/comfy/ - Comfy General

diyalog kurmasını bilen bir berbere gitmek eğer insanlarla az iletişim kuruyorsan terapi gibi gelebiliyor anon

Kendini zorla sosyalleşmek anon, konfor alanından çıkmalısın ki sorununu aşabil

>>257
Berberleri sevemiyorum anon otizmim artıyor.

>>258
Kendimi sosyalleşmek için her dışarı attığımda hayal kırıklığına uğruyorum anon. Şehrin pisliği, düzensizliği, insanların çoğunun kendine bile faydasız oluşu ve anlaşılmaz bir şekilde bulundukları coğrafyayla hiç alakaları yokmuş gibi umarsız oluşları ve anormal bir şekilde kendilerinden başka hiçbir şey düşünmüyor oluşları… Her şey beni daha da mahvediyor anon. O dediğini başarılı bir şekilde yapabilmem için sanırım her şeyi arkamda bırakıp kaçıp gitmem gerek. Birkaç kez her şeyi geride bırakıp çekip gitmeyi düşündüm ama o gücü kendimde bulamayıp her defasında dört duvar arasında hikikomori hayatıma geri döndüm. Bir ara en azından geceleri yürüyüş yapmaya başlamıştım ama artık onu da zevk vermiyor diye saldım daha da dört duvar arasına sıkışıp kaldım.

Ne zaman bir plan program yapsam en fazla 3.uygulayışımdan sonra salıyorum bulunduğum ortamda en ufak bir şey yapmak bile gelmiyor içimden.

>>260
sosyalleşmek istiyorsan, neden sosyalleşmek istiyorsun? Dediğin gibi (her yerde/her ülkede) dışarısı bok çukuru, insanların çoğunun içi de dışarısından daha pis. Hikikomori olmakta ne var ki bu kadar seni sıkıyor?

>>261
Hahahah bu ne kadar salakça bir hap, çiş dolu şişelerden rahatsız olmayınca aydınlanmış mı oluyorsun? Evet "taking it easy' güzel bir şey ama sığır gibi bilgisayarın başından kalkmayıp para kazanmıyor olmak övünülecek bir şey değil bence.

>>262
resim ilintiliyi sadece örnek olsun diye postaladım anon. Asıl soru senin özellikle seni bu kadar rahatsız ettiği halde neden bu kadar sosyalleşmek istedğin

>>261
Tam bağımsız olmak istiyorum. Narsistim. Aynı zamanda insanlardan aşırı etkilenen bir yapım var. İnsanlardan nefret ediyorum. İnsanlardan tamamen soyutlanıp kendi işimi her türlü kendim görmek istiyorum. Ailem beni sinir ediyor, beni daha çok bozuyorlar. Bir kaç gün evden ayrıldıklarında bile kendimi daha iyi hissediyorum aynı şeyleri yapmaya devam ettiğim halde. Bir şekilde motive olup kickstart eylediğimde her seferinde psikolojik olarak dibe vurup aylarca odama gömülüyorum. Luke Smith gibi tek başıma doğada yaşamak istiyorum anon. Çevremde bir kişi bile olmasın tek arzum bu.

>>263
Sosyalleşmek isteyen kim anon? Sadece insanların arasında kötü hissetmekten yoruldum artık. İnsanlarla iletişim, etkileşim umrumda bile değil. İnsanların arasına girmek zorunda kaldığımda kendimi kötü hissedip dilim dolanıp midem kaynamaya başlamasın tek isteğim bu. Şu fobiyi bir kırayım yine asosyal olarak gidebildiği kadar hayatıma devam edeceğim. Ayrıca >>262 ben değilim.

>>260
>berberleri sevmiyorum
sevmek zorunda değilsin anon aranda duygusal bir bağ oluşturmaktan bahsetmiyorum maksat muhabbet etmek.

benim berberin sigarasız tuvalete girememe hastalığı var. adamın tuvaletinde kül tablası vardı. yemek yemeye gittiği restoranların tuvaletlerinde de sigara içtiği için hep kovuluyordu. bu yüzden cami tuvaletlerini kullanıyordu.

>>266
Daha ailemle bile doğru dürüst muhabbet edemiyorum, selamdan sabahtan sonra tıkanıp kalıyoruz sen bana hala daha berberle muhabbet et diyorsun anon.

>>265
>narsistim
Anon o zaman konuştuğun insanlardan kendini daha üstün gör ve korkma. Sokak hayvanlarıyla konuştuğunu düşün. Bu bence onlara kötü ve kaba davranmadığın sürece kötü bir şey olmamalı.

>>273
Senin verdiğin taktiği de çok düşündüm ama günün birinde kendimden geçip kontrolü kaybedersem hüstad gibi birine dönüşmekten korkuyorum anon kıçımda gitar kırılsın istemiyorum.

bana göre sosyal fobi tedavisi olan bir hastalık değildir. önceden sen gibiydim şimdi fındık kırıyorum diyenleri samimi bulmuyorum, benim gibileri anladıklarını da düşünmüyorum. eğer zengin değilsen yapacak hiçbir şey yok, bu işkenceyi çekmek insanlarla iletişim kurmak zorundasın. bol şans.

>>260

sırf insanların gerizekalılıkları ve şerefsizlikleri yüzünden eve kapandım ben de.

bi süre önceye kadar beni anladığını düşündüğüm bir adamla beraber iş yapıyorduk. herif son zamanlarda kafayı "alan savaşı", "ben kurdum onlar koyun" gibi salak saçma şeylerle bozdu. ekipten birine gidip benim hakkımda acayip şeyler söylemiş en sonunda topluca işten çıktık. zaten maaşı da sürekli geç ve eksik yatırıyorlardı. yine hikki hayatına döndüm sonunda.

her yerde aynı şeyler oluyor. özellikle iş hayatında sürekli insanların kuruntularıyla uğraşıyorsun. konuşarak çözülebilcek problemleri kuruntularıyla büyütüp geri dönülmeyecek boyutlara taşıyorlar. okuldan hiç bahsetmeyeceğim zaten online olduktan sonra onu da bıraktım.

doğa sporlarıyla uğraşıyordum eskiden. ormana kaçmayı düşündüğüm çok oldu ama orda da yerel halk, jandarma gibi engeller var. gördüğüme göre zaten doğayı sürekli rahatsız ettikleri için avlanmak, kulübe inşaa etmek gibi şeyler imkansız. kendi arazisinde bölgedeki otoriteden izin almadan su çıkaranlara bile karışıyorlar isterlerse.

geçen sene de yüzyüze tanışmadığım ama sürekli bir arkadaşımın bizi tanıştırmak istediği yine doğa sporlarıyla uğraşan biri kahramanladı. o da komün yaşam gibi şeyler denemiş ama sanırım hayatı rast gitmemiş, favori kamp spotunda son kampını yapıp hayatını sonlandırmış.

bir tavsiyeden öte, benim hikki hayatından uzaklaştığım birkaç senelik tecrübemden aktarabileceğim şu; Sadece maddi olarak sıkıştığımda sosyal fobime karşı gelebiliyorum. çünkü çalışmam gerekiyor ve aileme karşı oyalayıcı bir süreç oluyor. iş bulup birkaç ay çalışınca param birikiyor sonra yine sorunlarla karşılaşınca işi bırakıyorum. mağazadan ofise, ofisten inşaata birçok yerde çalıştım şu ana kadar. benim için kurtarıcı olmadı ama hizmet sektöründe çalışmak belki bazı insanlar için iyi olabilir çünkü anlaşabileceğin kişilerle karşılaşırsan perakende mağazalar, bar, kafe gibi yerler sosyal açıdan güçlendirebiliyor seni. Ama öyle yerlerde de referansın olmadan iş bulmak sadece düzenli müşteriysen mümkün olabiliyor. yaşadığın şehrin önemi de büyük.

>>300
Şu an ne durumdasın anon?

>>273
Anon aradan geçen 1 yıldan uzun sürenin ardından çok daha umursamaz ve vahşi birine dönüştüm. Yıkıcı eril enerjiyle yüklendim. Artık saflığımdan, endişelendiğimden veya korktuğumdan kendimi geri çekmiyorum eskisi gibi. Sürekli alttan alıp iyi biriymişim gibi takılıyorum aileme ve çevreme karşı. Oyun oynamak gibi gelmeye başladı bana bu durum. İçten içe gülüyorum onların halini hatrını sorarken bile.

Fakat işsiz, iş deneyimi sıfır ve diplomasız bir sıçan olduğumdan dolayı hala daha aynı ortamda tıkılı kaldım. Yakında gitmek zorunda kalacağım için özellikle ailemin halini çok merak ediyorum. Bu mallar sürekli birbirini yiyip bana ve kardeşime karşı her haltı ederken "çocuklarımız anası babası ayrı büyümesin" diye bizi millete karşı bahane edip birlikteliklerinin suçunu bile ufacık yaşımızda bize yükleyerek hayatımızı mahvettiler. İnsanın ailesiyle mutlu bir anı olmaz mı hiç? Sosyopata çevirdiler bizi. Ama artık dediğim gibi hiç iplemiyorum. Evin tüm iletişimi benim üzerimden dönüyor bir de ilgilenmem için akrabaların her boku bana kitleniyor. Ben bir şekilde çekip gittğimde ayrılacaklar büyük ihtimalle.

İnandığınız varlık hepinize düzgün aile nasip etsin. Mal aile ve akrabalar çok kötü. Özellikle de mal anne çok kötü. Bebeklikten itibaren içten içe eritiyor insanı yahudi gibi. Çocukluğumdan beri kaçmam gerektiğini bildiğim halde rahatsızlıklarımdan ötürü gidemedim şu ana kadar.