?
Düşüncelerinizi hislerinizi buraya boşaltın anonlar.
önceki tirad:
>>170 -
https://archive.is/81P6T No.1317
>>1317Sorunlarının farkında olman çok güzel anon. Kaydolduğun bölüm ne tam olarak?
Konuşma olayı fazlasıyla pratik yapmakta yatıyor. Onun için komünitelerde takılabilirsin. Eğer bundan çekiniyorsan, discord nickini aşağıya bırak. Arayayım seni, konuş. Yani, ben yaşıyordum konuşma sorunu; kalbim hızlı atıyordu insanlarla konuşurken kendimi fırlata fırlata çözdüm. Başta baya garip oluyordu ama düzeldi sonra :33
Önce konuşmayı hallet, sonra bir beceri öğren. Ardından ailene gelirsin. (bence)
Sonuç olarak, başaracağına inanıyorum tek yapman gereken yapamam mentalitesinden çıkmak.
No.1319
>>1316Posturu barfiksle duzelitirsin; pull up sirt kaslarini, chin up bisepslerini guclendirir. Sinavla da triseps ve gogus gelistirirsin. Fitness salonuna gidip anksiyeteni azdirmadan fizigini boyle toplarsin, egzersizlerin duzgun nasil yapilacagini kitaplardan ya da youtubedan ogren. Universite sinavina girip sansini dene, cikmis sorulari cozerek sinava calismak bana mantikli geliyor. Bildigim kadariyla burs veren ozel universiteler var, ruh hastasi sayisalcilarla dans edilmez ama sozel, dil, esit agirlik gibi alanlarda iyi siralama elde edersen burslu girer bir yerde okursun.
Aklima gelenler bunlar, hepimize bol sans.
No.1321
>>1319Bugün çok fena götüm yandı anonlar. Hoşlandığım kıza benzer birini elinde çocukla gördüm bugün. Ama o mu tam emin değilim sadece hoşlandığım kızın işyerine girerken arkalarından gördüm onları.
>>1320Travis'ten bile daha beterim Allah kahretsin.
No.1337
>>1334Hiç arkadaş çevrem olmadı anon. Küçükken bullylendiğimden içe kapanık olarak yetiştim. İnsanlara olan güvenim çok yüksek değil çünkü kötü tecrübelerim oldu. İşsizlik sıkıntısı freelance çalışmamı gerektirdiğinden ve stabil bir geçim kaynağı bulamamaktan. Ancak o kadar da şanslı olmadığımdan ailem de KPSS'ye bel bağlamış durumda. Küçük bir ilde yaşıyorum ve burada part-time çalışabilecek yer yok gibi.
No.1338
>>1337Hmm peki. Sadece sürekli aynı konuya dönüp dolaştığına göre seni öyle çocukluğunda derinden etkileyen ailevi bir problem yada ağır bir travma yok gibi görünüyor. Ya da sen yazmaya çekiniyorsun veya daha da kötüsü farkında bile değilsin. Herhangi bir fizyolojik rahatsızlığın var mı? Hangi üni/bölüm mezunusun anon? Yaşadığın yerde herhangi bir marketin iş ilanı falan da mı yok? Genelde market gibi yerler(özellikle ismi bilindik olanlar) ülkenin şu anki durumunda işleri yokuşa sokana kadar çalışmak için en ideal yerler gibi duruyor. Cebin az da olsa para görüp kötü de olsa kendi düzenini oturtunca ilerisine bakılır. Hem üzerindeki çekingenliği atmana ve sosyal yeteneklerini geliştirmende inanılmaz yardımcı olur. Aklıma şu anki şartlarda he deyince bulup çalışmaya başlayabileceğin başka bir iş gelmiyor anon kb.
Sana verdiğim tavsiyeye liseden sonra kendim uymuş olsam şu an bambaşka bir hayatım olmuş olurdu. Aradan askerliği de çıkarıp belki sevgili deneyimim bile olurdu şimdiye kadar benimkisi de ayrı bir hal. Kafamı şey edeyim.
No.1339
>>1338Sorunlu bir aileden geliyorum aslında. Evde sesin tonu daima yükseliyor ve ebeveynlerim hep birbiriyle tartışıyor. Tartışma sorunu babamı o kadar bezdirdi ki artık o da ne yapacağını bilmiyor ve herşeyi sineye çekmiş durumda. Kilo vermeye çalışıyorum anon, en azından o iş yolunda gidiyor. Tercümanlık mezunuyum ve buradaki noterin ta …. . Ülkenin saçma sapan kanunları nedeniyle işimi yapmama izin vermiyor manyak karı. En azından bu yıl defolup gidiyor. İş konusunda cevabım önceki yazacaklarımla aynı. En azından askerliği aradan çıkardım, daha da kötü olabilirdi. Bu KPSS baskısı beni çileden çıkartıyor ama. Torpil var mı diye soruyorum "eh ayarlarız birşeyler" diyorlar. Kaldı ki bu devirde devlete kapak atmak çok zor.
No.1340
>Kendi köşemde acı çeke çeke hayatımın en güzel yıllarını sıçanlayarak geçirdim.
valla ben de. bir fırsat ya da bir elimden tutan olsa da farklı olmazdı onu biliyorum çünkü gerçek otistim o yüzden benim fazla götüm yanmıyor.
No.1341
>>1340Otizmi olumlu yönde kullanıp rahatlamamızı sağlayacak yöntemler var mıdır? Living with autism tarzı bir klavuz var mı?
No.1349
>>1326İntihar düşüncesine nötr bakıyorum şu anda.
No.1354
>>1326>ironik olmadan canlanmış toprak ol>var olma şansı sonsuzdan daha az bir ihtimalle dünyaya gel>bilinmeyen sıralarla dolu evrende ol>le intihareğer intiharlık konuma geldiysen intihar etmek yerine tamamen radikal ol hiç yapmayacağın şeyleri yap bari ölceksen en azından bir şeyleri deneyerek öl
No.1490
>>1489Babamı bu konuda hep takdir etmişimdir. Hapse girdi, yüzbinlerce liralık borç yapıp iflas etti, beş parasız 6 yıl geçirdik ama bu süreçte daha 50 yaşına bile varmamış olmasına rağmen annemin tüm saçları bembeyazlamış olmasına rağmen babamın tek bir beyaz saçı bile yok. Babamın bu stressizliğinin sebebi muhtemelen kaçışçılığı, annemse her zaman mevcut durumla yüzleşen kişi olduğundan stresli.
Babamın kaçışçılığı hiçbir problemi çözemedi, en nihayetinde şuan işleri düzelten kişi annem oldu.
Ama ikisi de sözünü ettiğim durumları extreme yaşıyorlar, ihtiyacın olan ikisi arasında bir denge.
Sana sürekli kaçışçılık yap demiyorum, hayatını bu sorunlara ada da demiyorum. Yalnızca biraz mola ver, koy göte.
No.1492
>>1490Kendime kaçıp gitmeyi yediremiyorum anon. Ben her şeyi dert edinip insanları düşünen hassas birisiyim. Çevremdekileri kendilerinden bile daha çok düşündüğüm için bugün bulunduğum yere saplanıp kaldım. Ama bir yandan da hepsinden nefret ediyorum. Sürekli insanları düşünüp onlara o kadar değer verdim ki günün sonunda en kötü ben oldum. Bulunduğum çevrede yüzüme bakan yok. Birkaç akrabam sırf zorunda oldukları için benimle iletişim halindeler. Yoksa evdekilerle bile selam alıp verme dışında doğru dürüst konuşmuşluğum olmuyor. Bazen o bile olmuyor dengesiz bir uyku düzenim olduğu için. Sakin olduğum zamanlarda insanların karşısında çöküyorum. En olmadık anda da en ufak şeyden nem kapıp bir anda sinir küpüne dönüşüyorum. Senin annen ve babanın ayrı ayrı yaşadığını ben tek bedende yaşıyorum anon. Şu an kopamadığım insanlardan askere gittiğim an bir daha yüzlerine bile bakmadan kopacağımı ben de çok iyi biliyorum. Ama yaşanacak olanlar şu an hala kopamadığım için bana endişe veriyor. Tek sorunum her şeyi koyverip kendi yoluma bakamamaktan kaynaklanıyor ama askere gidip geldikten sonra çekip gittiğim vakit çevremdekilere tıpkı senin baban gibi hissettireceğimden eminim. Bir yandan üzülüp dertlenirken bir yandan da içten içe can atıyorum bunun için.
Baba kuşun yavrularına uçmayı öğretmesi gibi bana kendi yoluma bakmayı daha çocukken ailemin öğretmesi gerekiyordu anon. Ama onun yerine insanların önünde sürekli beni ve kendilerini rezil edip beni kendilerinden nefret ettirmeyi başardılar. Daha ergenliğe bile girmeden evvel bizimkilerden ve akrabalarımdan kaçmanın yollarını arıyordum. O zamanlar kaçıp kurtulmak için kendimi o kadar çok hırpaladım ki yine tam tersine vardı iş. Daha ergenliğimin başında daha fazla dayanamayıp yenilgiyi kabul edip odama kapandım. Ortaokuldan beri sıçanlıyorum. Lise bittiğinden beri neet'im ve yaşım 26.
Daha hiçbir şeye başlayamadan hayatım bitti. Ortaokul ve lisede tek bir güzel günüm olmadı. Onu bırak ailemle geçirdiğim tek bir güzel vakit bile yok şu zamana kadar. Askere gittikten sonra tamamen çekip gitmeyi çok istiyorum fakat bizimkiler bir kaç yıla iyice elden ayaktan düşer gibi görünüyor. Bana aile olarak olumlu hiçbir şey katmamış olsalar bile yüz üstü bırakıcakmışım gibi hissetmek çok kötü koyuyor bana. Yıllar önce her şey daha iyiyken çekip gidebilmeyi o kadar çok isterdim ki… Tamamen ikilemde kalmış durumdayım. Herhangi bir vasfım yada diplomam da yok. Kendime bakabilecek durumda da değilim. Arada bir alışveriş için dışarı çıkıp insanlarla muhatap olduğumda bile geriLLa muamelesi görüyorum resmen. Benimle bir kere muhatap olan bir daha denk geldiğinde kaçacak delik arıyor. Ergenliğimden beri insanların karşısında gözlerimi kaçırıp kekeleyip kitleniyorum yada sinir yapıp hiç teklemeden diklenip söyleyeceğim ne varsa söylüyorum. Bereket başım belaya girmedi bu zamana kadar. İnsanların arasına karışsam bile beyin kimyam geri dönülmüyecek şekilde bitmiş halde. Zamanla nasıl düzeliceğimi de bilmiyorum.
No.1497
>>1495Çekip gittikten sonra ölseler bile dönüp bakmayacağım diyorum bana miras bırakırlar mı sanıyon? Miras için bile çekilecek insanlar değiller yanlarındayken ailesiyle birlikteyken öfke patlaması yaşayan hakiki otizmliler gibiyim miras falan da umrumda değil ama her şey mi bu kadar ters denk gelir?
No.1514
>>1509Yazacağım anon fakat biraz zamana ihtiyacım var her şeyi tek seferde yazıp anlatmak istiyorum.
No.1529
Babam alfa bir adam değil en büyük hayal kırıklığım buydu. 20'li yaşlarda torpille memur olmuş (o dönemlerde sağcısı da solcusu da alevisi de çok rahat torpil bulabiliyormuş) hayatı boyunca da bu comfort zone'dan çıkmamış, şimdi de emekli paso evde oturuyor. Ne kadınlarla konuşmayı bilir, ne sosyal becerileri vardır, dışarda adeta bir sosyal özürlü gibi davranıyor, nerde ne yapacağını bilemiyor, ezik duruyor. Dolayısıyla bana da bi sik öğretemedi çünkü kendisi de bilmiyor, hayatında bi kere araba bile sürmemiş adam. Araba sürmeyi, karı kız muhabbetini, elin ekmek tutmasını şunu bunu ben hep düşe kalka kendim öğrendim.
Yine de ondan nefret etmiyorum, kendi bildiği doğrular çerçevesinde elinden geleni yaptı, ama babamın bana öğrettiği en önemli şey şudur, kadınların alfa erkek takıntısına kızmamalıyız, yerden göğe kadar haklılar. Beta adamla aile kurmak nesiller boyu sürecek olan travmaların spawn noktası oluyor.
No.1533
>>1532lan ne kötü hayatlar var bir insan niye böyle olur genlerle mi alakalı yoksa dış çevre mi anlayamıyorum bide bana dalsan sonun olur bu haa
No.1534
>>1532>11 yaşımdan beri sosyal izolasyonda buldum kendimi. Lise bitene kadar evden okula gitmekle geçti sadece. Lise bitince de hepten ilişiğimi kestim dışarısıyla. Sadece zorunlu ihtiyaçlar için çıkmak durumunda kalıyorum. Büyücülüğüme 4 sene kaldı hala kendimi dışarı atıp hayata atılamadım.bu
bir başlangıç noktası bile vermiyorum anon. kendimi bildim bileli izole yaşıyorum ve lise başlayınca tam zamanlı sıçanlığa başladım (8. yıl) 22 yaşındayım şuan.
self improvement her zaman hayatımın normal bir parçası oldu. bundan dolayı waxxx normiler yaşıyor ben yaşayamıyom diye kendimi ezmedim. normiler gözümde hamamböceğinden farksız zaten.
bir de normilere karşı olan tiksinme ve öfke duygularım bana güç verdi hep. onların seviyesinden çok üstte olmayı kendime yakıştırdım ve hep kendimi geliştirdim.
literal bigfoot tier izole bir yaşam sürdüğüm için köşelerim de aşırı bilendi. yanımda bıçak taşıyıp vücuduma sigara basıyorum yakın zamanda 3 kere cinayet işlemenin eşiğinden döndüm. ama köşelerimin bu kadar sivri olmasının da iyi bir şey olmadığının farkındayım bundan dolayı sinirlerime hakim olmayı da öğrendim.
fiziksel güç kazandıkça özgüvenin artıyor daha rahat oluyorsun. gözümü karartıp askerliğimi de yaşım geldiğinde yaptım şimdi dışarıda gayet özgüvenli davranabiliyorum. allah gibi başım dik yürüyorum. kendini geliştirmeyi ihmal etmemen ve gerektiğinde gözünü karartıp yapacağını yapmayı öğrenmen lazım.
sonuçta kaybedeceği hiçbir şey olmayan sıçanlarız.
No.1569
>>1568anon senden aldığım vibe hikikomori olduğun dolayısıyla tavsiyemi bunun doğrultusunda vereceğim.
Eğer konuşma güçlüğün varsa git anonim bir discord hesabı oluştur. Bu hesabın anonim olduğunu ve gerçek hayattaki sen ile bağlantılı olmadığını psikolojik olarak benimse ve sindir. Git random komünitelere gir, sesli sohbet kanallarına katıl/konuş. Olurda olumsuz bir feedback alırsan hiç sikine takma başka bir kanal ya da kişiyle şansını dene.
Sosyal anlamda tam anlamıyla otistik olduğum bir dönem oldu, iki yıl full hikki gittim. Bir gün aylar sonra berbere gittiğimde konuştuğum ilk insanın o berber olduğunu fark edince ne yapıyorum lan ben dedim. Sonrasında steam denen aleme girdim ve buradaki komünitelerdeki random insanlarla konuşmaya başladım. Bu unironik olarak otizmimi azalttı, sosyal becerilerimi ve özgüvenimi yükseltti ve bu günlük hayatıma da gerçekten yansıdı. Denemekten zarar gelmez.
Bu arada askere gitmenin önündeki engel ne?
No.1570
>>1569D*scord'da konuştuğum her kelimeyi karşı tarafın kayıt alma olasılığı var anon. Keşke gerçek hayatta kendim gibi otist birini bulsam benim gibi olduğunu hissettiğim an yakınlık duyup iyi kötü konuşabileceğimi düşünüyorum. Kendim gibi otist birini gerçek hayatta nasıl bulabilirim?
>iki yıl full hikki gittim. Bir gün aylar sonra berbere gittiğimde konuştuğum ilk insanın o berber olduğunu fark edince ne yapıyorum lan ben dedimBen bunu çocukluğumdan beri diyorum anon benim meselem insanlardan kopuk olmaktan kaynaklanmıyor. Tam tersine çevremde bir sürü arkadaşım varken ortaokul başında konuşma bozukluğu, göz teması kuramama sorunu vs. yaşamaya başladım. Her söylediğimi tekrar etmek zorunda kalmak inanılmaz yıprattı beni. Bir süre sonra özgüvenim öyle bir dibe vurdu ki iki arkadaş 2-3 saat takılırken bile hepi topu sadece 5-10 cümle kurar hale geldim. Aile içi sorunlarla birlikte ailemin benimle ilgillenmemesi falan derken bir süre sonra dayanamayıp odama kapattım kendimi.
En çok neye üzülüyorum biliyor musun? Neredeyse 11 yaşımda sıçanlamaya başlamamın üzerinden 15 sene geçti. Lise bitene kadar ev-okul zamanı hariç hiçbir zaman düzenli dışarı çıkmadım. Ailemin yaşattıkları da yetmezmiş gibi ben böyleyken oralı bile olmadılar. Sıçanlığa başlamadan önce sürekli olarak kaçıp gitmeyi hayal ederdim. O yaşlarda çekip gideyim atılayım yollara başıma ne gelirse gelsin düzeyine geldim. Fakat o kadar çırpınmanın sonunda öyle bir yıldım ki yaşımın da gereği olarak tıkılı kalınca pes ettim. En sonunda samsung crt monitor'ün başında ağlamaklı ve tam tersi bir şekilde inat edip çıkmıyıcam ulan dışarı diye kendimi sosyal izolasyona sokuşumu hatırlıyorum sadece. O günün öncesi de sonrası da b*k gibi geçen hayatım değişmeden devam ediyor. Ortaokulda ara ara ilerde her şey iyi olur lise bitince ü*i ayağına çeker giderim diye kendimi avuttuğumu falan hatırlıyorum. Keşke ortaokulda okulu bırakıp başka bir şehirde bir şekilde çalışmaya kalksaymışım diyorum şimdi.
>Bu arada askere gitmenin önündeki engel ne?Para yok, bedelli yok. Gittiğim yerde it, kopuk üst devreler falan dadanırsa naparım bilmiyorum. Sağlık sorunlarım vardı fakat ilaçlarımı alıp işlemleri tamamlayıp yola koyulmayı düşünüyorum.
Askere gitmeden önce bütün eşyalarımı kolileyip döner dönmez de çekip gitmeyi planlıyorum. Bir daha arayıp soramayacaklar bile. Tek atış hakkım bu ama nasıl yaparım bilmiyorum anon. Diploma yok, meslek yok, vasıf yok, iş deneyimi yok. Benim gibi birine kim iş verir? Nasıl olacak gerçekten bilmiyorum. Böyle olacağını önceleri kestirebildiğim için yazılım öğrenip kendi işimi yapmak istedim ama kafasızın teki olduğum için bir gram şey öğrenemedim. Büyücülüğe kaldı 4 yıl.
No.1572
>>1570>D*scord'da konuştuğum her kelimeyi karşı tarafın kayıt alma olasılığı vargidip de gerçek adını soyadını vermedikten sonra bunun hiçbir önemi yok. Bu tür bir cevap vereceğini bildiğim için postumda özellikle "Bu hesabın anonim olduğunu ve gerçek hayattaki sen ile bağlantılı olmadığını psikolojik olarak benimse ve sindir." dedim :D
>Kendim gibi otist birini gerçek hayatta nasıl bulabilirim?seninle gerçek hayatta buluşup bir çay içip derdini dinlemek isterdim anon. İzmirde yaşadığımı not et.
>>1571dışarıda vakit geçirmene sevindim anon. Nefret ettiğin şey nedir? Günlük rutinin mi?
No.1577
>>1571Anon ne yap et bulunduğun çevreyi terk et. Aynı ortamda istediğin kadar sporla vs. uğraş inan bana çevreni değiştirip alakasız insanların arasına kendini bıraktığın an inanılmaz bir ferahlama yaşarsın. Hayatından ne kadar çok insan geçip giderse insanları o kadar iplemez ve otistliğini yener hale gelirsin. Diğer türlü yok spor yapcam yok program oluşturcam şunu bunu yapıcam deyip depresyondan kıvrınırken aynı çevrenin içinde hiçbir şeyi tam olarak yapamadan yılların nasıl geçtiğini bile anlamazsın.
>>1572>Bu tür bir cevap vereceğini bildiğim içinAnon kusura bakma ama sakin bir şekilde selam alıp vermesini bile başaramayan birine d*scord'a gir anonim hesapla karşına gelen insanlarla konuş demek pek mantıklı bir yöntem değil. Herhangi bir oyun oynarken serverın d*scord'una girip sadece rp yapmak bence konuşmayı öğrenmek bakımından çok daha mantıklı. Eğer bir gün d*scord'da konuşmak istersem hoşuma giden bir oyun bulup rp yaparak kendimi geliştirmeyi deneyeceğim.
>seninle gerçek hayatta buluşup bir çay içip derdini dinlemek isterdim anon.Önce kaçıp kendimi bir kurtarmayı başarayım. Kendimi toparladığım vakit neden olmasın? (^_^)
No.1579
12. sınıfa başlamak üzereyim. Çalışmaya felan filan zerre bir istek yada çaba yok, ama yinede zorla kurslara yazılıyorum aile tarafından. Tek ondan değil, artık dışarda yürürken bile kafamı düzgün tutamıyorum, kendi gölgemi görmek bile beni kötü hissettiriyor. Okul ortamında olmaya dayanamam artık, başladığı an cehennem olacak benim için, bu sınıf zaten kötüydü, 10 katı olacak gibi bi hisim var. Yapabileceğim bişey yok sanırım, yavaş yavaş bitmesini beklicem işte. Liseden sonra ne yapacığımıda hiç bilmiyorum. Zamanımın kalmadığı ve bütün hayat boyu doğrusuna sürdüğüm kazaya yakın gibi hisediyorum, liseden sonra hayatım bildiğim halinde tamamen bitecek gibi. Tek yaşama sebebim internet hala, gerçek hayattan korkuyorum, daha en basit şeyleri bile yapamıyorum, ilerde ne olcakki bana.
No.1580
Evden işe işte eve yaşıyorum. Fap bağımlılığıma son vermek dışında hayatımda köklü bir değişiklik yapamadım.
Neyse 29 yaşında el tutuşmasız (literal olarak, yanlışlıkla elimi tutan bir kız bile olmadı) bakirim, büyücü kalfasıyım. Aslında böyle olmayı da hak ettim desem yeridir, karma veya ilahi adalet artık adına ne derseniz beni böyle cezalandırdı sanırım. Tiradı biraz kişisel günlüğüm gibi kullanacağım o yüzden şimdiden özür dilerim.
İlkokulda inek bir öğrenciydim. Dört alınca ağlayan, çalışkanlığım dışında hiçbir ilgi çekici özelliği bulunmayan, akran zorbalığına maruz kalmış bir eziktim anlayacağınız. Ama o eziklikle bile bir kıza adice davranırdım, şimdi bile aklıma geldikçe kendimden tiksiniyorum. Merve diye sessiz sakin bir kız vardı ve ben bu kızın sürekli saçını çekip eteğini kaldırırdım, bildiğin taciz ederdim kızı. İşin tuhaf yanı sınıftaki zengin aileden gelen şımarık kızlar da bu tacizlerime eşlik ederdi. Neyse sonra bu kız dayanamayıp annesine söylemiş ve annesi bir gün okula geldi, Doğu Almanya gülle takımı sporcusu/rahmetli WWF güreşçisi Chyna ayarında bir kadındı bak gram abartıyorsam analımı bütün kereste genişletsin. Ben bu kadından sağlı sollu tokatlar (slap of reality) yiyip kendime geldim ve bir daha bulaşmamak üzere piçliği bıraktım. Sonra Merve ile de aramız düzeldi ama ben travmadaydım artık, onu görünce kaçıyordum.
İlkokul dörtte okul değiştirdim, şehrin o zamanlar pek bir övülen ilköğretim okuluna geçtim. Hem bu dönemde, hem ortaokulda hem de dershanede bir tek kızla bile aram iyi olmadı. Zaten yavaş yavaş oyun bağımlılığına yöneldiğim ve dersleri de boşladığım dönemdi; Knight Online, Silkroad Online, CS, old school FRP (Icewind Dale, Avernum vs.) falan oynardım. Kızlarla aramızda neredeyse uzaylı-insan tarzı bir tür farkı vardı, ne ben onlarla anlaşabilirdim ne onlar benimle. O zamanlar liseye hazırlıkta rakibim olarak gördüğüm iki kız vardı; biri kızıl saçlı çilli bir kızdı (adı Çiğdem'di) ve bana karşı ultra kabaydı, bildiğin köpek yerine koyardı. Diğeri de öğretmenlerimizden birinin kızıydı (adı Çağla'ydı), bu da havalıydı ve çok nadir benimle konuşmaya tenezzül ederdi. Liseden sonra ikisini de görmedim, sadece Çağla'nın babasından bir kere haksız yere dayak yemiştim ve o herife hala kinliyim. Bir de sıra dayaklarından kızını muaf tutup tepki görünce "Ben evde onu da dövüyorum" diye savunma yapardı şerefsiz…
O sıralar ilk platoniğimle, hatta 29 küsür yıllık hayatımda ilanı aşk ettiğim iki kızdan ilkiyle tanıştım: Buse. Sarışın mavi gözlü bir kızdı, iyi arkadaştık ama ben onun hislerini yanlış yorumlayıp bir mektup yazıp kapısının önüne bırakarak açıldım (gülmeyin lan o zamanlar yıl 2008, akıllı telefonun esamesi okunmuyor). O kız beni mahallenin ortasında öyle bir aşağıladı ki, öyle bir rezil etti ki ben abartmıyorum 1 yıl boyunca sokakta oyun oynamaya korktum, onu görünce koşarak kaçtım. "Sen kimsin ki benden hoşlanabiliyorsun" en naif cümlesiydi, gerisini siz düşünün.
No.1581
>>1580Neyse liseye gelelim, hala eziğim o dönemler. İlkokuldan beri İngilizce öğrenme setleriyle büyüdüğüm için temelim sağlamdı, okuduğum okullardaki diğer hocalar bana karşı ya nötr ya da negatif iken İngilizce hocaları beni hep sevmiştir, bu sebeple dil bölümünü seçtim. Sınıfın en çalışkan kızına platonik aşıktım (adı Ceylan'dı) ama tabii serde eziklik var, yine kızlarla aramda bir soğukluk var ve okulun en rahat ve sıcakkanlı kızlarında bile benimle konuşurken bir "bitse de gitsem yeeaa" havası seziyordum. Neyse platonik aşkımı da kalbime gömüp zorbalıkla ve travmalarla dolu bir lise hayatı geçirdim ve üniversiteye başladım.
Hazırlık sınıfını atlayıp direkt birinci sınıftan başlamıştım, o yüzden sınıftaki herkes kaynaşmıştı ve ben utangaç bir otist olarak aralarına 1,5 yılda ancak girebildim. Artık kızlara karşı anksiyetem ve titreme krizlerim had safhaya ulaşmıştı, ayrıca okulu beğenmemiştim ve tekrar sınava girmek istiyordum. O sıralar liseden tanıdığım ve o zamanlar çirkin olan bir arkadaşımla (hatta ben bununla gudubet diye dalga geçerdim, dedim ya karma işte) muhabbetim nasıl olduysa ilerlemişti (adı Canan'dı), üniversiteye geçince afet olmuştu resmen. Neyse ben buna açıldım ve aldığım cevap şu oldu; "Arkadaşımsın ve hep öyle kalacaksın". Abartısız on dakika boyunca öylece put gibi kaldığımı hatırlıyorum, za warudo misali öylece kalakalmıştım. Neyse sonra kafayı toparladım ve " Ben senden hoşlanırken arkadaş kalamayız" içerikli bir metin duvarı döşeyip kızla iletişimimi kestim. Ondan sonra maddi sorunlar, psikolojik sorunlar, oyun bağımlılığı, uzayan okulu bitirmek için kızlardan uzak durup idealistçe ders çalışma falan derken el tutuşmasız bir şekilde bu yaşa geldim. İş hayatına atıldım, askere gidip geldim (harp okulunda yaptım), girip çıkmadığım ortam kalmadı ama bir yanım sanki aseksüel bir kütük olarak kalmış gibi. Bir kızla konuşurken flörtten uzak durmaya ve friendzone'a bilerek ve isteyerek girmek istiyormuşçasına konuşmaya alıştım, zaten ben istesem de beynim beni dinlemiyor artık. Beni tanımadığı için ilgi gösteren ve yanıma yaklaşan çok kız oldu ama bana en uzun katlananı üç hafta katlandı öyle söyleyeyim.
No.1582
Çok da önemli sayılmayacak bir bölümden mezun oldum. Askerliği uzatmak için yüksek lisansa başvuracağım, iyi bir şeyler gelirse ne ala ama yoksa askerlik uzar en azından.
Pilot olmak mesleki hayalim ama gözlerim iyi görmüyor, ameliyat kabul etmiyorlar ama testlerde belli olmayan ameliyatlar varmış. Bu ameliyatı nereden nasıl olurum, olursam fark edilir mi diye uykularımın kaçtığı oluyor. Ruhsal durumlardan ötürü karnıma ağrılar giriyor.
Korona yüzünden evde 2 yıl durdum öyle, tembellik kılcal damarlarıma kadar işledi bundan hem rahatsızım hem de tembelliği ani bir hayat tarzı değişikliği olmadığı sürece değiştiremeyecek kadar kanıksadım. Genç gibi yaşamayı oraya buraya gitmeyi seviyorum aslında ama ailemle yaşamak konfora alışmak ruhumu zehirliyor, afyonkeş bir uyuşuklukla buna karşı çıkamıyorum. Hayatımın en mutlu anlarını bu konforlu cehennemden uzak anlarda yaşadım. Mutlu olabileceğim, hayallerime ulaşabileceğim şekilde defolup gitmek istiyorum.
Blogumu okuduğunuz için teşekkür ederim.
No.1583
>>1579karamsarlığa gerek yok altyaş. Yeni yazıldığın kursları kötü özelliklerini bilmeyen insanların bulunduğu yeni arkadaşlar edinebileceğin temiz bir defter olarak görmelisin. Lise zamanlarımda dershanelere hep geç yazıldığımdan en kötü sınıflarda kekolarla birlikte başlardım ve bunlara tahammül dahi edemezdim, pek çok kavga ettiğim de oldu. Sınıf yükseldikten sonraysa işlerim hep rayına oturdu. Her dershanemden geriye en az bir hala görüştüğüm kalıcı arkadaş kaldı. Bak şimdi yıllar geçti, içlerinden biri beni ziyarete şuan yaşadığım şehre geliyor 2 gün sonra.
Benim için de üniversite sınavı zamanları gerçekten kabus gibiydi, yanlızca depresyonu temsil ediyordu. Netlerim hep bok gibiydi, ailem baskı yapıyordu. Ben de aşırı doz kaçışçılık yapıyordum. Sınav dönemleri hayatımda hiç izlemediğim kadar dizi izlemiştim, oyun oynamıştım. Hep kendime "şu sınavı atlatırsam özgürleşeceğim, hiçbir derdim kalmayacak" derdim. Doğru, mutlak surette özgürleştim ancak bu kez bu dertler yerini ay sonunu nasıl getireceğim, cebimde 36 lira parayla nasıl hayatta kalacağıma verdi, ama dert değil. Şuan bu postu arkada chill bir müzik çalarken, dertsiz tasasız relax bir zihniyetle atıyorum.
tl;dr
Bu yılı atlatmak zorunda olduğun ölü bir yıl olarak gör.
No.1584
>>1582"hayatında güzel şeyler komfor alanından çıktığında gerçekleşir"
No.1586
>>1566güzel gidiyor. Proteintozu+gainer aldım. Spora devam ediyorum, instagramdan da kızlara yazmaya tekrar başladım. Kılık kıyafetimi değiştirip biraz zoomer-vari giyinmeye başladım. Taktığım kolye yüzük vesaire kızların dikkatini çekiyor. süslüman müslüman artık birini denk getirip bekareti bozsam iyi olacak kafaya taktığım bir şey değil de yine de şu duvarı kırarsam ileride kafama takmam
No.1587
>>1586canım anonum benim kilo almakla karı bulunsa ben 100 kilo obezken hoplatırdım karııları. gayıner mayıner boş iş.
No.1590
o kadın gitti
yeterince uyuyamıyorum
workload altında eziliyorum
lise zamanlarımdan beri uğruna kendimi geliştirdiğim iş bile canımı sıkıyor
müzik dinleyip daydreaming yapmakla geçiyor günlerim
yakında hit the floor yapacağım
gerçekten sevdiğimi düşündüğüm işler için bile hevesim gitti, motivasyonum yok
No.1591
>>1580>"sen kimsin ki benden hoşlanabiliyorsun" hislendim, birader anı.
>>1581Önceki sert reddedilişlerinin de etkisiyle zarar görmemek için reddedilmekten korkar hale gelmişsin ve artık denemeyi bırakmışsın. E peki sonra ne olacak anon? Geçen yıl 34 yaşındaki şu saatten sonra evlenemez dediğimiz el tutuşmasız kuzenim 26 yaşında hatun buldu evlendi. Hayattan ümidi kesmemek gerekli.
>>1590Son zamanlarda çok bunaldım, işlerin yoğunluğundan kendimle başbaşa kalma fırsatına bile bir türlü erişemiyordum ki bu beni delirtip çevreme karşı ofansifleştiriyor. En son sikerler diyip onca işin ortasında memlekete dönme kararı aldım. Kafamı dinledim ve kendime geldim.
Çok yalnız kalan insanların ilacı dışarı çıkıp bir çay içmek, aynı şekilde sürekli dışarıda olması gerekenlerin ilacı da kendileriyle başbaşa kalmak.
No.1592
>>1336ah ah içimi yaktın bitirdin
No.1593
>>1529hepimizin babası böyle anon. Hangimizin babası kalkıp evladına sahip çıkarak şunu şöyle yap demiştir mantıklı bi tavsiye vermiştir ? Hiçbirimiz.
No.1595
>>1579Ben de 12.sinifa gececegim ama açık liseye geçicem. Anladigim kadariyla ailesine veya herhangi birine sozunu geçiremeyen ürkek birisin ama sana tavsiyem ne yapip ne edip açik liseye geçmen olur. Istemedigin bir şeyi 14 15 yaşından sonra aileleriniz zorla nasil yaptiriyor ben anlayamiyorum. En kötü sizi de sikerim evinizi de diyip literal asgari ucret ile calisip en kotu sokakta yaşarim yine de ailemin dayattigi şeylere eyvallah demem. Bu kafa yapisindayim 2 senedir. Eger İstanbulda isen arkadaş olabiliriz bu arada.
No.1600
>>159926. Daha ilkokul zamanı evden kaçmayı düşünüyordum anon. Ortaokula geçtiğim vakit 100-120 gün devamsızlık yapıyordum halimi sen düşün. İstesem de kimseyle hiçbir şekilde bağ kuramıyordum. Ne evde ne de okulda en ufak huzurum yoktu. Okulda birisinin başkasına şaka yapıp eğlendiklerini gördüğüm vakit bana ters yapan birine de hırs yapıp aynı şakayı bokunu çıkararak yapmaya kalkıyordum. Bir keresinde sınıfın en başarılı ve olgun öğrencisi olan kızın birine şaka diye saçma sapan bir şey yapmaya kalktığımda derste yerin dibine gömdü beni. Öyle güzel gömdü ki ne hoca müdahale etme gereği duydu ne de diğerleri benimle alay edebildi. Ama ben hiç oralı olmadım. Hiçbir şey hissetmedim. Konu kapanana kadar sanki hiçbir şey olmamış gibi soğukkanlı bir şekilde sadece durdum tıpkı evde olduğu gibi. Mesela kendimi zorlayıp kırk yılda bir espiri yapardım çocukların, hatta kızların bile azımsanmayacak kısmı güldüğü halde ben kaskatı kesilirdim sanki espiriyi yapan ben değil de nefret ettiğim birisiymiş gibi. Kendimi sadece bu anlarda soğukkanlı bulur, kitlenmeden iletişim kurabilirdim. Bu tarz şeyler dışında kendimi hep geri çeker ve en ufak bir şey söylemem gerektiğinde bile otist gibi kitlenir kalırdım. Okul ortamındaki insanlarla olan etkileşimim bu şekildeydi hep. Okula gitmediğim vakit de ya internet cafe'ye giderdim yada otistwalk falan yapardım. Okul dışı arkadaş ortamı da kalmamıştı. İyice daralmıştım.
Nerede nasıl duracağımı veya ne zaman harekete geçmem gerektiğini hiçbir zaman anlayamadım. Özellikle içinde bulunduğum ailevi felaketin nereye varacağını tam kavrayamamış biraz da o yaşta en azından evin manevi direği işlevi gördüğümü düşündüğüm için kaçamamıştım. Ortakokul öncesi bir denge oluşturmuştum kendime. Dışarıda çoğu zaman kendimi geri çekiyordum. Aile içinde de çoğu şey kötü gitse bile bir şekilde dengede götürdüğümden en azından stabilite yakalamıştım kendimce. Zamanı gelip lise bitince de tırt da olsa bir yere girer çeker giderim diye planlar kuruyordum daha ortaokul öncesinde fakat ne hale geleceğimden hiçbir haberim yoktu tabi.
Bırak lise bitiminde kaçmayı daha ortaokul başında her şey altüst anon ve bir daha da toparlayamadım. Herkesin ailesinde bu tarz sorunlar oluyordur, sorunsuz aile mi olur vs diye mal gibi kaçıp gitmedim ortaokulda. Şu an o kadar pişmanım ki anlatamam. Keşke evi terk edip uzaklarda bir yerlerde çalışmaya başlasaymışım o yaşlarda.
Evde akıl sağlığı yerinde insan yok. Ortaokuldan beri bozuk olan ruh sağlığım daha da bozulmaya devam ediyor. Şu an evden dışarı çıkıp yabancıların bile yüzüne bakamıyorum. Geçen alışverişe gittiğimde liseden birini gördüm dönüp selam bile veremedim anon. Bunun sebebi benim lise bitiminden beri neet bir sıçan olmam falan değil ortaokul zamanı diğer çocuklara karşı nasılsam yine aynı şekilde davranma gereği duydum ve duyuyorum herkese karşı. Sıkıldım artık.
No.1604
>>1602para kazanmak bir şeyi değiştirmiyor ki para derdim yok yine de sosyal beceri 0
No.1606
>>1605
insanların yanında huzursuz olmayı ben seçiyorum haklısın.
No.1607
İçinde bulunduğum rutini nasıl kıracağım anonlar inanın bilmiyorum. Tek yapmam gereken bir iş bulup sgitmek ama sosyal beceri sıfırın altında olduğundan dibe batıyorum sürekli. Yazılım, oyun yapımı vs öğrenip kendi işimi yapıp para kazanmayı denedim ama kafam almıyor artık en ufak bir şeyi bile zihnimde buğu var sanki günlük hayattaki en basit şeyleri bile algılayamıyorum artık.
>>1602Defalarca insanlarla iletişim kurmayı ve çalışmayı vs. zaten denedim anon ama her seferinde daha da rezil olduğum için sürekli geri çekmek durumunda kalıyorum kendimi. Nörolojik bir sorunum var sanki bilmiyorum ama genetik bir şeyler olduğu kesin bütün a*lem manyak durumda.
>>1603Dediğim gibi rutini kırmayı başaramazsak karadelik gibi gidebildiği kadar hapsedicek bu durum bizi.
No.1611
>>1607Aci gercek seni anan baban besledigi icin vazgecmeyi secebiliyosun. Sokaga dussen veya anana baban ölse, sike sike gidip is bulucaksin. Gerekirse kagit toplayacaksin.
Demek istedigim ana baba parasi yiyosun, barinma ihtiyacin karsilaniyor. Yemeğini temizliğini bile anan yapiyor.
Trdeki en buyuk sorun bence bu, anan baban seni evden atsa 18de veya senden kira almaya baslasa gorurudum, "ama dosyal ankiyetem var anon :(((" demeni.
No.1614
Hiçbirşeye tahammülüm kalmadı biri en ufak ayağını denk al anlamında kaş göz yapsa yada ters birşey söylese karşımdaki benden kütle ve boy olarak kalıp dahi olsa aniden söyleyen kişiyi öldürme hissi, kafamda hafif baş dönmesi, kalp atışımda hızlanma, göğsümden mideme inen bir sıcaklık hissi meydana geliyor ve bu 10 dakika kadar sürüyor eğer ki olay travma bir olaysa ve ben bu olayda başarısız isem her düşündüğüm zaman aynı hisler uyanıyor psikoloji de bunun bir tanımı var mıdır anonlar?
Aynı sebepten muzdarip ilaç kullanan var mı?
No.1617
>>1608olamazsın doğuştan geliyor. yapabileceğin en iyi şey enayi olmayı kabullenip diz çökmek mutlu olmak için.
>>1607hobi falan bul insan yapacak bir şeyi olmayınca depresyona giriyor
No.1621
>>1566Sagol anon gunlerim muhteşem geçiyor. Artık otist değilim sokakta yürürken kafamı kaldıramazken artık önüme veya insanlara bakıyorum. Bide bjj den başka düşündüğüm bişey yok o yüzden derdim de yok. Ağustosta uni değiştirip yeni unide çıtır avlayacam sonrası sikimde değil
No.1623
Bugun biraz got yanigim var onun için uzun uzadıya dump edecegim okuyup negatiflimi sirtlanmayin.
.
.
Son günlerde her arkadaşımın benden uzaklaştığını ve hayatlarına çeki düzen vermeye basamak olarak kullanıldığımi hissediyorum; iyi birisi olmaktan çok uzağım ancak kimsenin kafasını dertlerimle sikmedim her turlu sorunlarını oturdum dinledim cevap verdim onlar dustuklerinde ilgilendim falan ama bir beklentim de yok diye düşünüyordum ki varmis. En basit örneği her türlü aile sorununda amele gibi yardımına koştuğum boktan arctic monkey konserine gitsin diye geri vermesini umursamadan -ki hala vermedi bir yıl oldu neredeyse- borç verdiğim arkadaşımın bana karşı tavırları olabilir. Simdi beni ghostladigi yetmiyormuş gibi bir de sana hediye aldım diye tease ettiği şeyi kız arkadaşına vermesiyle ve bununla ovunmesiyle resmen akil sağlığım parçalandı gitti. Bundan önce de eski k arkadaşımın mutlu fotoğraflarını görünce içime bir sey oturuyordu ama şuan dokunsanız ağlayacak durumdayım gercekten çevremde kimse kalmadı gibi hissediyorum kendi üzerime düşüneceğim bir süre daha iyi birisi olmaya çalışacağım ama zorlu geçecek. Cümleler birbirine girmiş olabilir ventledim.
No.1624
Telefona tiktok yüklediğimden beri götüm yanıyor. Yav ne hayatlar var diyorum. Zumcular çatır çutur hatun götürüyor. Ben liseliyken tek derdim eve gelip cs 1.6 ve metin2 oynamaktı. Sosyal becerilerimi geliştiremedim, weirdo durumlara düşüp başarısız oldukça daha çok gömüldüm sanal dünyaya. Geçenlerde linkedine, fesbuka falan girdim baktım eski tanıdıklar napmış diye. Herkes kendine hayat kurmuş, evlenmiş, çocuk yapmış. En salağı bile iyi yerde işe girmiş. Okulun en zeki elle gösterilen çocuklarından biri iken nasıl bu hallere düştüm anlamadım.
Hayat zor ve giderek zorlaşıyor. Her şey çok pahalı. İnsan gibi beslenmenin, insan gibi barınmanın, insan gibi yaşamanın bedeli bu kadar ağır olmamalı. İnsanız, zekamız var, duygularımız var, düşünüp karar verebiliyoruz. Kendi isteğimizle gelmediğimiz bu dünyada bu kadar ızdırabın amacı ney? Ne için?
Yorgun ve bitkinim. Okul bitsin onu yaparım, şunu yaparım diyordum. Hayallerimi gerçekleştiremememin müthiş bir hayal kırıklığı var üzerimde. Üç senedir sık sık depresyona sokuyor beni. Bazen halüsinasyon görüyorum, rüyalarımda olmak istediğim kişi oluyorum. Bir saatten önce yataktan çıkamıyorum. İstemiyorum. Narsist annenin, hiçbir şeyi umursamayan babanın, gerçeklikle bağı kopmuş bir çocuğuyum.
Üstad Mehmet Pişkin özket eylediğinde kimse anlam verememiş ve olay olmuştu. Bokistanda insan gibi yaşayabildiğimiz zamanların sonuydu. Sıçanlamak olsun, beslenmek olsun, hayat pahalılıgı vs. çoğu şeyden keyif aldığım bir dönemdi. Şimdi liseli çocuklar bile özket eyliyor ertesi gün unutuluyor. Üstad tam zamanında çekmiş fişi. Belki de bu halimize bakıp gülüyordur.
Uykum var. Yarın erken kalkıp tarlaya gidip akşama kadar çalışacağım. İyi geceler.
No.1625
>>1624>Telefona tiktok yüklediğimden beri götüm yanıyordepresyona çok hızlı şekilde girmek isteyen varsa indirsin. ben bir hafta kadar kullandım böyle bir cehennem olamaz, ulan bu kadarı da olmuyordur diye günlük hayatta aklınıza gelen her şeyin gerçek olduğunu görmek için kullanılabilir. ben hayal edebildiğim en berbat senaryonun yüz katı daha göt yakıcı şeylerin bu dünyanın bırak karanlık köşelerinde varolmasını, yan apartmanda bile olabileceğine şahit oldum. gençliğe elveda derken hayat cehennem oldu, bakalım ne kadar çekebileceğim.
No.1626
>>1624Ne bölümü bitirdin? Ben de senin gibiydim okulda zeki derlerdi ama 0 sosyal beceri. Şimdi bakıyorum belki otistlik vardır bende hiç tanı da konulmadı. Türkiye'de zaten otizme olan stigma sebebiyle aileler çocuklarına tanı koydurmuyordur benim ailem otizm ne onu bile bilmiyordur.
Aslında zeki de değilmişim ortalamanın çok hafif üstü zekam var IQ testi aldırmışlardı psikologdan 110 çıkmıştı.
En azından baba parası, evler falan var da ayrı evde yaşayabiliyorum. Hiç çalışmadan boş bir neet yaşamı sürebilicem.
No.1627
>>1623Ben de insanların her hareketine takardım önceden ama o şekilde yaşanmıyor herkesin batan bir özelliği oluyor. O kişi o özelliğin sana battığını anlayınca daha da üzerine gidiyor yapıyor.
Çaresi kafan rahat gibi gezmek her yaptığın yorumda sanki dünyayı umursamıyormuş gibi yaparsan kimse senle uğraşmaya uğraşmıyor bile. İnsanlarla günlük konuşmanı yap bir şey isterlerse onlar da senin için bir şey yaptıysa yap sadece.
No.1629
Babamın bildim bileli benle sorunları var, ilkokul dönemime kadar normal davranırdı (normalden kastım benle hiç interaksiyona girmeyip nötr olması, bir sevgi göstergesi yok) büyüdükçe işler fiziksel hale geldi. Bir anlaşmazlık olursa hiç sözlü olarak itiraz edemezdim tokat, ittip yere düşürme gibi fiziksel avantajını kullanıp tartışmayı bitiriyordu (bu tosunlamanın etkisi uzun süre üzerimde kaldı, ortaokulda-lisede birisi şakasına bile olsa bir laf attığında hemen alınıp kendimi savunmaya çalışıyordum, aşırı duygusaldım ve kimseye sesimi çıkaramıyordum). Ergenliğe girip boy atıp kalıplandıktan sonra beni itip kakamayınca bu tosunlamalar sözel hale dönüştü, ne zaman bir sıkıntı olsa maddi olarak desteği çekmek üzerine tehditler edip ardından nasıl tek kuruş miras bile bırakmayacağını, ölmeden önce bütün evleri satıp yiyeceğinden bahseder. Bunun dışında diğer anonların bahsettiği gibi benim babam da ezik bir adam ve bana rol model olamadı. Ne zaman işten dönse yemek masasında o gün yaşananları abartılı bir şekilde anlatır, aynen şöyle:
Babam: X'i ne yaptın? (kalın bir ses tonuyla aynı bir tiranmışcasına söylüyor)
İş arkadaşı: Y bey, b-ben bilmiyorum (ince feminen bir ses tonuyla takıla takıla taklit ediyor)
Anlayacağınız full + full zihinlab, zihinlab olduğunu nerden biliyorsun derseniz ne zaman eskilerden bir üniversite arkadaşı arayıp hal hatır sorsa telefonu açtığında konuşamaz, takılıp durur ve aynı o taklit ettiği ince ses tonuyla cevaplar verir. Alfa olamamayı anlattığı senaryolarla kompanse ediyor yani. Onun dışında hiç uğraştığı ilgilendiği bir şey yok, her gün televizyon karşısında kanepede uyur (bokistanda bu olay sıradan olabilir belki ama maddi durumumuzun iyi olduğunu katarsak dehşet vizyonsuzca geliyor bana). Onun dışında bir alkolik, zaman zaman içtiğinde spagettilerini ortaya döker ve bilinçaltındaki ezikliği ortaya koyar (Ben de aslında zeki birisiyim göstermiyorum tarzı bir şey demişti, bir ara da sen bana babammış gibi davranıyorsun dedi). Liseden sonra babamın orta yaş krizine girdiği gözümde kesinleşti ve git gide gözümde düşmeye başladı, aynı Üstad Freud'un bahsettiği "Kimse babası ölmeden yetişkin olamaz" (gerçek veya sembolik) olayı gibi, o gözümde düştükçe ben büyüdüm ve özgüvenimi geri kazandım. Üniversitenin ortalarında KHHV statümü kaybettim, alınganlığım azaldı ve daha rahat sohbet edebilen biri oldum. Şimdi 22 yaşındayım ve mezun oldum, maaşım ve birikimlerim bağımsızlığımı elde etmek için yeterli ancak bu rezil duruma katlanıp biraz daha para biriktirsem mi yoksa bir daha dönmemek üzere siktiri çeksem mi arada kalmış bir vaziyetteyim. Şimdi kendi yazımı okuyunca gayet iyi bir durumdaymışım gibi geldi kendime bile ancak öyle değil, her gün bu evde hoşnutsuzluk çıkıyor ve bütün yaşama sevincim sıfıra inmiş durumda. Ne yapacağım bilmiyorum anonlar, boynumu büküp alttan almaktan gına geldi, rest çekip paşalar gibi yaşamak istiyorum ancak aynı zamanda büyük sorumluluk.
No.1635
>>1633>Meğersem bu beni sırf arkadaşları kendi çocuğunu getiriyor diye yanına alıyormuş.ha bu!
uzun bir süre aklım ermezdi, paravericilerim beni sevmiyor ve bunları hal hareketleriyle sözleriyle belli ediyorlar peki beni ve kardeşimi neden yaptılar buna rağmen, sonuçta baya maddi bir yük. evden dönmemek üzere ayrıldığımda götleri fena şekilde yanmıştı, telefonda aradıklarında da "bizi rezil ediyorsun" imasında bulunan bir laf kullanmıştı. aramızdaki ilişki önemli değil yani tanıdıklarına mutlu iyi aile tablosu çizebilsin yeter :D
No.1636
>>1635Keşke param olsa da çekip gidebilsem. 10 milyona yakın malvarlığı var ve hala bana köpek gibi davranıp karnın doyuyor şükret edebiyatı çekiyor. Babam 10kdan fazla maaş alıyor, köye falan gidip çapa yapıyor. Babamın emekli olan iş arkadaşları antalyaya, aydına falan taşındı hep yazlık aldılar keyiflerine bakıyor hepsi. Bizimki kazma kürek sallıyor. Geçen eve geldi tanıyamadım kapkara olmuş güneşin altında çalışmaktan, ulan senin neren emekli banka müdürü. Vallaxi insanın anası babası köylü olduktan sonra dünyalarıda verseniz birşey değişmiyor. Anca benim gibi evlatlarının götü termo nükleere dönüyor.
No.1637
>>1636Ben başka bir anon bu arada olay örgüsü dağılmasın.
No.1638
>çalışmayan, günlerce ortadan kaybolup ayyaş bir şekilde eve döndüğünde şiddet uygulayan paraverm*yici>ufak çocukluktan ergenliğe kadar gözlerinin önünde ayyaş paraverm*yici tarafından yemeky*pıcın ve kardeşin dayak yesin>arabasında, sağda solda çakı vs. bulundurduğu için karşılık versem acaba ileriye gidip daha da ters bir şey yapar mı düşüncesiyle bir şey yapamadan her seferinde seyret>paraverm*yici yüzünden yemeky*pıcın evin ihtiyaçlarını k*ynanasından aldığı parayla karşılasın>k*ynana her seferinde k*ynanalık yapsın>her şey yerli yerinde normalmiş gibi paraverm*yici tarafındaki akr*baların keyifler keka olsun>çocuklarını eve tıkıp sadece akşamları yemek ısıttı diye ilgilendiğini sanan öznefretli y*mekyapıcı>a*le olduğumuzu iddia edecek kadar şuursuz, sonradan kafayı yiyen kardeş>bizi(y*mekyapıcı, ben ve kardeşim) keyifleri yerindeyken kâle bile almayıp yaşları ilerleyip elden ayaktan düşmeye başladıklarında akraba olduğumuzu hatırlayan babacık sorunlu, ezik, çomar akrabalarY*mekyapıcım bizi alıp evi her terk ettiğimizde her şey çok güzel gitmeye başlıyordu. Ananemin yanında çok güzel vakit geçiriyorduk. Fakat sonra her şey düzelmiş gibi tutup o izbe eve dönüp o cehennem ortama geri fırlatıyordu bizleri. Her dönüşümüzde yine mi buradayız diye kardeşimle dakikalarca dona kaldığımızı bilirim. Kendisi ayrılmak istediğinde bile bize bir kez olsun fikir danışmadı. Soran insanlara da "çocuklarım anası babası ayrı büyümesin" derdi aşak geçer gibi. Yemeky*pıcım ergenliğimde full şizo gidip kendisini eve kapatınca ben de okul-arkadaş ortamında da tutunamadığım için ister istemez insanlardan koptum.
>>1635>evden dönmemek üzere ayrıldığımdaDaha 8-9 yaşımdan beri önce akr*balarımdan sonra da a*lemden bağımı koparmayı çok istedim hatta ergenliğimde kaç veya saldır noktasına kadar geldim ama başaramadım. İnsanın doğuştan gelen aldırış etmemesini sağlayan bir yapısı olması çok önemli. Ben bu noktada yıkıldım. Sen nasıl başardın anon?
>>1636Biz yumcu ve zumcular kaçıp kendi hayatımızı kurabilmek için çok kötü bir döneme denk geldik. Ask*rlik dönüşü eğer hemen iş bulamazsam eşyalarımı da satıp kaçıp gitmeyi planlıyorum gerekirse evsiz bile kalırım umurumda değil. Gidebildiğim kadar gideceğim. Sizleri ilerde bilgilendiririm. Umarım hepimiz kurtulmayı başarırız anonlar. Hepimize bol şans.
No.1639
>>1638>Sen nasıl başardın anon?unironik şekilde şu subda baya lurkledim
https://www.reddit.com/r/raisedbynarcissists/ diğer kişilerin yaşadığı şeyleri okuyup yalnız olmadığımı hissetmek iyi geldi baya, ailesi ile iletişimi kesenlerin deneyimleri var okuyabilceğin onlar sayesinde kafamda bir fikir oluştu. ardından uygun bir zamanda pılımı pırtımı toplayıp kaçtım. herkes için uygun değil ancak benim gibi ailesi yüzünden özketlemeye kadar varan kişiler için şart. evet mayışgavatlığı yapmak kendi yemeğini pişirmek her şey zor ancak rahat bir nefes alabildim en sonunda. şimdi hiç onlarla konuşmuyorum.
nasıl başardından kastın mental olarak değil de maddi ise yine mayışgavatlığı
"isterseniz her şeyi başarırsınız" diyen motivasyon sayfası gibi algılanmasın dediklerim, baya zorlu bir süreç hele de şu ekonomide.
No.1640
>>1638>sk*rlik dönüşü eğer hemen iş bulamazsam eşyalarımı da satıp kaçıp gitmeyi planlıyorum gerekirse evsiz bile kalırım umurumda değil. Gidebildiğim kadar gideceğim. Sizleri ilerde bilgilendiririm. Umarım hepimiz kurtulmayı başarırız anonlar. Hepimize bol şans.Git anon gerçekten git. Ülke daha güvenlik sorunu olan mülteci sorunu hakkında elle tutulur bir şey yapmayı bile reddediyor. Muhalefet bile vatandaşını köpek gibi görürken kalmak için bir sebep yok. Vatanseverlik falan diyenleri de takma hiç, hiçbir şey uyuşmuş ve kabullenmiş bir birey olmamız için bahane olmamalı. Bu her düşünce için geçerli.
No.1672
>>1625göt yakan olaylar nedir anon merak ettim.
No.1674
>>1626dertsiz bir neet hayatı sürebilme potansiyeline sahip olman iyi güzel de, sağlıklı bir opsiyon mu be anon. Kırkına kadar o evde bilgisayar başında çürüyeceğini bildiğin senaryoyu ellerinle seçmek kulağa mantıklı gelmiyor
No.1705
>>1701hiç askerlik yaptın mı anon?
nasıldı?
No.1710
>>1709Hayatımın boşa gittiğini an be an izliyorum. Üşengeç bir insanım, hiçbir şeyde dikiş tutturamadım. Her şeyden çabuk sıkıldım. Disiplinsizlik hayatımı ele geçirmiş. Çoğu şey götümü yakıyor. Yaşayamadım gibi hissediyorum. Yaşlı değilim, baya gencim. Hayatım bilgisayar başında 4 duvar arasındaki havasız hücremde geçiyor. Zaten götümü yakan en büyük gerçeklerden biri bu.
Ben küçükken hayatın böyle olacağını düşünmüyordum. Hayatım BOK gibi. Sürekli bir sıkıntı yaşıyorum. Hiçbir zaman normal olamadım zaten. İnsanlardan hem nefret ediyorum hem imreniyorum. Dostoevsky’nin Yeraltından Notlar kitabındaki adam gibi olma yolunda ilerliyorum. O adam olmamalıyım. O adam olursam hayatım sikilir, mahvolurum. Bazen bütün gün yataktan çıkmayım daydream yapıyorum. İzlediğim filmlerde tıkılı kalmış gibi kendimi ordaki evrene, karakterlere uyduruyorum. Gerçek hayat boktan, internet artık zevk vermiyor… Oyunlardan da zevk alamıyorum artık. Zorlama torrentten indiriyorum, 30 dakika oynayıp çıkıyorum. Hiçbir şeyden keyif almıyorum zaten. Bunalımdayım. Muhtemelen karmam da sikilmiştir. Ben karmaya inanıyorum. İyi şeyler yaparsan iyi şeyler alırsın, kötü şeyler yaparsan kötü şeylerle karşılaşırsın. Çok zaman geçti iyi niyetle bir şey yaptığımdan. Normileri suçlamayacağım kötüler diye, ben de kötüyüm zaten. Masumiyeti kaybedeli çok oldu, eskidendi onlar. Hiçbir zaman gerçek mutluluğu yaşayamacakmış gibi hissediyorum. Hayattaki her isteğime ulaşsam bile, gecenin 4’ünde balkonda sigara içip havaya bakacağımı düşünüyorum. Bokistanda 20 yıl geçmiş işte… Daha ne yapayım ki? It is over mate… Bitti bile. Uzatmaları oynuyoruz sadece.
No.1711
>>1710amaçsızlık.
amaç bul ilgi alanı bul bütün gününü vaktini harcamaya harcıyorsun.
No.1712
>>1705Hayır anon yapmadım ama yakında gideceğim. Askerde dolu tüfek verirlerse kendimi vurabilecek kıvamdayım şu an. Askerden dönünce yapacak hiçbir şeyim yok. A*lemin yanına 1 saniye bile dönmek istemiyorum. Arkadaş vs de edinemiyorum. Ne yaparım bilmiyorum.
>>1710Karma falan yok anon. Sen nerede kimlerin arasında doğarsan o'sun. Bebeklikten itibaren beynini miktilerse dönüşün yok ve sen dönüp intikam alana kadar onlara hiçbir şey olmayacak. Buna alış.
>>1711Amaç önemli ama hangi amaca sahip olduğun daha da önemli. Düzgün bir amaç edinemedikten sonra bizim gibi insanların kendini oyalaması mümkün değil. Ve bizim gibi daha çocukken darbe yemiş insanların çoğu ancak radikal amaçlarla kendini tatmin edebilir.
No.1745
>>1744Travmalarım peşimi bırakmıyor benim de. Annem babam çocukken döverdi annem yemek yemedim diye tuvalete kilitlerdi vs. İçime kapanık olma sebebim onlar muhtemelen. Kişiliğim baştan sıkıntılıydı lisede ve ortaokulda da bu sebeple bullylendiğim oldu o da ayrı bir travma yarattı. İnsanlarla başlangıçta iyi geçiniyorum ama zaman geçtikçe bir gariplik olduğu anlaşılıyor. Birisi ister istemez hakkımda kötü bir şey dediği zaman karşılık vermiyorum ne denirse kabul ediyorum aşırı ılımlıyım ve bu normal değil insanların kırmızı çizgileri olmalı ama çizgileri çekecek kadar sosyal becerim yok.
No.1749
Bir şey aratmak için tüccartube'u açıp anasayfada ilgimi çeken 1-2 videonun thumbnail'ine bakarken ne aratacağımı unutuyorum iyice mala döndüm. Arkada daha yüzlerce youtube videosu açık ne yapacağımı şaşırdım.
No.1750
[YouTube] Виктор Цой - Кукушка (Doomer Version) (embed)Otist zamanlarımda yaşadığım cringe olayları, yaptığım büyük hataları, yediğim tosunlamarı nasıl oluyorsa en mutlu özgüvenli olduğum zamanlarda hatırlayıp birden o anki bütün mutluluğumu, yaşam sevincimi yiritiyorum. Aynı amerikalıların vietnam flashbacs dedikleri gibi. Ya birden yanağımın içini kemirmeye başlıyorum ya da dişlerimi kırılana kadar sıkıyorum. O anın içinden kopup dışarıya kapalı hale geliyorum, kafam yere eğilip gözlerim aşağı kayıyor, vücudum eğilip bükülüyor bu şekilde bi süre kitli kalıyorum. Aslında sadece otist zamanlarımda yaşadıklarım değil gelecek kaygım, insanların ne idüğü belirsiz bi aşıya zorlanıp birer birer öldürülmesi ve ne kadar kaçsam da işin sonunda beni de bulacağı, 2030'a kadar bir çoğumuzun küresel savaşlarla felaketlerle öleceği, ateizmimden kurtulmuş olsam da hala tanrıyı bulamamış olmam bunların hepsi teker teker kafamım içinden geçmeye başlayınca yapmak istediğim tek şey derhal evime dönüp yatağımda hatırladıklarımı unutana kadar uyumak oluyor. O kadar şiddetli oluyor ki bazen ertesi gün uyansam dahi kafamda bi cope üretmeden yataktan çıkmıyorum. Bazen 5-10 dk sürerken bazen 4-5 saati buluyor. Berbat zavallı bir haldeyim. Yine de her şeye rağmen hayata devam ediyorum.
No.1761
>>1750Ben de senin gibi travmalarımdan bir türlü kurtulamıyorum. Tam biraz normalleştim derken paat bir anda en değer verdiğim insanın mutlu anında bile "nasıl bu kadar mutlu olabilir yaa!?" diye sinir krizi geçiriyorum. Bir keresinde yine böyle bir anda tam karşısındayken ansızın kitlenip kasıldım. Sırtım, boynum ve çenem kitlendi. Konuşamadan kitlenip kaldım ve o travmanın etkisiyle farkında bile olmadan aylarca bütün sinirimi ondan çıkardım. Bu ülkede gelecek kaygısı yaşamak bile tek başına hayatı zindan etmeye yeterliyken bir de çocukluktan gelen ailevi sorunlar mahvediyor insanı. Bazen kendi kendime cope eylerken akşamdan sabaha vardırıyorum ben de. Saçma sapan hüzne boğuluyorum uykum gelene kadar. Bunun en büyük sebebi çocukluğumda özgüvenimi ezip geçmiş olmaları. Sürekli güvensizlik duygusu içerisindeyim. Bunu aşmak için savunma sporlarıyla uğraşmayı denedim ama yıllarca uğraşsam dahi daha sokaktaki bıçaklı bir serseriye karşı bile kendimi koruyamayacağımı bildiğim için daha ilk aylardan bırakıp duruyordum hep.
Gelecek için bir türlü çözüm yolu bulamamak da ayrı bir baskı unsuru. Ben ateizm'den gnostisizm'e doğru yol alıyor gibiyim. Bir şekilde içinde bulunduğumuz düzeni aşmak zorunda hissetmek beni bu yola doğru itiyor.
>>1745Bizim gibilerin varacağı yol görsel ilintili.
No.1762
>>1761>görsel ilintiliTrans olmak mı?
No.1765
>>1763değil ayça eren oynuyor.
>>1764behzat'ın kızı
No.1795
niye böyle olduk be anonlar? benim şu an asosyal ve güven alanımdan çıkamayan biri olmamın sebebi anne ve babamın sürekli kavga etmesi ve ben küçükken boşanmaları benim annemle yaşamam. baba figürünün olmaması ve her şeyi annemin yapması nedeniyle hayatta hiç zorluğa gelemeyişim.
No.1797
>>1795bende olan şey: 2 yıl açık liseye gittim ve az olan sosyal becerilerimi iyice kaybettim. çocukluğum iyi ve kötü karışık geçti. annem diğer annelerden farklıydı ve bana eziyet ettiği olurdu. tuvalete kilitleme, zorla yemek yedirme, dövme, sözel olarak şiddet uygulama, psikolojik olarak şiddet uygulama vs.
onun etkisi insanlarla bağlantı kurmam konusunda sıkıntı oluşturdu muhtemelen. Bu sebeple ortaokul ve lisede bullylendiğim oldu uyum sağlayamadığım için.
No.1817
Bütün hayatımı zihinledim. Yapmadığım şeyleri istesem yaparım diyerek ileriye attım. Kendimi asla düzeltmeye çalışmadım, ortalama birisi olduğum için kimse de beni düzeltmeye çalışıp hatalarımı uyarmadı. Bana iltifat etmiş iki kız var hayatımda. İkisini de düzenli olarak aklımda ziyaret ediyorum. Kötü durumdayım ancak çözülecek bir durumda değilim. İki aydır yaptığım okumalar olmasaydı kendimi asla tartıya koymayacaktım. Geç olsa da farkına vardım her şeyin ancak rotadan çok fazla saptım, nelerden hoşlandığımı bile bilmiyorum. Kim olduğum konusunda da fikrim yok. Ketum olduğum kadar konuşkanım, içe dönük olduğum kadar sosyalim. Garip birisine dönüştüm düşüne düşüne. Depresif değilim lakin şuan çaresizim. Hiçbir şey yapacak halimin olmadığını hissediyorum.
No.1819
>>1817Yazdığından hiçbir aktiviteye sahip olmadığını anladım. Kendine yapacak bir aktivite bul anon. Programlama, vidya oyun yapımı, bisiklet sürme veya savunma sporları vs olabilir. Bunlardan ne olacak deme kendini fiziksel ve zihinsel olarak geliştirip bir şeyler başarmanın verdiği haz paha biçilemez. Bunlarla uğraşırken sürekli olarak senden yüksek ve düşük seviyedeki insanlarla kendini kıyaslama imkanı elde edip kendi egona farkında olmadan ayar çekmek en önemli katkılarından biri. Hiçbir şey başaramasan bile bunların sana katacağı disiplin için bile bunlarla uğraşmaya değer.
Ben de keşke beni de ufak yaşta judo, güreş veya mt gibi sporlara yönlendirselerdi deyip hiçbir şey yapmadıkları için yıllar boyunca aileme kızıyordum sürekli. Ama böyle hiçbir ilerleme kat edemeyeceğim için kendimi çıkış yolu ararken son birkaç haftadır meditasyon yapmaya başladım. İnsanlara eskisi gibi artık kafayı takmadığımı fark etmeye başladım. Yakında ailemden ayrılmadan evvel son işlerimi de halledeceğim ve ardından hayata atıldığımda amatör de olsa savunma sporlarıyla uğraşmaya başlayacağım.
Dediğim gibi bedenini ve zihnini verecek bir şey bulamamak çok kötü bir şey anon. Sürekli kendine veya insanlara sararken kendi kendini yiyip bitirmekten başka bir şey yapmamak insanın kendine yapabileceği en büyük kötülük. Ve normalde asla bir araya bile gelmemesi gereken bilinçsiz insanlar aile olarak ufak yaştan itibaren çocuklarını bu noktaya çok rahat bir şekilde sürüklüyor.
No.1820
Its over
Yok oluyoz
No.1854
Valla anon bugün benim için berbat geçti diyebilirim Başka bir apartmanda kur*ler çocuk sayısı fazla ve ergen yaşlarında taşınalı aylar oldu Mahalleye terör ettiriyorlar Bana rahatsız ettiği sırada o piçlerin rahatsızlığından dolayı gittim düzgünce uyardım aradan haftalar geçti hala da aynı terane üstüne üstlük kirada yaşadığım apartmanın dış kapısında çekirdek kabukları kola lekeleri var gittim yine uyarı verdim bu sefer anlayamayınca üstlerine gittim Yine tekrar rahatsız edecekler
No.1855
>>1854Anon türkçen biraz garip suriyeli misin? Bunları eğitemezsin bu arada kendini strese sokma anlaş şimdiden.
No.1859
>>1855Dün tartışmadan çıktıktan sonra sinirden Türkçem kaymış kusura bakma
Valla her gün rahatsiz ediyorlar bunlarla anlasacagımi zannetmiyorum en iyisi babasına falan bu olayları izah etsem nasıl olur?
No.1862
>>1859Bunlar katiyyen eğitilmez anon sen babalarını uyardıktan sonra emin ol daha çok dadanmaya başlarlar.
No.1864
>>1863insanlarla konuşacağın ortamlara girmen lazım. dağ tırmanıcısı falan olunabilir ama para gerekiyor. az para gereken hobi bulman lazım.
No.1865
>>1864İyi de dışarı çıkınca daha çok kafayı yiyorum anon her tarafta abuk subuk insanlar her yer çöp, pislik.
No.1866
serhat diye bi it var her gün ona sövüyorum
No.1867
>>1865daş tırmanışcısı ol. öyle ekstrem sporlarda ilkel olarak insanlar yanındaki kişilere bağlanıyor. sevgili de bulursun.
No.1955
>>1954Kendini güvensiz hissetmekten kastın can güvenliği ise içinde bulunduğumuz ortamda son derece normal bir şey anon esas kendini güvende hissedenlerde bir anormallik var. Bu söylediğim sadece türkiye, ortadoğu ve afrika gibi yerler için değil artık bütün batı dünyası için bile geçerli bir şey. En güzeli gerçek hayat için tehdit modeli oluşturmak. Bir de yanına hem savunma hem de spor olması açısından güreş eğitimi+gölge boksu+emanet ekledin mi kendini her türlü güvende hissedersin.
>İsteğim dışında gerçekleşen duyguları keşke sonlandırabilsem.Bunun için en etkili yol sürekli olarak bir şeyler ile uğraşmak veya sürekli olarak insan içinde bulunmak.
No.1956
>>1955Tavsiyen için çok teşekkür ederim, güvensiz derken ruhsal anlamda böyle bir hissiyatım var yoksa yapı itibari ile tank gibiyim.
Büyük bir boşluk var içimde sanki, sürekli geçmişe kazıp kazıp duruyor. Günyüzüne çıkartıyor anıları sonra da alıyor başını gidiyor falan.
Bir şeyler ile uğraşıyorum ama olmuyor gibi. İnsan içinde bulunmayı deneyeceğim.
Tekrardan teşekkür ederim :3 <3 <3
No.2004
>>2003>yahudi gibi içten içe eritiyorkek
ben annemin normal annelerden farklı olduğunu 12 yaşımda falan anladım. yolda bir anne çocuklarına sevecen şekilde bir şeyler derken benimki hep çatık kaşlıydı. o sahnedeki kontrast zihnime işlendi. 15-16 yaşımda duygusal olarak tamamen kopardım kendimi. para da olduğu için ayrı eve yerleşebildim erkenden. para olmasa birlikte yaşamak zorunda kalsam ne olurdu hayal bile edemiyorum.
No.2009
>>2008It's over. Ben beni "fixleyecek" bir figür olsa diye düşündüm mesela. Kendi başıma disiplinsizim ve motivasyonsuzum. Benim zayıf yönlerimi kapatan ve beni destekleyen bir kız arkadaşım olsa hayat daha iyi olabilirdi.
Madoka magica ve sakura trick animelerini izledim ve bunlar yuri ağırlıklı. Kız karakterlerin arasındaki sevgiye ağırlık veriliyor. Dünyanın geri kalanı onlar için önemsiz oluyor ve birbirlerine tutunuyorlar. İnsanın sevmesi ve sevilmesi gerekiyor yoksa depresyona sürükleniyoruz.
No.2010
>>2009sevgisiz yaşıyorum, öğren
No.2011
>>2010>yaşıyorumpsikopat değilsen ona yaşamak denmez ölü gibi sağa sola savruluyorsundur
No.2012
ingilizceyi tekrardan geliştirmeye başladım, dikkatsizliğim ve umursamazlığımdan dolayı sabah yasal takibe girdiğimi öğrendim. 5 sene yokları oynarım artık, sağlık olsun. her şeye yeniden ve yeniden başlıyorum, kaçış yok!
No.2013
>>2012>yasal takibe girdiğimi o ne demek? neden?
No.2060
>>2009>Benim zayıf yönlerimi kapatan ve beni destekleyen bir kız arkadaşım olsa>Zayıf yönlerimi kapatan ve beni destekleyen>Kız >ArkadaşAnon ben…
>İnsanın sevmesi ve sevilmesi gerekiyor yoksa depresyona sürükleniyoruzMalesef bu…
>>2012Noldu anon?
No.2068
>>2067anime izlemeyi bırak gerisi gelir
No.2069
>>2067Anon hayatımda kötü geçen bir sürü şey var ama kendimi hiç değersiz hissetiğimi hatırlamıyorum.
Olay kafa yapısıyla ve elinden gelen bir şey olmayacağını kabullenmekle ilgili. Örneğin sen kimleri değerli olarak görüyorsun? Bu değerli gördüklerin kişiler oraya hayatın cilveleri sayesinde geldiler. Hepimiz tahmin edilebilir biyolojik makineleriz. Senle başkası arasında temelde bir fark yok.
Kendi özelliklerinin diğerlerinden aşağı olduğunu mantıksal olarak anlayabilirsin ama bu kötü hissetmen için bir sebep değil aksine seni kendini geliştirmeye iten bir sebep. Ayrıca değersiz olmakta bir sakınca yok.
No.2070
>>2069
>Olay kafa yapısıyla ve elinden gelen bir şey olmayacağını kabullenmekle ilgili.Ben bunu çocukluğumdan beri biliyorum ama bir türlü o psikolojiden çıkamıyorum.
>Örneğin sen kimleri değerli olarak görüyorsun?Çocukken herkesi kâle alan alıngan ve çekingen bir tiptim. Ailemden yavaş yavaş kopup dışarı açılacağım yaşlarda tam tersini yaşadım. Ergenliğe doğru yaşadığım olaylardan sonra sadece anneme ve kardeşime değer veriyordum. Onların kendilerine bile vermediği değeri verip başlarında durup ilgilenme ihtiyacı hissettim. Onlar için tetikte durarak geçti ergenliğim. İnsanların arasında da rahat edemez olmuştum. Çekip gitme vakti geldiğinde benim için her şey çok geçti.
Artık onları da kâle almıyorum ama dışarı açılıp hayata karışamıyorum anon. Çocukluktan kalma bir bozukluk var. Her an patlayacakmış gibi kinle doluyum. Şu an kimseye değer vermiyorum ama kendime de değer veremiyorum. Kendimi iyi hissetsem bir işe girip gezip tozup iyi kötü hayatımı yaşarım ama onun yerine ergenliğimin başından beri sıçanlamakla geçiriyorum. Hiçbir şey yapasım gelmiyor bu hayatta. Kafam bulanık durumda. Zaten insanlar sorunlu bir tip olduğumu daha ilk görüşte anladığı için kendimi ne zaman dışarı atsam daha da dibe batırıyorum kendimi.
No.2112
travmamı nasıl atlatıcam anonlar bozuk plak gibi senelerdir aynı noktaya takılı kaldım bir türlü aşamıyorum…
No.2123
Ailem sıçan olduğum için benden utanıyor
No.2143
Bugün bir arkadasim ve sevgilisi ile Taksim'e gittim. Onlar çağırdılar beni ısrarla, bunu bilmeme rağmen hep kendimi fazlalık gibi hissettim. Öpüşüp koklaştılar ben ise etrafa bakinmakla yetindim. Kendimi çok kötü hissediyorum içten içe sanki tek yalnız kalan, kimsenin sevmediği insan benmişim gibi. Dün de sevdiğim kız ile buluştum bana ilerde sevgilisi olursa onu rahat opemeyecegini biyiktan dolayı hemen yanaklarının kizaracagini falan anlattı. Yine ben içten içe kahroldum falan.
Kendimi kötü hissediyorum son günlerde, çektiğim copiumlar ise yaramıyor; değiştiremeyecegin şeye kafayı takma evet ama düşüncelerime nasıl engel koyacağım ki. Beni hiç kimse sevmeyecek gibi hissediyorum, arkadaşlarım var yakın arkadaşlarım falan da var. Ama bu kadar kişi içinde yalnızım. Umarım kendimi anlatabilmisimdir.
Çok yorgunum
No.2144
>>2143>bunu bilmeme rağmengitmeseydin
>sevdiğim kız ile buluştumsevdiğin kız ile arkadaşça bile olsa buluşman hiç yoktan çok daha iyidir
sen dert görmemişsin evlat
No.2145
>>2144Arkadaşım sevgilisiyle tanismami istiyordu çok uzun süredir. Gitmeseydin diyeceğim bir şey yok + yakın arkadaşım. Sadece alev aldım
No.2146
>>2143Hiç relate eyleyemedim.
Ben olsam gitmezdim. 3rd wheel olmak nasıl bir şey hayal edebiliyorum.
>ün de sevdiğim kız ile buluştum bana ilerde sevgilisi olursa onu rahat opemeyecegini biyiktan dolayı hemen yanaklarının kizaracagini falan anlattı.Bu bir sinyal olabilir mi? Bunu anlatacak kadar rahatsa olumlu bir şey. Belki de kız ilk adımı atmanı bekliyordur, hareketleri falan hiç belli ediyor mu?
No.2147
>>2146Sevdiğim birisi yok gibi bir şey söyledi. Senin var mı dedi, ben de net bir şey söylersem her şey karışır dedim. Güldü geçti. Olsa bile uzak mesafe olur 5 ayda bir görürüm onun sıkıntısı var sanırım ikimizde de.
No.2148
>>2147anon bence sana bayağı yürümüş gibi. benim hiç sevgilim olmadı deneyimim yok ama animede olsa kesin bir olay sonrası sevgili olurdunuz.
>Olsa bile uzak mesafe olur 5 ayda bir görürüm onun sıkıntısı var sanırım ikimizde de.Nasıl? Uzaksa nasıl buluştunuz bugün
No.2149
>>2148Dün buluştuk. Yazları buradayız sonra üniversite için dağılıyoruz farklı illere.
No.2150
>>2149Yani sevdiği birisinin olmadığını söylüyorsa nasıl beni seviyor olabilir ki ben bunu anlamadım. Kizlar konusunda çok körüm
No.2151
>>2150Açık açık seviyor değildir ama boşta olduğunu belli etmiş. Senin var mı diye sormuş. Erkek ve kız arkadaşlar böyle şeyler hakkında romantik hisler olmadan konuşuyor mu ki ben de cahilim bilmiyorum.
No.2152
>>2151Hmm, haklısın belki ancak bu konuda çok korkagim. 6 yıldır tanıdığım birini otistleyip uzaklaştırmak istemem
Çok teşekkür ederim yardımcı olduğun için <3
No.2161
>>2160bir şeyler öğren. yetenek edinmeye çalış. yaşlı olmak negatif ama bir şey öğrenebilirsin hala.
ustalık kitabını oku robert greene'in. her insanın kendine uygun bir şeyde ustalaşması gerektiğini söylüyor. hayatı iyi yaşamanın tek yolu kendine uyan bir yetenek edinmek ve bunu kullanmak.
No.2166
bi 2-3 hafta ara verip kaFFFayı dinlemem lazım tam hedonist gitim her gün 3 kere kumluyorum + ne varsa yiyorum + sigarayı abarttık vs. vs.
2-3 hafta internetsiz nofapsız böyle dağda bulutlara bakmak istiyorum yanıma ufak defter alıp hayat hakkında yazılar yazsam kaFFFa problemleri fixlenir, ama irade eksikliği var. işler zor.
bi 2-3 hafta kendimi her şeyden izole edersem hem mental olarak hem vücud sağlığı olarak rahatlarım otizmi yenmede de büyük ilerleme kat etmiş olurum
No.2172
>>2170Hatta bana tam tersi çok absürt geliyor. Din inancıdır, günahtır falan da, bunların dışında kalan insanların neden yaşlanınca intihar etmediğini anlayamıyorum. Yaşamın son yılları çok sefil ve acınası geçiyor, ne o durumu yaşamak isterim ne de öyle hatırlanmak. Soyum beni düşündüğünde boklu götümü sildikleri anı hatırlamasınlar isterim, acınası değil imrenilesi bir karakter olmak isterim. Ve bu istenç o kadar doğal geliyor ki çoğu kişinin bunun tam tersini, daha en basit işlerini göremeyen birisi ve başkalarının sırtına büyük bir sorumluluk olmayı hayal etmelerini anlayamıyorum. Eğer sağlıklı bir yaşlılık süremeyeceksem direkt vasiyet ve mektup yazıp ketliyorum kendimi. Cesedimi de yaksınlar ki daha çok akıllarında kalayım.
No.2224
>>2213bu ne be anon, koskoca bir nesil "erkek olmayı" video izleyerek öğreniyor. dışarı çıkın ve hayatın sizin için hazırladıklarıyla yüzleşin.
No.2227
>>2224adam da onu diyor zaten lel.
ayrıca "erkek" olamayan birisi kızın kendini kullandığının farkına bile varamaz. yani yol gösterilmesi iyi olur.
No.2228
>>2224y kuşağından beri bütün nesil çocukluğunu anasıyla kümesten bozma evde oturup pc-ipad karşısında günlerini eriterek büyüyor da ondan.
No.2335
Yaz bitti, günler kısaldı. Her şey geride kaldı; hava güzel ve yağışlı, sokak lambaları ise tam mevsimindeler. Ellerim şimdiden çatlamaya başladı ve anlaşılan bu dönemler böyle geçecek. Yalnızım, herkesin bahsettiği şekilde yalnızım. Keşke yanına gidebilsem, gerçi yanına gelebilsem bir seyler de söyleyemem; en son iki dakika falan kelimelerimi bir araya toparlayamamış, sürekli blush eylemiştim.
Güneş battı, herkes başka yerlere kaçtı. Geçen sahile indim, şehir bomboş. Ne öğrenciler var ne de orta yaşlılar. İstanbul'a gittim, herkes birbirine benziyor. Kizlar ve erkekler Sims karakter preseti gibi fakat elleri yüzleri düzgün. Buraları terk ederken anlıyorum ki bazi yerlerin insanları gerçekten tipsizler. Koca bir yer düşünün, çirkin olmaya mahkum olsunlar. Çaresiziz.
Ne ise ne aman, sizden naber?
No.2343
Yurda yerleştim bugün, odada yalnızım şimdilik; bana eşlik eden tek şey floresanin çıkardığı beyaz ses. Bastırması ve dikkatimi dağıtması için arkaya müzik açtım. Iki bira aldım. Birini içtim diğerini ise canım istemedi dolaba attım. Sabah altıya alarm kuracağım ki önce kalkabileyim, duş alabileyim. Ardından ise bira ile kahvaltı yaparken odayı diğerlerinin geleceği hale getirebileyim. Çok dağıldım.
Içimde tarif edemediğim bir his var. Böyle zamanlarda bir şeyler karalarim tam olarak tarife ulaşana kadar ancak olmuyor. Günlüğüme geçireceğim.
Şimdi ise yatıyorum. Iyi geceler.
No.2351
Zaman akmıyormuş ve ben içerisinde yüzüyormuşum gibi hissediyorum. Güzel kız var her yerde ancak bende sadece üzüntü oluşturuyorlar. Çünkü sanki yanlışlıkla ilizyonun eşiğini geçmişim ve onların varlığının bana bir artısı eksisi olmayacağını ve zaten sevilesi bir tip olmadığımı farketmiş gibiyim. Gerçekten de kötü bir duygu.
Okul açılmak üzere. Arkadaşlarımı özlemiş miyim, bilmiyorum. Fakat konuşmaktan en zevk aldığım en azından yazismaktan en zevk aldığım çocuğun eşcinsel olması ve benle flört ile konuşulur gibi konuşması hafiften beni korkutuyor. O kadar sevgiden uzak kaldım ki hafif cana yakınlığı nasıl algılıyorum -bir önceki cümlem de dahil- şaşırıp kalırsınız.
Keşke sevgilim olsaydı demiyorum/diyemiyorum; çünkü kendimi pek sevmiyorum hatta çoğu anlamda sadece bir insancik gibi hissediyorum.
Yarın bazı şeyleri yoluna koymak ve boş zamanları ortadan kaldırmak gerekli. Bir de pilav makarna falan kesmem lazım.
Ah o gemide ben de olsaydım, kaderim üzerinde daha çok kontrolcü davransaydım. Yaptığım hataların cezasını çekiyorum ve bir işi yapıyorsam en iyi yapmalıyım huyundan dolayı gittikçe derine batiyorum.
No.2713
bugün birisi yenikapıda kendini metronun önüne bırakmış, o kişi nasıl ben değilim bilmiyorum. şu olursa düzelirim dediğim her şeyi aştım ve artık kendi zihnimde kendim ile başbaşa kaldım. kendi içime çekilip düzeltmeye çalışıyorum düşüncelerimi ama olmuyor, seneca bu konuda haksız, piyanist şaşkın, devlet kara.
No.2841
Kimse kendisinden başkasını düşünmüyor ve söylediği sözlerin etkisine dikkat etmiyor, semboller içimden geçip gidiyor sanki. Unutulmuş bir dilde bulunan garip kelimelerden birisi gibi hissediyorum kendimi, bazen bazı insanlara yakınmışım gibi geliyor yahut ruh eşimi bulmuşum gibi ancak kalkıp üzerimde tepiniyorlar. Kırılganlıktan ziyade bir hayal kırıklığı ve yaşama amacı eksikliği hayalini aldı bu durum. Yarın ne olacağını merak bile etmiyorum. Her şeyin iyi olması için 5 sene tanıdım kendime. Çabalıyorum çıkmak için bu kuyudan, düzelmezse 2 sene boyunca eve kapanacağım e dünyaya verebileceğimi vereceğim; ardından da herhalde ailem vefat edene kadar memurluk falan uğraşırım, sonrasında ise kahraman olurum.
No.2842
>>2841Ek olarak burada son zamanlarda postlayan tek kişinin ben olduğunu farkettim, geriye dönüp okuduğumda aslında ne kadar da hızlı yaşadığım yüzüme çarptı. Zaman algımı sanırım kaybetmişim çünkü çok hızlı değişiyorum. Hormonlardan da kaynaklı olabilir duygulardan da. Bakalım, kismet
No.2843
>>2841>Kimse kendisinden başkasını düşünmüyorİnsanlar kendilerini de düşünmüyor ki
No.3332
>>1339Oha, 1 yıl önceki postum duruyor. 1 yıl içerisinde çok şey değişti. Artık mayışkölesiyim ve kendi evime çıktım. Ancak patronumla yan yana çalışmak beni çok geriyor ve depresyonum azdı. En azından para biriktirebiliyorum. Geçenlerde intihar düşüncelerim azdı sırf bu patronun triplerine katlanmam gerektiğinden.
No.3334
>>3333Comfy 3333 get. Hayatta hicbir seyin onemi olmadigindan bir hedef icin ugrasmaya da gerek yok
No.3428
15 yıllık domalanhaber üyeliğimi buldum. Üniversite tercih dönemi 2013 civarı açıp kariyer hedeflerim ne yapmak istediğim ve meslek seçimi ile ilgili tiradlar falan açmışım. Hiç hatırlamıyorum. Dedim bunları ben mi yazdım. Şimdi ise 27 yaşında bir neetim. İş yok arkadaş yok ailem benden ümidi kesti. Arkadaşlarımın çoğu evlendi çocuğu var. Götümden bıçaklanmışa döndüm ekran başında. Boş boş tavana bakıyorum iki saattir müzik dinleyerek.
No.3429
>>1566Self ket için onerilerinize açığım kendimi ikna etmem lazım, justify etmem için haplayin beni.
No.3430
>>3428hiç arkadaş edinmedim, hayatla ilgili meselelerde kimseye soru sormadım hiçbir yere de yazmadım. gerçekten çok iyi etmişim bu hayat normielerin hayatı sıradan bir insanla dostluk kurmak bile göt yangınına davetiye çıkarmaktır normieleri kendi haline bırak zaten bir iki sene içinde en az on kız sikiyor yirmi işe girip bırakmış oluyor, uzak duracaksın.
>>3429üzerine düşündükçe intiharın gecikir. intihar etmek için ikna edilmeye ihtiyacın varsa daha TAM olarak tükenmemişsin demektir. seni mavihaplayıp hayata dön hacum macum demeyeceğim, bekle zaten kendi kendine tükeneceksin o zaman kimsenin ikna etmesine gerek kalmaz kendin edersin.
No.3507
>>3506>Ve Türkçe yazması benim için zor.Suriyeli misin anon?
No.3511
>>3507Yok. İnternete bağlı olduğum için hayatımda o kadar az Türkçe kullanıyorumki düzgün konuşabilmeyi unuttum. 10+ yıldır sadece ayda bir basit cümleden fazla bişey kurmuşumdur.
No.3522
>>3521o anon degil ama flcl benziyor
No.3524
>>1611Aynı zamanda onlar da bunu yapmaktan keyif alıyor.
Çoğunun tek yaşam amacı sikimsonik, tam da uymadıkları dini/öteki batıl inançlardan oluştuğu için amaçsızlaşıyorlar, yaşlandıkça zırıl zırıl huysuzluğa başlıyorlar. geriye hayatları boyunca yaptıkları/bu huysuzluğun ardından yapmaya başladıkları gıybet ve kendilerini önemli hissettirecek çocuk faktörü kalıyor. kolay, popüler ne varsa yapıyorlar falan. onlar için de hayatın boşluğunu doldurmanın yolu bu.
Çocuk yapan insanın beyni bomboştur. İster şu olsun ister bu. Üreme isteğine karşılık veren kişiden uzaklaşılmalıdır.
No.3525
>>3524babam dedim ben sana beni evlat edin diye
No.3526
Yeni bir işe gireri 1 ay oldu diyebilirim. Kişisel bir 3d projem var tabi eksik oldugu şeyler var. İsin kötü tarafı nasıl eksiklikleri fixleyecegim onu düşünemiyorum.
Onun dışında sigarayı bir türlü bırakmayı düşündüm ama olmadı. Şu an masamda nikotin sakısı. Her şey kafada bitmesi gerekiyor ama nasıl bitirebilecegini çözemedim.
No.3528
>>3526Yorgunluktan kelime hataları olabilir kusura bakmayın anonlar
No.3529
>>3523Evet kisa anime, izleyen ya cok seviyor ya da begenmiyor
No.5670
>>5667başaracaksın anon, sana inanıyorum :3
No.5993
Bütün tiradi okumuş bulundum. Burda diğerleriniz gibi hayatımdan veya hedeflerimden bahsedemeyeceğim ve zaten yapımada ters öyle birşey. Zaten hayatımda dramatik birşeyde yok. Dolayısıyla buradan çıkarabileceğim çok bir derste yok. Elbette biraz ufkum genişledi. Verebileceğim bir tavsiyede yok ve şu hayatta en iyi olduğum şeyde tavsiye vermektir diye düşünürüm hep.
Belki şunu diyebilirim; hayattan birşey bekleme, iyi veya kötü.