/comfy/ - Comfy General

>>1489
Babamı bu konuda hep takdir etmişimdir. Hapse girdi, yüzbinlerce liralık borç yapıp iflas etti, beş parasız 6 yıl geçirdik ama bu süreçte daha 50 yaşına bile varmamış olmasına rağmen annemin tüm saçları bembeyazlamış olmasına rağmen babamın tek bir beyaz saçı bile yok. Babamın bu stressizliğinin sebebi muhtemelen kaçışçılığı, annemse her zaman mevcut durumla yüzleşen kişi olduğundan stresli.

Babamın kaçışçılığı hiçbir problemi çözemedi, en nihayetinde şuan işleri düzelten kişi annem oldu.
Ama ikisi de sözünü ettiğim durumları extreme yaşıyorlar, ihtiyacın olan ikisi arasında bir denge.

Sana sürekli kaçışçılık yap demiyorum, hayatını bu sorunlara ada da demiyorum. Yalnızca biraz mola ver, koy göte.

>>1490
Kendime kaçıp gitmeyi yediremiyorum anon. Ben her şeyi dert edinip insanları düşünen hassas birisiyim. Çevremdekileri kendilerinden bile daha çok düşündüğüm için bugün bulunduğum yere saplanıp kaldım. Ama bir yandan da hepsinden nefret ediyorum. Sürekli insanları düşünüp onlara o kadar değer verdim ki günün sonunda en kötü ben oldum. Bulunduğum çevrede yüzüme bakan yok. Birkaç akrabam sırf zorunda oldukları için benimle iletişim halindeler. Yoksa evdekilerle bile selam alıp verme dışında doğru dürüst konuşmuşluğum olmuyor. Bazen o bile olmuyor dengesiz bir uyku düzenim olduğu için. Sakin olduğum zamanlarda insanların karşısında çöküyorum. En olmadık anda da en ufak şeyden nem kapıp bir anda sinir küpüne dönüşüyorum. Senin annen ve babanın ayrı ayrı yaşadığını ben tek bedende yaşıyorum anon. Şu an kopamadığım insanlardan askere gittiğim an bir daha yüzlerine bile bakmadan kopacağımı ben de çok iyi biliyorum. Ama yaşanacak olanlar şu an hala kopamadığım için bana endişe veriyor. Tek sorunum her şeyi koyverip kendi yoluma bakamamaktan kaynaklanıyor ama askere gidip geldikten sonra çekip gittiğim vakit çevremdekilere tıpkı senin baban gibi hissettireceğimden eminim. Bir yandan üzülüp dertlenirken bir yandan da içten içe can atıyorum bunun için.

Baba kuşun yavrularına uçmayı öğretmesi gibi bana kendi yoluma bakmayı daha çocukken ailemin öğretmesi gerekiyordu anon. Ama onun yerine insanların önünde sürekli beni ve kendilerini rezil edip beni kendilerinden nefret ettirmeyi başardılar. Daha ergenliğe bile girmeden evvel bizimkilerden ve akrabalarımdan kaçmanın yollarını arıyordum. O zamanlar kaçıp kurtulmak için kendimi o kadar çok hırpaladım ki yine tam tersine vardı iş. Daha ergenliğimin başında daha fazla dayanamayıp yenilgiyi kabul edip odama kapandım. Ortaokuldan beri sıçanlıyorum. Lise bittiğinden beri neet'im ve yaşım 26.

Daha hiçbir şeye başlayamadan hayatım bitti. Ortaokul ve lisede tek bir güzel günüm olmadı. Onu bırak ailemle geçirdiğim tek bir güzel vakit bile yok şu zamana kadar. Askere gittikten sonra tamamen çekip gitmeyi çok istiyorum fakat bizimkiler bir kaç yıla iyice elden ayaktan düşer gibi görünüyor. Bana aile olarak olumlu hiçbir şey katmamış olsalar bile yüz üstü bırakıcakmışım gibi hissetmek çok kötü koyuyor bana. Yıllar önce her şey daha iyiyken çekip gidebilmeyi o kadar çok isterdim ki… Tamamen ikilemde kalmış durumdayım. Herhangi bir vasfım yada diplomam da yok. Kendime bakabilecek durumda da değilim. Arada bir alışveriş için dışarı çıkıp insanlarla muhatap olduğumda bile geriLLa muamelesi görüyorum resmen. Benimle bir kere muhatap olan bir daha denk geldiğinde kaçacak delik arıyor. Ergenliğimden beri insanların karşısında gözlerimi kaçırıp kekeleyip kitleniyorum yada sinir yapıp hiç teklemeden diklenip söyleyeceğim ne varsa söylüyorum. Bereket başım belaya girmedi bu zamana kadar. İnsanların arasına karışsam bile beyin kimyam geri dönülmüyecek şekilde bitmiş halde. Zamanla nasıl düzeliceğimi de bilmiyorum.

>>1492
>alışverişe çıktığımda geriLLa muamelesi görüyorum
ben de tipimden dolayı uyuşturucu bağımlısı ve hırsız muamelesi görüyorum. Esnaf bariz biçimde ekstra temkinli davranıyor. Hafta da 2 kere polis bireysel olarak kimsin, neyin nesisin diye sorguya çekiyor. Ama en azından haraç kesiciler ve müptezellere karşı bu dış görünüşüm işe yarıyor çünkü onlarda aynı şekilde avlarını belirlerken profilleme yapıyor. Diğer insanlar konusunda da 3-5 cümle kelam ettikten sonra komfor alanlarına giriyorum ama her seferinde "ben seni çok asosyal bir tip sanıyordum" ya da "uyuşturucu bağımlısı sanıyordum" deniyor, üzülsem mi bilemiyorum.

>>1493
Peki sen bu hale nasıl geldin anon?

>>1495
Çekip gittikten sonra ölseler bile dönüp bakmayacağım diyorum bana miras bırakırlar mı sanıyon? Miras için bile çekilecek insanlar değiller yanlarındayken ailesiyle birlikteyken öfke patlaması yaşayan hakiki otizmliler gibiyim miras falan da umrumda değil ama her şey mi bu kadar ters denk gelir?