No.3798
Çocukluğunu yetişkinlikten bakınca güzel gözüktüğü için özlüyorsun. Zaman makinesi icat edilse ve çocukluğuna dönsen sıkılırsın, yetişkinleri görüp keşke büyüsem de istediğimi yapabilsem dersin. Telefon sahibi olmaktan araba kullanabilmeye kadar birçok şey var bunun içinde. Ki çocukken gerçek arkadaşlıklar da yoktu, onlarla tek ortak noktamız aynı yerde yaşamamızdı, Bart Simpson'ın deyimiyle "geographical convenience". Geriye bir tek sorumlulukların olmaması kalıyor, ama bu tek başına yeterli değil. Bunları çok iyi bir çocukluk geçirmiş, şu an (20 yaşında) üniversitede üçüncü yılında olup zar zor 2. sınıfa geçmiş ve sıfır sosyal hayatı olan biri olarak söylüyorum. Yetişkinliğin çok zor olduğu doğru ama geçmişe takık olmanın da anlamı yok.
No.3804
sokaklarda oynamaya başladığım zamanlardan 8. sınıfa kadar her gün dışarıdaydım. Arkadaşlarla ya da tek başıma hep bir şeyler yapıyordum. Belki de çocukluk ve ergenliğe giriş yıllarımı bu kadar aktif geçirdiğim için sıçan oldum. 6. sınıftan itibaren 8. sınıfa kadar kademeli olarak azaldı ve lisede tamamen bitti. Benim üzüldüğüm eskiden kendimce spor yapıyordum bedenim aktifti. Vücuduma ihanet ettim ona üzülüyorum o kadar.
No.3805
koçum hayat yaşlandıkça kolaylaşıyor en zor yaş ortaokul lise
sen şu an büyük ihtimalle max 17-22 yaş arasısın o yaş deprasyon normal iş bulup eline para geçmeye başlayınca rahatlıcaksın üniversite dönemi en depresif dönem, ama çocukluktan daha kolay. o tahta sıralarda 8 saat bir sik bilmeyen hocalar ve boktenli anası türbanlı sınıf arkadaşlarıyla çocukluğum follaş oldu ulan tıRKlar şerefsizler
şöyle 25+ olup 2-3 sene çalışıp eline para geçince rahatlıcaksın sikiş verme çocukluk yetişkinlikten daha zor, okul hayatında ilkokul ortaokul lise üniversiteden zor, okul hayatıda iş hayatından daha zor. çalışmak emeklilikten zor.
No.3854
Her gece 15 dk İsa’ya dua et 1 sene sonra çocukluğuna döneceksin.