/kc/ - Kaliteli & Ciddi Tartışma

>>376
Denize yakin ucmak ne demek?

1. ve 2. dünya ülkelerinde nüfusu azaltmak fikrinin dünyaya olan faydasını tartışmak bana çok saçma geliyor. Gerçekten dünyanın iyiliği isteniyorsa batıdakileri değil güney amerika,Afrika, hindistan ve uzak asya ülkelerinin nüfusunu azaltmak asıl tartışma konusu olmalı.

Örneğin küresel ısınma konusunda, dünyadaki karbon emisyonunun %28'ini çin, %15'ini amerika, %7'sini hindistan oluşturuyorken, sorun %1'lik salınıma sahip Türkiye mi? Çevre aktivitistleri spesifik olarak Çin'i Amerika'yı eleştirseler bu çok daha verimli ve mantıklı olurdu.

Antinatalizm işin felsefi tarafı farkındayım ama nüfus azaltma taraftarları kendini bunun çatısına soktuğundan bunu da belirtmek istedim, saygılar.

>>383
Türkiye'nin nüfus fazlası yok, sadece nüfus dengesiz dağılmış. Az çocuk yapmanın sebebi değişen yargılar ve artan çocuk bakım masrafları, yoksa Türkiye'nin nüfusu gayet iyi, kalitesinden bahsetmiyorum bakın.

>>376
Her insanın farklı bir ahlakı var elbette ama ahlak insanın uydurduğu bi şey ve genel olarak insanlığı bitirecek şeyleri ahlaksız buluyorum. Kitlesel anlamda antinatalizm yanlış olabilir ama kişisel özgür seçimlerde doğurmak da doğum karşıtlığı yapmayı da ahlaksız bulmuyorum. İnsanların kendi istemediklerinden başka şeylerin sınavını vermek istememesi bana çocukça geliyor, hayat hep böyleydi ve böyle olmaya devam edecek.

>>387
>Her insanın farklı bir ahlakı var elbette ama ahlak insanın uydurduğu bi şey ve genel olarak insanlığı bitirecek şeyleri ahlaksız buluyorum.
Ahlak insanın kendine yaratılıştan gelen değerlerini gerçekleştirmek için yarattığı kurallar sistemidir. Ahlak belli dünya görüşlerine göre değişebilir ama temeli asla değişemez. Mesela bir ateist işi ile özel hayatını dengeleyebilmek için kendine kurallar koymak zorundadır, aksi halde evsiz/işsiz kalıp çok büyük acılar çekebilir. Aynı şekilde dindar bir insan da inandığı tanrının gazabından korunmak için belli ritüelleri yerine getirmek zorundadır. Ateist ve dindar birbirinden görünüşte çok farklı bir hayat yaşasa bile ahlaklarının temeli aynı: bir insanın acı çekmemesi/olabildiğince zevk alabilmesi için kendi çevresindeki varoluşu, bu varoluşun temelindeki mekanizmaları doğru algılayabilmesi gerekir. Dünyada bu kadar fazla ahlak olmasının sebebi insanların gerçekliği farklı algılamasından kaynaklanıyor. Eğer tek bir gerçek varsa, bu gerçeğe insanlar zihinlerini kullanarak erişebiliyorsa kesinlikle evrensel ahlaktan söz edilebilir. Şu an insanlık olarak buna ulaşamamış olmamız böyle bir şeyin var olmadığı anlamına gelmez.
>hayat hep böyleydi ve böyle olmaya devam edecek.
Hayat insanlara zevk verdiğinden daha fazla zarar veriyorsa dediğin sobaya dokunan bir çocuğa dokunmaya devam et demekle aynı. Çocuğun elini yakanın soba olduğunu algılayamaması sobadan elini çekmesi gerektiği gerçeğini değiştirmez.

Doğmak insana var olma avantajı sağlar.
Hayvanlar ontoloji yapamaz, varlıkları üzerine düşünemez dolayısıyla hayvanlar yoktur. Bizim ise varlık bilincimiz var, bu kimine göre ruh kimine göre beyindeki kimyasallar bunun bir önemi yok. Şu dünyada bilincin olduğu sürece %100 kusurlu doğsan bile var olmak, sonsuz sıfır okyanusunda 1 olabilmek bence en büyük hediyedir, yalnızca bununla bile kıvanç duyabilirsin.

Doğduğum için, var olduğum için mutluyum.

>>389
>Ahlak insanın kendine yaratılıştan gelen değerlerini gerçekleştirmek için yarattığı kurallar sistemidir.
Katılıyorum ben de bunu söylüyordum.

>Ahlak insanın kendine yaratılıştan gelen değerlerini gerçekleştirmek için yarattığı kurallar sistemidir.
Yine katılıyorum, doğru söylüyorsun.

>Eğer tek bir gerçek varsa
Olduğunu düşünmüyorum. Olaya belki de yeteri kadar geniş çerçeveli bakamıyorum ancak şartlar sürekli yere ve zamana göre değişiyor. Eski zamanlarda "öl ya da öldür" kuralı daha geçerli olduğundan katliamlara girişmiş zalimleri gönül rahatlığı ile övebiliyor modern insan, çünkü malum şartlar. En temel ibrani dininde bile öldürmeyeceksin kuralı var ama zamanın şartı gereği hep öldürmüşler emrin sonuna 'ama'lar ekleyerek.

>Hayat insanlara zevk verdiğinden daha fazla zarar veriyorsa dediğin sobaya dokunan bir çocuğa dokunmaya devam et demekle aynı. Çocuğun elini yakanın soba olduğunu algılayamaması sobadan elini çekmesi gerektiği gerçeğini değiştirmez.
Hayattaki zevk, o büyüleyici ittirme ve ertesi günü görmeyi isteme gücü şekerin, uyuşturucunun veya orgazmın verdiği bir zevk değil, umut veren, merak ettiren bir şey. Bahsettiğin şey pek de yanlış değil ama elinin yanıp yanmayacağını bile bilmiyoruz, çocuk hayata 5-0 geriden başlayacak şartlarda değilse kendi sınavını (ibrahimi dinlerdeki gibi bir şeyden bahsetmiyorum) verebilecek bir insan doğacaksa onun doğma hakkını elinden almak pek de doğru gelmiyor. Elbette onu doğuracak kişi genel olarak sadece veya önce kendini düşündüğü için çocuk dünyaya getirmeye karşıyım diyeiblir.