/comfy/ - Comfy General

2 Aralık 2018, benim için yanıp biten bir kız var. daha ilişkimize bir isim koymamışız. Sabah beni günaydın mesajlarına akşam iyi geceler mesajlarına tutuyor. Tonlarca kez okulda buluşmuşuz. Buluşalım dedik, film izleyeceğiz.

Her neyse gittik oraya, bu arkadaşını getirmiş. Dershanede tek duruyordu yalnız kalmasın diye getirdim dedi. Arkadaşıyla tanışmıştım, kızı yolladık giyim mağazalarının olduğu yere; gittik film izledik. Daha doğrusu ben mutluluktan öldüğüm için gözüm bir şeyi görmüyordu. Film bittiğinde şöyle gezeriz yürürüz sahilde falan diye düşünüyordum ki önceden de konuşmuştuk. Film çıkınca yaaa işim var çekti. İyi peki diyip üzüntüden 12 kilometre yürümüştüm yağmurun altında. Ardından bir hafta hasta olmuştum.

Ardından da kızla aram açıldıkça açıldı. Bir iki kere gece vakti seni özledim mesajları çekti, oturdum konuştum salak gibi. Ardından aklım başıma geldi de bir dahaki yazışlarında gülücük falan atıp geçtim.

Şuan su aygırına dönüşmüş durumda, eski masum güzelliğinden hiçbir şey kalmadığı gibi yağlar yüzünden fışkırıyor. Allah'ın varlığının kanıtı resmen, bana öyle bir yardım etti ki sur topu dodgeledim.

O gün iki tane kitap almıştım kızı beklerken; 'Deliliğin Dağlarında' ve 'Cthulhu'nun Çağrısı'. Fişlerini hala atmaya kıyamadım. Cüzdanımda duruyor ama 3D gözlüğü kırmıştım. Bileti de çöpe atmıştım zaten çıkar çıkmaz.

>>1052
Ben niye hep bütün anılarımı yağmur altında yaşamışım.

Her neyse.

Lise son sınıf. İrem diye bir kız var, the smiths dinliyor falan. Outcast biraz. Lakin kız öyle bir güzel ki, yani, tek tek baktığında hiçbir şeyi güzel değil ancak bir bütün haline geldiğinde quirkyliği falan onu aşırı güzel kılıyor. Tiyatrodan çıkmıştık, sınıfa geri dönmemiz gerekli. Yağmur köpek gibi yağıyor. Ben gerçek bir otist olduğum için çantamı almadan bir yere gitmiyorum. Çantamda da şemsiye vardı. Yağmurda ıslandığını görünce onla gitmeyi teklif etmiştim. İlk başta yanyana gidiyorduk sonra bana sokuldukça sokuldu, hızlı adımlarımız yavaşladı; birbirimize sarmaş dolaş gittik. Okula gittiğimde bana baktığını gördüm, hayatımda annem dışında bir kız bana öyle bakmadı diyeyim.

Ardından pandemi başladı ve iletişim kesildi.

>>1053
Yeter, oturdukça hatırlıyorum yeni şeyler.

10.sınıftayım. Edebiyat derneğine gidiyorum her cuma günü. Yakın arkadaşımla gidiyoruz. Her şey hazır planları yapmışız. Önce derneğe gideceğiz çıkar çıkmaz bütün meydan bizim. İçip sıçacağız geceye kadar sonra son otobüsle döneriz. Tam derneğin kapısının oradayız, bir tane kız vardı Burcu diye Ali'nin içten yandığı. Kız bunu aradı, gel falancalar var takılalım diye. Beni satması 3 saniye sürmüştü falan. Sonra ben de kendi başıma derneğe girmiştim. Üzerine çıktığımda da saat akşam beşti. iş çıkış saati olduğu için trafik ağzına kadardı. Yine on kilometre falan yürümüştüm, kalabalık otobüslerden nefret ederim.

Evet, dönüşteyken yağmur yağıyordu.
Yaşadığım bölgede sadece yağmur yağıyor gibi ama karadenizde değilim.
Teşekkürler.

>>1052
>>1053
>>1054
bu anılarınla yağmur arasında kurduğun bağ ilginç

>>1055
anonum hepsinde yağmur var, başka bir bağlayacak noktalı anı bulamadım. aksın maksat biraz da :3

yağmurlu havalarda kendimi çok iyi hissediyorum, dışarıya çıkmamak için somut bir bahanem oluyor, sesi huzur veriyor, pencereyi açınca odama toprak kokusu doluyor. allahın bir lütfu, daha ne olsun.

>>1053
ah be dostum, senin adina uzuldum.
boyle seyler yagmur altinda olunca daha akilda kaliyor sanirim. umarim onun bir yerde tekrar gorur hatta konusursun. tum dileklerim seninle.
ooc olacak ama ben de anlatayim
kotu bir ilk donemden sonra ikinci donemin baslari, disarida kar yagiyor. okula evim yakin oldugundan kar altinda yuruyorum ve bu en sevdigim seylerden birisi, her neyse. sinifa girdim, gecen sene annesi yuzunden benimle konusmayi birakan kizi gordum yine. arkamda oturuyordu donemin basindan beri, zaten ben de bilerek isteyerek gidip onune oturmustum belki tekrar konusuruz, konusacak birini bulurum diye (birinci donemki arkadaslarimi kaybetmistim cunku). sonra iki dersten sonra bos dersti. mangami cikardim okumaya basladim, yaninda oturan kiz bakabilir miyim diye izin istedi sonra kaloriferin oraya gitti okumaya basladi ben de disari ciktim sikintidan. iceri girdigimde ikisi mangaya bakiyodu, bir sey demeden gectim sirama oturdum yine. sonra geldi, oylesine gunluk konusurmus gibi konusmaya basladi manga hakkinda. icimde olusan sevinci son iki-uc yilda yasayamadim sanirim hala. o gunden sonra onunla dersi dinler onunla teneffus gecirir oldum. beden egitimi derslerinde falan da beraber oturur manga okurduk. mart baslarinda arkamda oturdugundan beni gidiklayip ensemi falan ciziyordu cok mutluydum. bir iki arkadas da bulmustum kisacasi dersler+arkadas ortami derken okul cok guzel bir yer haline gelmisti. bilmiyordum en mutlu zamanlarim oldugunu. bir gun cikista yine ensemi cizdi sonra covid cikti. o gun ensemi keske silmeseydim diyorum, keske ellemeseydim hic orayi. o gunden beri yikik, asosyal arkadassiz ezigin biri oldum. sinava calismaktan o seneyi bitirdim yeni okulumda da kimseyle konusamiyorum, ugrasiyorum iste. uc-dort hafta oldu onunla son konusali. umursuyor gibi degil zaten, kestim umudumu. bilmiyorum anon, bilmiyorum. keske yoluna girse seyler. keske onu tekrar gorebilsem.
uzgunum, benim yasadigim otist seylerden biri sadece. yanit icin tesekkur ederim :)

>>1057
>disariya cikmamak icin somut bahanem oluyor
bende tam tersi, tek basima bombos sessiz sokaklarda dolasmak icin birebir yagmur :)

Birkaç yıl önce çok sevdiğim yalnız bir kız vardı. Sabahtan akşama kadar yazışır okulda da haftada bir buluşurduk. Onu bulana kadar lise berbat geçiyordu ama artık onun sayesinde hep mutluydum. Mevsim bahardı, havalar ısınmaya başlamıştı ama bir gün yağmur yağdı. Hem de güzün ortasındaymışız gibi. Her yerden su akıyordu ve sesten evin içinde durulmuyordu. Ben de montumu ve botlarımı kapıp anneme görüşürüz dedim ve neşeyle evden çıktım. Yolda değil insam araba bile yoktu. Biraz yürüyüp ara sokaklara girdim ve en az yarım saat gökten düşen yağmura bakarak geleceğimizi düşündüm. İkimiz de üniversite sınavını kazanacaktık, Türkiye'deki en iyi üniversitelere gidecektik, üniversite biter bitmez evlenecektik ve ben onu balayında küçüklüğünden beri gitmek istediği Alaska'ya götürecektim. Tüm kıyafetlerim ıslanana kadar yürüyüp hayaller kurmaya dev ettim ve hasta olmaktan korkup eve döndüm. Tahmin ettiğiniz gibi artık konuşmuyoruz. Beni terketti. Nedenini hala tam bilmiyorum.

sene 2009 falan olması lazım üni son sınıftayım.benden üstte ama benle aynı yaşta sarışın yeşil gözlü bir cutiepie var.deliriyorum bitiyorum onun için kısacık boyu sarı saçları bembeyaz dişleri aklımı alıyor.ama sanırım sevgilisi vardı.uzun zaman arkadaşça konuştuk internetten ve okulda.hatta o baya uzun süre okulda kaldıgı için alttan ortak dersleri alıyorduk beraber.

bir gün yine hava yağmurlu ama daha yağmamış.dersi ekelim mi dedi bana olur dedim.gittik okulun yanındaki avmye beni arabasına attı.oturup konuşurken suratını suratıma yakınlaştırıp onu öpmemi istediğini belirten hareketi yaptı.ben mal gibi gidip yanağından öptüm.eve bırakayım mı dedi?yok ben kendim giderim dedim ve donuma kadar ıslandım.yanlış hatırlamıyorsam ben de hasta olmuştum ıslaklıktan.ama o anın üzüntü ve şokunu başka şekilde atmanın başka yolu yok gibi geldi o an.

sonra mezun olamadığı halde mezuniyete gelip yaptığı şeyleri görünce kendimden soğumuştum böylesi bir salağa nasıl aşık oldum diye.

en son 5 6 sene önce instagramına baktım çocugu falan olmuş sırık gibi sığırla evlenip.herhalde o zamanki sevgilisiydi.

bu yaşadığım olaydan bağımsız olarak ergenliğimden beri akşamüstleri ve yağmurlu gündüzler beni mutlu demeyeyim ama değişik hissettiriyor.

lisedeyken öğretmenlerin bilgisayar maymunuydum, tüm işlerini bana yaptırırlardı. Birgün uludağa bir okul gezisi düzenlenmişti ve veli onay belgelerini excel'e geçirmek üzere öğretmen beni seçmişti.

1 saatlik uğraş sonucu tüm öğrencilerin bilgilerini excele geçirmiştim, tabi bu değerli bilgilerin bir kopyasını da usb'me atmayı unutacak kadar ahmak değilim.

ardından okul gezisi whatsapp grubu kuruldu. katılımcıların profil fotoğrafları arasında gezerken killing stalking isimli yaoi mangasindaki bir karakteri profil fotoğrafı yapan birini buldum. Tabi bu kişinin kız olduğunu tahmin etmek için zeki olmaya gerek yok. Elimdeki veritabanından numarasini sorguladım ve adını, sınıfını öğrendim. Sonra okuldayken arkadaşlarıma sorup kızın kim olduğunu buldum.

Vallaxi kız çok tatlıydı anonlar. İlk görüşte hoşlanmıştım. Sonra cesaretimi toplayıp whatsapptan ona "çarşamba beden eğitimi derslerimiz kesişiyor görüşelim" yazdım oda tamam dedi. Kızla tanıştım

Killing Stalking'i bilmeme çok şaşırdı. Anime kültürü olan biriyle karşılaşmak sevindirdi, artık sık sık tenefüslerde takılmaya başlamıştık.

Kızın bana karşı çok ilgiliydi anonlar, konuşurken hep gözlerimin içine bakıyordu. Zaten takılmalarımız da flörtöz bir havadaydı, okuldaki herkes çıkıyor musunuz lan diye mimlemişti bile.

Sonra araya yaz tatili girdi, kız beni sinemaya çağırdı. Otizmim tuttu dönüş yapmadım. Buluşalım kafeye gidelim dedi, hardcore otizme bağladım orucum ben dedim.
Sonra da kız benimle görüşmeyi kesti.

Üstünden 7 yıl geçmiş olmasına rağmen bu salaklık içime oturdu, unutamadığım bir yara haline geldi.

>>1064
bu kadarının mümkün olabileceğini tahmin bile edemezdim.

>>1058
vay be, tam iki sene olmuş tiradı açalı; ben çoktan unutmuşum. hayat akıyor anonlar...

>>1064
sen fizikçi anon musun

>>1064
>2 years ago
Su anda 9 sene. Anon otistik olmasaydi su anda belki baba olmustu