/comfy/ - Comfy General

>>1188
Anlamadim

yaşayamadık

>>1189
sana normioğlunormi demiş, internet kullanmasam dizin gibi normileri hiç görmem demiş

>>1192
tesekkur ederim =^)

>>1188
inanıyorum ki mükemmel birisindir ama kendini ifade edemiyorsun gibime geliyor. eğer bu durum seni mutsuz ediyorsa elimden gelen her sekilde yardım edebilirimmm.

son bir kaç haftadır kişisel bakımıma ve giyim kuşamıma daha çok önem veriyorum, bugün uzun süredir ilk defa bir kız beni uzun uzadıye gözleriyle kesti. Şizo moment yaşamadığımı teyit etmek için ben de gözlerine baktım, tabi otizmimimden gözlerini kaçıran ben oldum. Belki de yanlış anlamışımdır, yine de feels good man.

>>1177
>insanların arasına karışmanın, bir eş edinmenin, kendimi geliştirmenin hiç bir arzusu, heyecanı yok içimde
bunu okurken gerçekten üzüldüm anon. ama ne derler bilirsin; harekete geçip motive olmak, motivasyon bekleyip harekete geçmeyi beklemekten iyidir. monoton bir gündelik rutinin mi var? bu rutinin dışına çıkmayı denedin mi? ben de böyle dönemlerimde hayat enerjimi aynen senin gibi kaybediyordum. Öte yandan "umut" etmek bu enerjiyi her zaman bana geri kazandırdı.

bir kızı sevmeye başladım, bakalım ne olacak. en uygun anı bulduğumda gidip tanışacağım.

>>1199
bol şans anon

>>1199
Havadan sudan konuştum gidip. Benle konuşmak hoşuna gitmiş gözüküyordu çünkü bir yerden sonra konuşmayı o taşımaya başladı. Güzel gibi. Her şeyi oldu bittiye getirmek istemiyorum. Bakalım zaman ne gösterecek.

>>1200
Teşekkür ederim.

>>1201
kızla konuştukça ne kadar boş birisi olduğunu farkettim. evet güzel; evet tam evlenilecek bir tip ancak oturup iki kelime konuşurken zorlanıyorum. ortak ilgi alanımız yok lakin kızın niş pc oyunlarına ilgisi olmasını mı bekliyordum içten içe bilmiyorum.

sanırım ben bağlanamıyorum mantık çerçevesinde. mantığım tam evlenilecek kız dediği zaman kalbim başka yöne kaçmaya çalışıyor. yorgunum ve bu yorgunluk şımarıklığımın yorgunluğu. bıktım.

mutlu yıllar, umarım 2022 istediğiniz gibi geçer. eğer kafanıza koyarsanız yapamayacağınız şeyin olmadığına inanıyorum.

bütün paramla bitcoin alacağım. 10 sene sonra kendime teşekkür ederim

>>1199
Kadınlarla Aynı asansöre bile binmeyin diye kaç defa uyardık bu chan ortamlarında.

>>1223
senin aradığın kadın değil çünkü kendine arkadaş arıyorsun.o yüzden karşındaki dişiden gerçeküstü beklentilerin var.karşı cins için beklentilerini değiştir ya da kendine arkadaş bul yoksa lovecraft evreninden bahseden seninle camus tartışan kadınla cidden evlenmek istemezsin.

>>1229
hükümet değiştikten sonra dolar 6 liraya inince kafana sıkmazsan edersin.

>>1234
umrumda değil, üç aylık gitmek istediğim ülkede ev kiramı karşılasın yeterli.

>>1235
o başka tabii. her şey gönlünce olsun anon.

>>1236
çok teşekkür ederim, hepimiz başaracağız; sizleri seviyorum.

Sorunlarınızın üstesinden gelebilmek ve psikolojinizi düzeltebilmek için genel olarak neler yapıyorsunuz anonlar?

>>1239
beni depresyona sokan müziklere biraz ara verip neşelendiren, gaza getiren şeyler dinliyorum. Dışarı çıkarak da hayatın gürültüsüyle kendi dertlerimi kendime unutturuyorum.

>>1240
Keşke ben de dışarı çıkıp hayatın gürültüsüyle dertlerimi unutabilsem. Dışarı çıkıp insanlarla her karşı karşıya geldiğimde full otist gidip daha kötü oluyorum. İnsanların karşısında kitlenip kalıyorum. Konuşurken sakinliğimi koruyabilmek için gözlerimi çevredeki nesnelere çeviriyorum. Karşımdakiler dakikasına otistliğimi fark edip şeklini değiştirdiği an içim parçalanıyor. Daha da kötüsü bazen öyle bir sinir patlaması yaşayıp gözlerine kitleniyorum ki beni daha sonra bir daha gördüklerinde işlerini bırakıp kaçacak duruma kadar geliyor bütün iş. Daha da kötü çöküyorum. Dışarı çıktığım vakit insanlardan ve insanlık kalıntılarından uzaklaşıp durmaksızın yürümek dışında hiç bir şey beni az da olsa rahatlatmıyor. Ama nereye kadar böyle sadece insanlardan uzak yerlere doğru yürüyerek hayatımı devam ettirebilirim bilemiyorum.

Yalnız ve parasızlık beni iyice insanlardan kopardı. Birisi bir şey söylese hemen alınıyorum. Bu yüzden de herkesi kendimden uzaklaştırdım. 25 yaşında hiçbir hayalini gerçekleştiremeyen birisi olarak yaşamaya devam ediyorum. Geceleri yürüyüşe çıkıyorum. Müzik dinliyorum. Sigaraya başladım. Sevdiğimden değil de öyle arkadaşlık ediyor bana. Ne olacaksa olsun artık. Ümitsizlikten yoruldum artık.

>>1239
Sorunlarımdan en az zararla çıkmaya çalışıyorum ve stres yaptığım için hemen harekete geçiyorum. Psikolojim için acının geçmesini bekliyorum. Uyumak bazen çok iyi geliyor bazen de uyanınca daha kötü hissediyorum.

Her şey tekrar yabancılaştı. Sanki hep rüyadayım ya da bir film izliyormuşum gibi hissediyorum. Birkaç gün önce durduk yere çok mutsuz hissettim belki de uykusuz olduğum içindi bilmiyorum. Memlekete döneceğim, her ne kadar ailemi görmek istesem de görünce hallerine üzüleceğimi biliyorum. Kendimi uzaylı gibi her şeyden uzak hissederdim ama bazı insanlarla arkadaş olunca bana benzer insanların da var olduğunu farkettim. Biri yaşadığı bir olay yüzünden yanımda gözleri sulanınca anladım oysa ben diğer insanların duygularının olmadığını rol yaptıklarını sanardım. Bir eve sahip olmak isterdim, insanlardan uzak yalnız yaşamak. Çok uzun süre sonra kötü düşünceler tekrar aklıma geldi ama bir şey olacağı yok biliyorum, o anı görünce anlarım ve o an henüz bu an değil. Ailemden birine bir şey olacak diye endişeleniyorum, ne olursa olsun onun yanında olucam. Genel olarak hayattan zevk almıyorum ve geçmişe bakınca üzülüyorum.

2014'den beri aynı bilgisayarı kullanıyordum boku yeyince format atıldı birkaç ay önce senelerdir yüzüne bile bakmadığım dosyaları kaybettiğim için üzüntümü tarif edemem, benden bir parça eksildi sanki, asla silinmez olan anılar silindi. Acaba istifçilik mi var kullanmadığım şeyler için üzülüyorum bilemiyorum.

Bunun dışında spora başlamıştım eylülde kışın götüm donuyor diye ara verdim şubatın ortasında başlamayı düşünüyorum. Toefl için İngilizce çalışıyorum ama çok yavaş gidiyor, acayip motivasyonsuz ve disiplinsizim. Kendim için üzülüyorum, kendim için üzülmekten de nefret ediyorum. Şuan yıllar önce atlattığım küçük bir depresyona benzer ufak bir kırılma yaşadığım için yazıyorum.

Yaşım 25'i geçti hayatım artık bir yere kırılacak ve o kırılan yer kötüyse, çıkmazda gibiyse ben geleceğe umutla bakamayacağım beni en çok üzen şey de bu olacak. İleride her şey düzelecek diyememek en büyük korkum.

Bugüne kadar düzgün, akıl sağlığı yerinde ebeveynlere sahip olup da otist bir sıçan olan insana denk gelmedim gibi bir şey bugüne kadar. Otist sıçanların içinde ailesi düzgün olan %5 bile ya vardır ya yoktur. Otist sıçanların genelinde anormal bir aile yapısı olması default gelen bir özellik sanırım. Sizin aileniz nasıl anonlar?

maddi gücü yerinde bir ailem var ama herhangi bir iş yapacağım yönünde hiç alçak gönüllü değiller yıllardır okul üniversite serüvenim sonunda iyi bir yerde olmam lazım yoksa over ve ben olacağımı hiç sanmıyorum. çok az sayıda zevkim ve hobim kaldı hayatta iyice sosyallikten uzaklaşıyorum ve çok değer verdiğim birini kaybettim. bütün günüm neredeyse sosyalbokta yukarı kaydırmak ve hikaye izlemek ile geçiyor. bundan 3 ay önceye kadar düzenli olarak çalıştığım işim vardı öncesinde de işten kaçmıyordum ama 3 aylık boşluk bile insanı etkiliyor değersiz bir çöp gibi hissettiriyor ve beklentiler çok fazla askerlik var bir yandan hayatı sorgulamak 3-4 yıldır peşimi bırakmıyor. bilgisayarım çok eski tüccartube'de takılıyorum çoğunlukla 5-6 yıl öncesine kadar sabahlara kadar oyun oynadığımı hatırlarım şimdi gram oynamak gelmiyor. benden daha kötü durumda olup bir şeyler başarmış insanlar götümü yakıyor her anlamda. beni hayatta tutan şeyler, istediğim şeylere henüz ulaşmış olmamak. bakalım zaten onlarda olursa bir anlamı kalmayacak bu simülasyonun

>>170
Son gunler neden bu kadar ruhsuz?
Son bir haftadir tatil, bense enik gibi yaptigim tatilde calisma planlarimin hepsini yarina ertelemeye devam ediyorum. Yalniz kendi basima biseyler iste. Konusacagim pek kimsem yok, arada bir ailemle konusuyorum. Oyunlardan, yoncalidan oradan burdan arkadas edinmeye calissam da pek ciddiye alindigim olmadi hic. Okulda da bir aspie oldugumdan bir konusan bir daha konusmadigindan yalniz basima kaloriferin ordan siniftakileri izliyorum. Uc gun once bir ruya gordum ve en azindan bir kac saatligine mutlu etti beni, anlatayim: Ayni okul, ayni sinif ayni insanlar ama alt siniflardan bir kiz var, tanidik degil. Omzuma basini yaslamis ellerimle oynuyordu. Icimden gecirmistim hatta, "bir gun sevgilim olursa boyle yapacagimdan emindim." Beynim gercek oldugunu dusunemiyor bile, icim isindi birden. Birlikte dolastik, sohbet ettik. Sonra uyandim. Biraz isik vurmus perde kapali oldugu halde, bense yorgan altina girip gozlerimi kapadim icimden devam etmesi icin dua ederek. Ve uyudum, devam etti her sey. Mutluyum, yanimda yine o. Adi da, Elif mi neydi. Dolastik, dolastik ve uyandim. Oda aydinlanmis hava karli oldugu halde. Uyumaya calistim, bir saat gozum kapali kaldim ama uyuyamadim. Ter basti, tavana bakiyordum oylece. Aglayamadim, hic aglayamam ki zaten. Hic aglayamam uzulunce, kizinca; illa birinin bana bagirmasi, kizmasi gerekir, o zaman nasil agladigima bakin. Uyandim, su ictim ve ondan beri bir sey degismedi anonlar. Hala uyurken devam etmesi icin dua ediyorum. Sokakta gezerken etrafa bakiyorum belki gorurum diye. Bir gun sona erecek mi anonlar, yoksa hep dua mi edecegim boyle?

>>1311
neden aspie'sin anon? neden insanların yanına gitmiyorsun? korktuğun şey ne?

>trenle seyahat ediyor ol
>bileti okuttuğun gibi lokanta vagonuna geç
>lokanta vagonunda çok boş yer olmadığı için kızın biri karşına otursun
>kız hiç fena değil
>panik.jpg
>kişisel sorular sormaktan kaçınarak muhabbet etmeyi başar
>yolculuğun sonuna doğru aynı yerden yola çıktığınızı öğren
>telefon numerosunu al
feels good man

>>1311
daha yolun başındaysan evet sona erecek. Tüm ihtiyacın olan yeni bir sayfa, örneğin lisedeysen üniversiteye geçmek yeni bir şehir ve yeni bir çevre demektir, üniversitede yeni bir dönem yeni sınıf arkadaşları demektir. Benim hayatımda da işler genelde bu tür temiz sayfalar açtığımda ve komfor alanımdan çıktığımda gerçekleşti.

>>1312
Bilmiyorum anon, kendimi bildim bileli boyleyim. Konusma baslatmayi bilmiyorum, nasil yeni insanlarla tanisacagimi bilmiyorum. Okul iyi bir firsat diye dusunuyorum ama beceremiyorum.
>>1314
Gercekten yeni bir sayfaya cok ihtiyacim var, ayni seylerden cok sikildim.

>>1313
Senin adina cok sevindim anon, umarim daha da cok konusursunuz artik :)
Ben de iki-uc ay once sacma bir tren yolculugu gecirmistim, yan tarafta bir kiz oturuyordu, bir seyler demek icin cirpinip durdum ama bir sey diyememistim. Tatilden sonra okulda birileriyle tanismayi cok istiyorum.

Buraya en son ne zaman yazdım bilmiyorum ancak hepinizi seviyorum diyerek ventleyeceğim. Yes.

Çok fazla sosyalleştim bir süredir, iki günde bir dışarıdayım. Başta garipsesem de çok hoşuma gidiyor bu durum. Beni önemsediğini düşündüğüm insanların yanımda olması ve karşımda çorba içiyor olmaları güzel. Bir arkadaşımı kahve içmeye götürdüm, çorbacıya sokmaya ikna edemedim içimde kaldı. Buluşursak tekrardan çorba içireceğim ona, dokuzunda başka şehre gidecek. Hayırlısı

Haftaya sevdiğim kız ve arkadaşı ile toplaşacağız. Bana demişti geçen aylarda buluşalım diye, ben de bu ay benim yaşadığım şehre geldiğinde buluşalım demiştim; ailemde herkes korona oldu zart zurt dediğinde pes etmiştim bir daha da sormamıştım. Şakalı komikli demiştim tabii ki de bunu canım, siz de. Her neyse, bugün profil fotoğrafı değişmiş kedi var elinde, dedim kedy çok şirinmiş selam söyle. Direkt yapıştırdı y, sen, ben buluşalım mı diye. Y de arada sırada konuştuğum bir kız, yakın arkadaşı. Çok iyi birisi, aşırı masumlar. İkisi de öyle niye bilmiyorum. Bi ortak arkadaşımızın ateist olduğunu öğrendiğinde y inanmamıştı falan mesela. Herhalde düzgün aile yapısı ve islam bunu getiriyor? Heyecanlıyım arkadaşlar!!! Tam istediğim quirkylikte bir kız, güzellik olarak 4-5/10 diyebiliriz ancak ben de karizmatik değilim. Ek olarak ne yapacağım ki dış görünüşü, önemli olan nasıl birisi olduğu. Burçlara inanmıyor olması da güzel bir etken. Bakalım bakalım demet akalın :-)

Şimdi Moonlighter indiriyorum onu oynayacağım. Yere döşek attım odama, onun üzerinde oturuyorum bir kaç gündür. Aşırı rahat var ya görmeniz gerekliii. Kedim geliyor bazen yanıma yatıyor ben bir şeyler sıçanlarken. tatlı bir duygu diyebilirim.

oh be daha anlatacak bir şeyim kaldı mı kalmadı sanırım. yani var da çok yok gibi işte. öyle. okuduysanız hepsini teşekkürler size şapka çıkartıyorum.

annem odama geldi sarılmaya çalıştı sg dedim lol okula gitmek istemiyom yarın

>>1322
kaç yaşındasın anoncum?

>>1323
11. sınıf

Benim comfy ortamım tamamen bozuldu. Sıçanlığı bir kaç ay içinde tamamen bırakıyorum. Kalbini kırdığım iyi insanlardan özür dileyip her şeyi geride bırakıcam arkadaşlar. Umarım sizler de kendinizi kurtarırsınız.

liseden mezun olalı 5 sene olmuş vay be

>>1331
Hayatını merak ettim anon nasıl geçti hayatın anlatır mısın? Genel olarak nasıl bir çocukluk ve aile hayatı yaşadın? Lise döneminde neler oldu? Liseden sonra neler yaşadın?

>>1332
hayatım gayet normal geçti lise bitti üniversite başladı onda da dersler falan işte

26 yaşında üniye başlamak mantıklı mı anonlar?

Para kazaniyorsan degil anon ama ogrenci hayati yasayacaksan cok yorulursun bide mezun oldugunda 30 olacaksin sonra askerlik falan zor isler o yasta >>1355

>>1355
>>1355
1356'nın dediğine katılmıyorum daha hayatın başında sayılırsın anon! 26'da başlasan 30'da biter ki 30 hiçbir şey değil. İstediğin bölümü mümkün olan en iyi yerde kazanmaya ve bundan zevk almaya bak.

Bizim sınıfımızda var makine mezunu bir abi, ailesinin zoruyla itü makine yazmış; dört beş sene sektörde kalmış. ardından istifayı basmış şuan tekrardan okuyor. yan iş olarak da matematik özel dersi veriyor; hayatımda verdiğim en iyi karar keşke daha önce istifa etseydim diyordu.

yapacağına inanıyorum ben çünkü nereden baksan 70 yıl yaşayacakısn hayata 2-3 sene geç atılmamak için kalan 40 yılında kendine küfretmenin yahut hayıflanmanın anlamı olmaz:3

Rüyamda bile ghosting yiyorum yeter artık ya YETEERRR!!

Ergenlik öncesinde başlayan aile içi sorunlarımın dışarda insanların arasında duramayacak kadar beni etkilemesinden dolayı bir sıçana dönüştüm. Sürekli çabaladığım halde insanların arasında bitkin bir şekilde rezil olmaktansa ne yapacağımı bilemediğim için odama kapattım kendimi. 6. sınıfta daha fazla dayanamayıp kendimi sosyal izolasyona soktum. O yaşlarda elimden başka hiçbir şey gelmiyordu. Ergenliğimin başında o kadar kötü haldeydim ki kontrolümü yitirip ıslah evinin yolunu tutuyordum az daha. Lise yıllarında ise artık bedenim de şaşmaya başladı. Önce motor reflekslerim bozulmaya ve yaptığım her hareket dengesizleşmeye başladı. Ve o arada ülser oldum. Son birkaç yılda kendimi kurtarabilmek için üni'ye gitmeyi ve normal insanlar gibi günlük hayata akmayı denedim. Fakat hayatımın en büyük rezilliklerini yaşadım ve daha beter oldum. İnsanlara hayatlarında hiç yaşamadıkları kötü şeyler yaşattım. Artık 26'ma girdim. Hiçbir şeyin yürümemesini bırak daha da eksiye düştüm.

Küçük yaşlardan beri hem bedenim hem de psikolojim bozuk. Çocukluğumdan beri kurtulmak istediğim halde sıkışıp kalmış durumdayım. Hem içerde hem de dışarda kötü duruma düştüm sürekli. Artık hayattan hiçbir beklentim yok. Hala ne yapacağımı inanın bilmiyorum.

Kendimi cok salak hissediyorum ve gelecekte ne yapacağım fikri beni fazlasıyla korkutuyor. Kisaca korkuyorum ya.

Normalde bir şeyleri kafaya takmam sonucu degistiremiyorsam ama kendimi ezik hissediyorum bir seyler üzerine uzun uzadıya konuşan insanların yanında. Doğrudan sona atlayamam bir anda o kadar bilgiye sahip olamam biliyorum ancak hiçbir şey üzerine odaklanamıyorum ki uzun süre. Kendimi bildim bileli muzdaribim ama şu zamana kadar soyle ya da böyle bir şekilde geldim. Artık devamı ne olacak bilmiyorum. Sanki eninde sonunda ilgimi çekmeyi bırakacağını bilmek ilk sayfayı okumama engel oluyor. Gariplikler falan

Bugun ne kadar yalnız olduğumu farkettim. Kendimi anlatabileceğim yahut günün sonunda sarılıp dinlenebileceğim kimsem yok. Annem beni anlamaz, arkadaşlarımın öyle bir durumda umrunda olmam. Konuştuğum kız ise başka dertler ile boğuşuyor sanirim yahut benden hoşlanmıyor. Ki artık umurumda bile değil.

Her neyse ne, yatıyorum. Evimden fazlasıyla uzaktayim. Tavanı izliyorum ve artık video oyunlarına ilgim dahi yok. Bugün gta 4 oynamaya çalıştım biraz. Canım sıkıldı, daraldım. Kitap okumaya çalışıyorum sıkılıyorum. Ders yapmaya çalışıyorum sikiliyorum. Canımı sıkmayan hiçbir şey yok. Neden böyle ki…

Eger hepsini okuduysaniz teşekkür ederim. Gününüz mutlu geçer umarım.

>>1483
>gelecekte ne yapacağım fikri beni fazlasıyla korkutuyor

Kendini plansız, düzensiz ve başarısız gören birisiysen ve eğer gelecekte başarılı olmak istiyorsan ilk kural gelecekte ne yapacağını düşünmeyi bırakmak olmalı.

Bunun en etkili yolu bir ajanda edinmek ve kendine küçük hedefler koymak olmalı anon. Sağlıklı bir fiziğe sahip olmak istiyorsan haftada 3 gün sporla başlayabilirsin mesela. Eğer spor yapmayan birisi isen hem fizik hem de psikolojik olarak alışık olmadığın için daha fazlası başlarda zor gelebilir. Kendine gün belirle sal-per-cmt yada pzt-çar-cm gibi ve yapabileceğin bir sporla uğraş. Fitness'a gidebilirsin veya savunma sporlarıyla ilgilenebilirsin. Eğer hiçbirini yapamıyorsan koşu bile olur. İnternette bir sürü koşu programı var en basitlerinden başlayabilirsin anon hedefini ufak tut.

Spor dışında mesela derslerin için ajandana bir program hazırlayabilirsin yada bir şeyler öğrenmek istiyorsan haftanın belirli saatlerini buna ayırmak için ajandanı düzenleyebilirsin. Dediğim gibi anon hiçbir şey bir anda gerçekleşmiyor o yüzden hedeflerin ufak olmalı. En büyük hedefine ulaşıncaya kadar kolay hedeflerinden biri gerçekleşince hemen bir sonraki biraz daha büyük hedefine doğru yönelmelisin. En önemli şey devamlılık. Eğer istikrarı sağlayabilirsen psikolojinin ister istemez buna ayak uydurmaya başladığını göreceksin inan bana.

>kendimi ezik hissediyorum bir seyler üzerine uzun uzadıya konuşan insanların yanında

Bu sorunu aşmak için sürekli iletişim halinde kalmak zorunda olmadan insanlarla bir araya gelebildiğin aktivitelere yönelebilirsin. Mesela etrafında satranç kulübü yada derneği vs. illa vardır. Bu tarz yerlere gidip satranç oynayarak hem zihnini toparlarsın hem de insanlarla konuşmak zorunda olmadan karşılarında durma imkanı elde edersin. Veya düzgün yardım derneklerine katılabilirsin anon bir sürü yardıma ve özel ilgiye ihtiyacı olan çoluk çocuk var onlara da otist gitmeden abilik edebilirsin diye umuyorum.

Sorunlu bir psikolojiye sahipsen kendi akranlarınla normie mekanlarında buluşarak kendini toparlaman imkansız gibi bir şey hatta içten içe daha çok erirsin.

>>1483
>Bugun ne kadar yalnız olduğumu farkettim. Kendimi anlatabileceğim yahut günün sonunda sarılıp dinlenebileceğim kimsem yok. Annem beni anlamaz, arkadaşlarımın öyle bir durumda umrunda olmam. Konuştuğum kız ise başka dertler ile boğuşuyor sanirim yahut benden hoşlanmıyor.

Bu hayatta kimsenin seni hiçbir zaman iplemeyeceğini kabullenerek kendince olumlu bir adım atabilirsin anon. Okulu bir an önce bitirip askerliği aradan çıkarıp iş olayını halledip iyi kötü kendini kurtarmaya bak çünkü başta ailen ve akrabaların olmak üzere herkes üstüne binmeye başlayacak işin içinden hiç çıkamayacaksın.

Bu yalnızlık sorununu aşmanın en etkili yolu dediğim gibi kendini geliştirmek anon. Kendini ne kadar geliştirirsen insanların gözünde o kadar değerli hale gelirsin. Kendini geliştirmezsen ne kadar çok insanların iyiliği için uğraşırsan uğraş, ne kadar onlar için kendini yıpratırsan yıprat onların gözünde sadece kendini ucuzlatmış olursun. Seni en fazla bir uşak, bir amele gibi kullanmak için sadece ihtiyaçları olduğu zaman yanlarında tutarlar, işleri bittiğinde ise yüzüne bile bakma gereği duymazlar. Eğer kendine yatırım yapabilirsen zaten o saydığın insanların büyük çoğunluğu yalandan bile olsa samimiyeti ve gülümseyi bir an olsun bırakmayıp çevrenden ayrılmayacak. Ve en önemlisi çevrendeki insanları sen seçebilir hale geleceksin bunu sakın unutma.

Bu anlattıklarım sendeki yalnızlık hissini ne kadar kapatır orasını bilemiyorum ama hayatın işleyişi böyle.

>Tavanı izliyorum ve artık video oyunlarına ilgim dahi yok. Bugün gta 4 oynamaya çalıştım biraz. Canım sıkıldı, daraldım. Kitap okumaya çalışıyorum sıkılıyorum. Ders yapmaya çalışıyorum sikiliyorum. Canımı sıkmayan hiçbir şey yok. Neden böyle ki…

Dijital minimalizm + Mümkünse dopamin detoksu + Şekersiz, düşük carb diyeti + Kapalı alanda olabildiğince az dur

Dediğim gibi bir ajanda edinip kendini düzene sokmak dışında yapabileceğin hiçbir şey yok anon gerisi tamamen şans işi.

hayat neden eskisi gibi comfy değil?

>>1527
%200 enflasyonun payı büyük.