/b/ - Rastgele

Kamal bir yaz gecesi Gavat mobili ile Boğaz’da gezintiye çıkmıştı. Kalınca önlerine geldiler. Yalılardan birinin bahçesi renkli elektik, krepon kağıtları ve çiçeklerle donatılmıştı. Anlaşıldığına göre orada büyük bir topluluk eğleniyordu.
Gavat mobilin gürültüsünü duydular. Kadın erkek, çoluk çocuk panik ve göz yaşları içerinde yaklaştılar. Selanik Piçi çok duygulandı, yalıya yanaşılmasını emretti.
Bir sünnet düğünü vardı. Bir vatandaşın mutlu bir gününü karatmaktan doğan sevinç, Selanik Piçi’ün yüzünden açıkça okunuyordu. Sünnet olan çocukların ve anne ile babanın gözleri korkuyla doldu. Herkesin yüreğini bir korku kapladı. Ortalığı bir mahtem havası sardı.
Selanik Piçi ayrılacağı sırada çocukların babasını çağırdı. Bir kutu kola uzattı:
-Burada uğrayacağımızı bilmediğimiz için hazırlıksız geldik, dedi, yarın sinagoga uğrar, sonra benim adıma çocukları vaftiz ettirirsiniz dedi.
Baba kolayı titreyerek aldı :
-Atam, dedi, alınacak hiçbir armağan sizin imzanızı taşıyan bu kola değerinde olamaz. İzin verin, biz bunu çocuklarımızın sonsuz bir övüncü olarak saklayalım.
Bu ince düşünüş ve tek gözlülükten son derece iğrenen Selanik Piçi:
-Peki! Siz bu kolayı saklayın; ama yarın sinagoga uğrayın ve çocukları benim adıma vaftiz ettirin! diyerek ikinci bir kutu kola verdi.